Godsdienstlessen

Het zijn rare knakkers die Amerikanen.
Je hebt Fred en zijn familie van 13 kinderen en 54 kleinkinderen, die komt opdagen, als er weer eens ergens een begrafenis is van een gesneuvelde Amerikaanse militair, maar hij komt niet om zijn medeleven te betuigen. Hij en de zijnen dragen kleurrijke borden mee met opschriften als: “God haat Flikkers”, “God haat Amerika”, “Flikkers sterven, God lacht”.
Nou, dat is niet gezellig, hè?
Het mag toch, want er is vrijheid van meningsuiting in de USA.
Fred heeft het trouwens niet van zichzelf. Hij heeft regelmatig overleg met zijn schepper, die Fred dan vertelt, dat alles wat er beroerd is in de wereld, gods wraak is op Amerika, omdat Amerika homoseksuelen tolereert.
Het treft dat Fred de kerk van Bill Clinton vertegenwoordigt. Hillary is Methodist, maar Bill is Baptist, net als Fred. Het moet allemaal kunnen, vinden ze in Amerika, want Fred is natuurlijk keurig Republikeins blank. Je hebt ook zoiets als de

Dat is precies het tegenovergestelde maar het is wel grappig dat je dan vragen voor je kiezen krijgt als: “Is being gay condemned by the Bible?”
Het antwoord is, ja, want dat staat zo in Leviticus 20:13. “Een man die gemeenschap heeft met iemand van het mannelijk geslacht, zoals men gemeenschap heeft met een vrouw - beiden hebben een gruwel gedaan, zij zullen zeker ter dood gebracht worden, hun bloedschuld is op hen.”
Natuurlijk krijgt u op de website van gaychurch.com niet zo’n rechtstreeks eerlijk en moeilijk te ontwijken antwoord. Het punt is natuurlijk, dat het wel zo in de bijbel staat, maar dat men zich daarvan geen flikker moet aantrekken.
Het tegenprotest: Dat moet er dan ook zijn, hè?

Denk nu niet dat de Billarygang last gaat krijgen met de kerkelijke verbondenheid tussen de Clintons en die doperse mafkees Fred. Het is niets voor Obama of McCain om het spel net zo vuil te spelen als Hillary dat doet, door zachtjes op de uitspraken van dominee Jeremiah Wright te blijven doorhameren, om daarmee Barack Obama te typeren als een racistische onvaderlandslievende nikker, die een gevaar voor de openbare orde zou zijn. Daarmee doet Hillary zichzelf geen goed. Ze slaagt er wel in om Barack Obama een stukje af te breken, maar daar profiteert alleen McCain van en het is ook schadelijk voor haarzelf. Ze zakt weer, maar dat kan ook aan haar oorlogsavontuur tijdens haar levensgevaarlijk bezoek aan Tusla in Bosnië liggen, waar de kogels haar om de oren vlogen, de granaten tussen haar voeten ontploften en ze haar dochter vooruitstuurde om een veilge doorgang te vinden in het mijnenveld, dat haar van de veilige bunker scheidde, niet malend om het warme bloed, waarin haar voeten tot de enkels in wegzakten. Het hoort er nu eenmaal bij.
Tot drie maal toe vertelde ze dit verhaal, steeds met iets meer overdrijving en dit is dus de vierde versie, maar die houden we nog tegoed. De bedenker van dit alles? Dat is haar topstrateeg, Mark J. Penn. Hillary heeft haar trouwste en meest naaste vriendinnen de schuld gegeven van het falen der strategie in haar campagne, maar degene die daar als eerste voor verantwoordelijk is, de peperduur betaalde Penn, blijft zitten. Hij is binnen het campagneteam het middelpunt van alle ruzies.
Wat doet Mark J. Penn zo vastgepend op zijn kostbare zetel zitten?
Dat weten wij (nog) niet, maar het kan niet anders, dan dat hij zijn onschendbare status ontleent aan informatie, die, koste wat het kost, nooit geopenbaard mag worden. Pointer denkt, dat deze informatie gevonden moet worden bij de contacten die Penn onderhoudt of onderhield met zijn belangrijke klanten, waaronder een hele rij bloeddorstige dictators en dan juist degenen, die ook contacten onderhouden of onderhielden met de gebedsgroep Senate Prayer Breakfast, gedomineerd door conservatieve Republikeinen van de door god geroepen elite die de wereld moet leiden.

The organization has been criticized for its relationships with dictators, including Brazilian dictator Marshal Artur da Costa e Silva, General Suharto of Indonesia, Salvadoran general Carlos Eugenios Vides Casanova, and Honduran general Gustavo Alvarez Martinez.

Zie? Klanten van Mark Penn en het heeft ook weer met rare godsdienst te maken!
Zou dat nu allemaal toevallig zijn?
Dit is wat we al weten:

The Family's most visible activity is its blandly innocuous National Prayer Breakfast, held every February in Washington. But almost all its real work goes on behind the scenes -- knitting together international networks of rightwing leaders, most of them ostensibly Christian. In the 1940s, The Family reached out to former and not-so-former Nazis, and its fascination with that exemplary leader, Adolph Hitler, has continued, along with ties to a whole bestiary of murderous thugs. As Sharlet reported in Harper's in 2003:
During the 1960s the Family forged relationships between the U.S. government and some of the most anti-Communist (and dictatorial) elements within Africa's postcolonial leadership. The Brazilian dictator General Costa e Silva, with Family support, was overseeing regular fellowship groups for Latin American leaders, while, in Indonesia, General Suharto (whose tally of several hundred thousand "Communists" killed marks him as one of the century's most murderous dictators) was presiding over a group of fifty Indonesian legislators. During the Reagan Administration the Family helped build friendships between the U.S. government and men such as Salvadoran general Carlos Eugenios Vides Casanova, convicted by a Florida jury of the torture of thousands, and Honduran general Gustavo Alvarez Martinez, himself an evangelical minister, who was linked to both the CIA and death squads before his own demise.
At the heart of the Family's American branch is a collection of powerful rightwing politicos, who include, or have included, Sam Brownback, Ed Meese, John Ashcroft, James Inhofe, and Rick Santorum. They get to use the Family's spacious estate on the Potomac, the Cedars, which is maintained by young men in Family group homes and where meals are served by the Family's young women's group. And, at the Family's frequent prayer gatherings, they get powerful jolts of spiritual refreshment, tailored to the already-powerful.
Clinton fell in with the Family in 1993, when she joined a Bible study group composed of wives of conservative leaders like Jack Kemp and James Baker. When she ascended to the senate, she was promoted to what Sharlet calls the Family's "most elite cell," the weekly Senate Prayer Breakfast, which included, until his downfall, Virginia's notoriously racist Senator George Allen. This has not been a casual connection for Clinton. She has written of Doug Coe, the Family's publicity-averse leader, that he is "a unique presence in Washington: a genuinely loving spiritual mentor and guide to anyone, regardless of party or faith, who wants to deepen his or her relationship with God."

Hier is meer:
Hier is nog meer:
En dit is het commentaar van de andere kant:

What should be more troubling to Americans is not that Hillary Clinton is the member of a very bi-partisan group toeing the line of mainstream faith in American politics, but that Barack Obama, we can presume from Ms. Ehrenreich's column, does not participate there, but will participate in a church that believes the white men created AIDS to kill black men.

De vraag is dan, waarom de activiteiten van The Family zo’n geheime eliteclub moet zijn. Noemt de schrijver The Family mainstream? Daar is niks mainstream bij en waarom een extreem rechtse Republikeinse website als RS REDSTATE een Democratische kandidaat moet verdedigen is ook nogal onduidelijk.