Het is best mogelijk, zoals Condoleezza Rice in prestigieuze concertzalen heeft laten horen dat een neoconservatief, dus iemand die op sociaal gebied het spoor totaal bijster is toch heel begaafd piano spelen kan. Ik zeg altijd maar dat iemand die werkelijk kunst maakt daardoor al een goed mens is ongeacht karakter want je kunt nu eenmaal meestal niet alles hebben. Slechte kunst en een slecht karakter is echter helemaal verschrikkelijk, dat weten we van Adolf Hitler die tweemaal voor de academie van Wenen werd afgewezen. Als je geen goede kunst maakt moet je dus een goed mens zijn, dat is een harde eis, maar bezieling is doorgaans niet nodig al zou dat een premier zeker niet misstaan.
Lees het artikel in VN maar, want het is toch nog een aardig stuk geworden over die zoektocht naar de ideologische plaats die Mark Rutte zichzelf denkt toe te dichten. Echter, naar mijn mening is er van een ideologie geen sprake en de man is evenmin een intellectueel. Ik kan er niets aan doen, want er zijn volgens mij best liberale intellectuelen, maar Mark Rutte zit er domweg niet tussen.
Daarom heb ik het volgende commentaar toegevoegd:
DutchPointer
Het is geen nieuwtje, dacht ik, dat Rutte totaal geen ideologische visie heeft, althans niet iets wat echt wortel geschoten heeft. Noem hem dus maar gewoon een pragmaticus, als je heel beleefd wilt zijn. Indien hem dat morgen beter uitkomt, kan hij zo weer van koers veranderen. Om dezelfde reden kan ik ook Bolkestein niet tot de liberale intellectuelen rekenen, maar waarschijnlijk omdat die al op leeftijd is zwabbert hij minder. Wiegel, dat is een ander verhaal, geen belezen type, maar wat kun je anders verwachten van een gepassioneerde conservatief? Bush43 was ook geen lezer. Onder rechts-liberaal vind je sowieso geen intellectuelen. Met de opsomming Vonhoff, Winsemius en Voorhoeve kan ik het eens zijn, al ken ik de intellectuele bagage van Winsemius niet, maar dan zou ik Toxopeus daaraan willen toevoegen. Echter in feite is D66-er Jan Terlouw een echte links liberale intellectueel, die het progressieve liberalisme goed begrepen heeft.
Waarom kan de hier genoemde imaginaire "nutsdenker" geen intellectueel zijn?
Dat is omdat deze lieden niet kunnen slagen voor de reality-check. De werkelijkheid toont aan dat hun verwachtingen en maatschappijbeschouwing niet kloppen met wat we in de werkelijkheid zien. Hun voorspellingen zijn nog nooit uitgekomen. Met het concept van Friedman gaat het maar eventjes goed, een groeistuip en als de daaruit volgende greed(EN) groter wordt dan de need(EN) stort alles in mekaar. Als het anders is zouden ze volkomen gelijk hebben, maar juist Karl Popper wijst op het belang van die reality-check, ook wel de Popper-toets genoemd.
Het meest valt dit op bij die eigen verantwoordelijkheid, welke bijvoorbeeld de kerngezonde en capabele werkloze de handen uit de mouwen moet doen steken. Is deze persoon ouder dan 40-45 jaar dan moet hij of zij nog een jaar of twintig mee in het arbeidsproces, maar er is domweg geen werk voor zulke lieden en je kunt moeilijk zeggen dat een sanering van een groot bedrijf, of een beleidswijziging van de overheid ook maar iets te maken heeft met de eigen verantwoordelijkheid van een ontslagen individu.
Vooropgesteld dat je iemand niet aansprakelijk kunt stellen voor het verstrijken der jaren is leeftijd na een fysieke of psychische beperking toch het eerste criterium om een sollicitant af te wijzen, d.w.z. niet eens op te roepen, ook niet als er zich geen enkele andere kandidaat aandient. Liever laat men, in het bedrijfsleven, zowel als bij de overheid, zo'n vacature dan open. Zo iemand zou niet meer de flexibiliteit hebben, om zich aan een bepaalde bedrijfscultuur aan te passen, de persoon zou ook slechts over achterhaalde kennis beschikken, als iemand wat ouder wordt, is er meer kans op uitval door ziekte enzovoort. Het is heel goed mogelijk dat deze inschatting vaak/soms juist is, maar zeker is die inschatting niet altijd de juiste en dat wordt niet overwogen of onderzocht.
Als een specialist ontslagen wordt bij de overheid verhuurt hetzelfde individu zich als adviseur want de kennis van hem of haar is vaak onmisbaar. Ik denk met enige nostalgie dan aan de oude stakingsleus: "als uw macht'ge arm het wil valt heel het raderwerk plots stil." Dat werkt ook bij de vele beleidswijzigingen van de overheid waardoor er ineens niks meer kan. Je verlaagt bijvoorbeeld alle onderwijssalarissen en dan zie je dat je geen capabele leerkrachten meer krijgt, waardoor onoplosbare problemen en onvoorziene meerkosten ontstaan. Meer geld voor minder kwaliteit, maar ja, dat is slechts onderwijs, kinderlijk gedoe, dus laat dat maar aanmodderen. Bedrijven zijn dus ineens veel meer geld kwijt aan opleidingen om de tekorten van het regulier onderwijs op te vangen.
Ik ken een geval van tweeduizend sollicitaties waaruit vijf keer een gesprek gescoord werd, omdat een open sollicitatieprocedure voorgeschreven was en de sollicitant over een niet te negeren curriculum beschikte, maar er voor de vacature al een interne kandidaat beschikbaar was. Bij één van de grootste gemeenten in ons land werd een jeugdige nitwit aangesteld om over de aanschaf, het onderhoud en de interne distributie van IT-apparatuur te beslissen, omdat de knaap nog weinig anders in zijn leven had gedaan dan computerspelletjes spelen en daarin zeer bedreven was.
Een personeelsfunctionaris kan zelf ontslagen worden wegens wanprestatie wanneer herhaaldelijk sollicitanten ouder dan 40 jaar worden opgeroepen voor gesprek omdat die lui goede papieren en een smak kostbare ervaring hebben. Dertig jaar ervaring telt niet als de sollicitant niet jonger dan 40 is.
Waar het volgens pseudo-ideoloog Rutte nu heen moet, is de opheffing van de ontslagbescherming en dan vlieg je vanzelf eruit als je de kritische leeftijdsgrens bereikt, zodat uiteindelijk iedere werknemer een loser wordt, allemaal op hun beurt. Het is trouwens ook al heel lang typisch Nederlands om wie eenmaal de geur van een loser heeft definitief af te schrijven. Daarom had Einstein geen kans toen hij in Leiden solliciteerde (of was het Delft? Dat heb ik niet zo gauw paraat).
Een ander voorbeeld demonstreert de regering zelf met de werving van politieagenten. Er moet meer gebeuren, maar het mag niks kosten, dus nu moeten er tweeduizend vrijwilligers geworven worden en om de leegloop op te vangen, moeten er ook nog tweeduizend agenten instromen in de beroepsopleiding, die ook meer en meer uitgekleed wordt, maar waarvoor, ondanks de lage toelatingseisen, niet meer dan achthonderd aspiranten zich gemeld hebben. Een tekort van twaalfhonderd aankomende professionals. Uiteraard werkt dat tekort door de jaren heen cumulatief.
Maakt men zichzelf wijs dat Nederlandse mannen en vrouwen liever gratis dan voor een behoorlijke beloning willen werken? Waar leven die mensen dan van? Veel vrijwilligerswerk kan niet eens gedaan worden door mensen met een uitkering die tevergeefs permanent voor de (betaalde) arbeidsmarkt beschikbaar moeten zijn en intussen maar wat graag de armen uit de mouwen zouden willen steken. Zelfs mogen ze zich niet inschrijven voor een reguliere beroepsopleiding.
Dat heeft Rutte beslist niet van Giuliani geleerd. Giulliani maakte er domweg genoeg geld voor vrij, sprak wat toverformules en verder had hij niets in te brengen in het beleid van de professionals. Als ze geld van de overheid hebben kunnen ze zelf hun verantwoordelijkheid wel waarmaken en daar betaal je dus belasting voor. Echt, met of zonder toverformules, als een bepaalde dienst niet kan worden betaald, dan kan die niet worden verricht, ongeacht hoeveel mensen de handen wel uit de mouwen willen steken.
Waar het dus om gaat, is, dat in de alledaagse werkelijkheid de overheid moet zorgen voor een doorstroming naar de particuliere arbeidsmarkt en mensen die een baan hebben krijgen veel makkelijker een andere dan wanneer ze werkloos zijn. Dat betekent dat een vangnet en overheidsmaatregelen noodzakelijk zijn en dat betaalt zich nog ruimschoots uit ook. De overheid dient te zorgen voor een sociale infrastructuur die gericht is op continuïteit van arbeidsvoorziening. Daarmee is ook de markt gediend, want voor het marktmechanisme heb je bestedende consumenten nodig.
Dat je een betere economie krijgt door een groot deel van de consumenten te laten verkommeren is een zwakzinnig idee. Mensen die zo beperkt zijn in hun denken, kunnen onmogelijk intellectuelen zijn en zonder intellectuelen heb je geen ideologie.
Trouwens een ideologie is alleen leuk als er capabele intellectuelen zijn met een andere mening, zodat er een interessante discussie ontstaat. Maar voor een mening heb je sowieso verstand van zaken nodig en als dat ontbreekt, omdat bijvoorbeeld de Popper-toets negatief uitvalt, dan is er geen sprake van een mening maar van een misvatting. Lieden die zich door misvattingen laten leiden, moet je niet het land laten besturen, vind ik.
Dat is mijn mening.
