Energiecrisis is Niet Nodig

De gebieden van de oranje aangegeven vlakken kunnen voorzien in de gehele Europese energiebehoefte.

Energiecrisis?
Pointer is verstoord. Dat komt wel vaker voor en het went, dus nu moet er met extra kracht en overtuiging aandacht gevraagd worden voor een groot probleem waardoor de mensheid de boot dreigt te missen. Dan hebben we het niet eens over een reddingsboot, die in noodgevallen gebruikt wordt. Het gaat om een cruiseschip, een onmetelijk en riant geval, van alle comfort en luxe voorzien en iedereen kan er op meevaren. De oorzaak van Pointers verstoordheid is de energiebehoefte van de beschaafde wereld, de behoefte aan water in de meer achtergebleven gebieden en de toenemende ontwrichting van het ecosysteem aarde, waardoor de kwaliteit of zelfs het bestaan van al het leven wordt bedreigd.
Nee, de totale ondergang van de aarde staat niet voor de deur. Over de natuur hoeven we ons geen zorgen te maken, want de zon schijnt en blijft dat nog 5,5 miljard jaar doen, nog wat langer dus dan de zon al bestaat. Zolang de zon schijnt, zal er altijd leven op aarde mogelijk zijn, want er is ook water en zuurstof. De aarde heeft de grondstoffen voor leven en de zon levert de energie. Ja, we hebben een dampkring met alles erop en eraan en daardoor kunnen we er zijn. De natuur kan echter wel zo veranderen, dat onze menselijke vorm van leven – en talloze andere bestaande levensvormen - niet meer mogelijk is. Dan komen er weer nieuwe vormen van leven.
Met de natuur is er dus niks aan de hand.
Maar Pointer zou het jammer vinden als er geen mensen meer zijn, heel jammer. Een wereld zonder mensen kan niet echt gezellig meer zijn, denkt Pointer, want daarin is Pointer erg ouderwets. Pointer is zeer gesteld op een bewoonde wereld en nog meer op een beschaafd bewoonde wereld. Dan moet er geen gebrek aan energie en water zijn. Water is er genoeg, oneindig veel zeewater, maar dat is niet overal voor geschikt, omdat er zout in zit. Dat zout kun je eruit halen, zodat zeewater geschikt is om te drinken en droge streken te irrigeren, waardoor er gewassen op verbouwd kunnen worden. Er zou ook bos kunnen groeien. Het klimaat zal in gunstige zin veranderen als de woestijnen bebost zouden worden, doordat er dan minder reflectie van zonnewarmte is en dan kan het daar ook regenen. Als je een woestijn even op gang helpt om weer rijk begroeid te raken doet weersverandering de rest, waardoor de woestijn vruchtbaar wordt. Dan moet je het wel heel groot aanpakken en daarvoor heb je veel energie nodig. Denkt daarom bijna niemand erover na?
Aanleiding tot de verstoring van Pointer is een artikel in Alternet, een Amerikaanse internetkrant.

“Those Who Control Oil and Water Control the World” heet het artikel en Pointer gelooft daar niets van. Het idee is, dat er water tekort is en dat er te weinig energie is, om onbruikbaar water bruikbaar te maken. Nee, met energie uit olie komen we er niet en als er alleen energie uit olie mogelijk is dan wordt de titel van het artikel helemaal waarheid.
O ja, er is alternatieve energie, uit biobrandstof, uit de beweging van lucht en uit de beweging van water; er is ook energie uit aardwarmte te bekomen en tenslotte hebben we ook nog kernenergie en andere fossiele energie zoals uit kolen, nietwaar? Maar alternatieve energie is allemaal marginaal.
Dat is de aanleiding van Pointers gemoedsverstoring.
Men gaat geheel voorbij aan de meest voor de hand liggende oplossing: gebruik de warmte van de zon.
Over zonne-energie bestaat de wijdverbreide opvatting dat het met dure technologie te maken heeft die nog niet helemaal ontwikkeld is. Ja, maar dat geld alleen voor zonnecellen, waardoor licht direct wordt omgezet in elektriciteit en daar wil Pointer het niet eens over hebben. De zon geeft stralingswarmte nietwaar? Juist in woestijngebieden merk je dat en als we verstandig zijn zetten we die warmte direct om on elektriciteit met een warmtekrachtcentrale.
Dat kost bijna niets, alleen afschrijving en onderhoud van de installaties en die kosten bedragen slechts een fractie van elke andere vorm van energiewinning. Bovendien is de grondstof gratis verkrijgbaar en wordt ter plekke gratis geleverd in onuitputtelijke hoeveelheden, meer dan duizend keer de totale behoefte als de hele wereldbevolking op hetzelfde consumptieniveau zit als wij.
Er is dus een overvloed aan energie en het is heel goedkoop bruikbaar te maken. Je moet het alleen wel heel groot aanpakken. Je moet dan denken aan een investering die de kosten van de oorlog in Irak benaderen, ongeveer 10 miljard euro per maand, 120 miljard euro per jaar. Dan is Europa binnen afzienbare tijd – pak weg een jaar of 10-15 – geheel zelfvoorzienend zonder fossiele hulpbronnen. Is dat teveel geld? Het alternatief kost veel meer.
History may not repeat itself, but, as Mark Twain observed, it can sometimes rhyme. The crises and conflicts of the past recur, recognisably similar even when altered by new conditions. At present, a race for the world's resources is underway that resembles the Great Game that was played in the decades leading up to the First World War. Now, as then, the most coveted prize is oil and the risk is that as the contest heats up it will not always be peaceful. But this is no simple rerun of the late 19th and early 20th centuries. Today, there are powerful new players and it is not only oil that is at stake.
It was Rudyard Kipling who brought the idea of the Great Game into the public mind in Kim, his cloak-and-dagger novel of espionage and imperial geopolitics in the time of the Raj. Then, the main players were Britain and Russia and the object of the game was control of central Asia's oil. Now, Britain hardly matters and India and China, which were subjugated countries during the last round of the game, have emerged as key players. The struggle is no longer focused mainly on central Asian oil. It stretches from the Persian Gulf to Africa, Latin America, even the polar caps, and it is also a struggle for water and depleting supplies of vital minerals. Above all, global warming is increasing the scarcity of natural resources. The Great Game that is afoot today is more intractable and more dangerous than the last.

Er bestaan enkele grote zonnewarmtekrachtcentrales die elektriciteit produceren, dus Pointer hoeft niet alleen op zijn eigen voorstellingsvermogen af te gaan. Die centrales voldoen uitstekend, maar met het opwekken van elektriciteit ben je er niet. Elektrische auto’s zijn nog altijd romantische toekomstmuziek. De meeste motorische kracht wordt geleverd door explosiemotoren die op olieproducten werken en daar moet ook een oplossing voor gevonden worden en we moeten de waterbehoefte niet vergeten, hè?
De meeste elektriciteit in zo’n superkrachtcentrale moet gebruikt worden om water uit de zee te pompen, te ontzilten en te distribueren. We kunnen ter plekke waterstof maken en daarmee onze auto’s laten rijden, onze vliegtuigen laten vliegen en onze fabrieken op laten werken. Intussen kunnen we verder werken aan de technologie voor ruimer en zuiniger gebruik van elektriciteit. We hebben dan al: zoet water, waterstof en elektriciteit in overvloed.
Pointer heeft dit vaker ter sprake gebracht en het verzet tegen een goedkope oplossing door energie uit zonnewarmte is massief en agressief.
Zo is er de vraag: waar je zo’n project dan zou kunnen realiseren?
Het is natuurlijk niet één project, maar verschillende grote projecten verdeeld over de wereld, maar het idee is om er de woestijnen voor te gebruiken en dan breekt er een hoongelach los, want de woestijnen zijn allemaal in handen van islamitische landen die ons niet vriendelijk gezind zijn.
Dat kan niet bezwaarlijker zijn dan het feit dat in dezelfde verhouding de olie er ook vandaan komt. De woestijn gebruiken is makkelijker, want er wonen zeer weinig mensen, je kunt er verder toch niks mee en veel woestijnen liggen in gebieden die onder westerse controle staan. De USA, samen met Mexico en Canada, zouden al binnen hun eigen grenzen zelfvoorzienend kunnen zijn, China en Rusland ook en dat scheelt al heel veel in kosten voor Wereldoorlog III, die daardoor overbodig wordt. Ook voor Australië en Nieuw Zeeland geldt dit. Voor Europa ziet Pointer een mogelijkheden met Jordanië – waarvan het koningshuis sterk supporter is van het idee – en Marokko/Mauritanië. Mauritanië is een oorlogsgebied en Marokko is daarin partij, maar de energiebelangen en waterbehoefte overschrijden het gewicht van de bestaande conflictstof. Het is een vergeten oorlog, zonder veel militaire activiteit en er zit hoegenaamd geen ontwikkeling in. Mauritanië wil graag een zelfstandig land zijn, maar heeft totaal geen bestuurlijke samenhang en geen bestaansmogelijkheden. Het kan niet moeilijk zijn hier compromissen tot stand te brengen, waarbij iedereen voordeel heeft. De veiligheid van dit project kan met weinig inspanning door de Europeanen worden gegarandeerd.
de infrastructuur
Noord Afrika is dus een levensvatbare optie en het bruikbaar maken van woestijngebied biedt een mogelijkheid om meer vriendschappelijke relaties op te bouwen. Het biedt welvaart en werkgelegenheid en er ontstaat een capaciteit aan energieproductie die de lokale behoefte ver overstijgt.
Zoek een verdeelsleutel voor de opbrengst van de Europese installaties en het Afrikaanse woestijngebied. Eigenbelang is altijd al een effectieve vredestichter geweest. Zo vindt ieder land met een ontwikkelde technologie wel ergens een plek om de zon en een woestijngebied te exploiteren.
Oorlog kost meer en met oorlog is er niets te winnen.
Kritiek is er op het beeldvervuilend effect van, al die spiegels in de woestijn.
Ja, je krijgt een zee van spiegels, hoog boven het stuifzand, die de zonnewarmte op de collectors moeten richten. Maar aan de andere kant, wie heeft daar last van? Het gaat om het verliezen van natuurlijke vergezichten die momenteel niemand te zien krijgt, omdat er domweg geen mensen zijn. Het kan ook op zee, ver uit de kust, maar dan beperk je de opties. Zo is er op zee geen mogelijkheid om in de directe omgeving met de overvloed aan zoetwater vruchtbare grond te winnen. Een zonnewarmtekrachtcentrale die omgeven is door bossen en vruchtbare velden, ziet er, volgens Pointer, ook beter uit dan een barre woestijn en dan kunnen er ook mensen wonen en van het riante uitzicht genieten. Voor wie liever omkomt, met alleen uitzicht op een fata morgana, blijft er nog wel genoeg verlaten woestijngebied over.
Het distributiesysteem zou te kostbaar en te kwetsbaar zijn.
In ieder geval veel goedkoper en veel minder kwetsbaar dan het vervoer van fossiele brandstoffen, uitgezonderd het vervoer van waterstof. Voor waterstof maakt het niets uit, maar het vervoer van waterstof is wel veel minder riskant voor het milieu. Elektriciteit kan heel goed en goedkoop door kabels over de zeebodem en is dan voor het grootste deel onbereikbaar, waardoor er slechts een gering deel van het traject beveiligd moet worden. Bovendien, wie zou de boel willen vernielen als er zoveel mensen van verschillende signatuur baat bij hebben? Een meer vreedzame wereld met grote, gezamenlijke belangen is de beste remedie tegen terrorisme en oorlog. Wie zich tegen vrede verzet zal dan ook op grotere weerstand en effectiever maatregelen kunnen rekenen. Waar we nu zien dat door oorlog de onveiligheid voor ons allemaal alleen maar toeneemt, kan een grotere en goedkopere vredesinspanning, met name op het gebied van welvaart en welzijn, de wereld stabiliseren tot een vreedzame veiliger plaats om samen te leven.
De zon schijnt niet altijd, zeker ’s nachts niet, maar er is wel continu behoefte aan energie.
Warmte kun je opslaan, zodat de productie in een continu proces kan doorgaan, als de ingezamelde warmte naar een warmtereservoir gaat. Op den duur zal er een wereldomspannende infrastructuur van elektriciteitsdistributie ontwikkeld worden om het rendement te verbeteren en schommelingen op te vangen. Op dit moment is de fossiele brandstof nog niet op. Wereldwijd gebruik van energie uit zonnekrachtcentrales kan al 50 jaar helemaal klaar voordat de laatste oliebron gesloten wordt.
Waarom geen kernenergie?
Uranium is ook een fossiele brandstof, de toepassing van kernenergie is gevaarlijk voor de wijde omgeving en bovendien is er geen oplossing voor het afvalprobleem. Kernenergie gaat nooit meer weg, maar zal gereduceerd kunnen worden tot een veel kleinere schaal ten behoeve van technologische toepassingen, zoals bijvoorbeeld in de medische sector en natuurlijk om er bommen en andere moorddadige strijdmiddelen van te maken.
zonnewarmtecollectoren in de met vierkanten aangegeven gebieden leveren genoeg capacitet voor de Europese elektriciteitsbehoefte
Als het zo simpel is, zou die oplossing er allang zijn.
Die redenering is juist het grootste obstakel en dat slaat dus nergens op. De ontwikkeling waarover Pointer het heeft is te grootschalig om door één bedrijf ergens plaatselijk gerealiseerd te worden. De zonnewarmtekrachtcentrale in Californië levert slechts 200 Megawatt, best aardig, maar daarvan moet je er duizenden hebben of tienduizenden. Het is moeilijk in te schatten hoe groot de productie moet zijn om aan de vraag te voldoen. Het is ook niet zo simpel als het lijkt. Alleen de techniek is simpel en de infrastructuur is ook eenvoudig te realiseren. Maar eenmaal op grote schaal in de productiefase moeten complexe afwegingen worden gemaakt, want er zullen zich wisselende prioriteiten voordoen. Je hebt drie productiegroepen met verschillende afnemers die verschillende belangen hebben, water, waterstof en elektriciteit. Dat is geen zaak voor particulier ondernemerschap en daardoor worden er hoge eisen gesteld aan de politieke wil en mogelijkheden. In de initiële fase hoeft dat niet veel om het lijf te hebben, omdat de gemeenschappelijke belangen duidelijk genoeg zijn en de uitvoering is het probleem ook niet. Hoe verandert echter de exploitatie als er een verschil in vraag optreedt tussen de verschillende productiesectors? Heeft elektriciteit voorrang op water? Dat zijn moeilijke en complexe afwegingen die voor een onrustige markt kunnen zorgen.
Zonnewarmtekrachtcentrales trekken te veel investeringen weg bij andere initiatieven met alternatieve energie.
Die heb je dan ook niet meer of veel minder nodig en dat is goed want aan alternatieve energie kleven talrijke bezwaren, maar niet aan energie uit zonnewarmtekrachtcentrales. Hier een overzichtje van de kosten/baten.

Geef de nadelen van andere opties maar eens aan.
Energie uit biologische brandstoffen vraagt ruimte die onttrokken wordt aan de natuur of aan de landbouw. De natuur moet gespaard worden en de landbouw moet voedsel voortbrengen, maar woestijnen liggen er nutteloos bij en door de aanwezigheid van zonnekrachtcentrales die ook goed water produceren, kunnen ze veranderd worden in gebieden voor natuur en landbouw.
Energie uit waterbeweging, door waterkrachtcentrales in rivieren of getijdencentrales, heeft ook een nadelig effect op de natuur en dat is meteen ook op grote schaal. Het is ook niet goedkoper dan zonnewarmtekrachtcentrales en je produceert er uitsluitend elektriciteit mee, waarop je geen vliegtuig kunt laten vliegen. Zonnewarmtekrachtcentrales geven een totaaloplossing. Waterstof voor motoren, ook vliegtuigmotoren en andere mobiele toepassingen en elektriciteit voor de statische toepassingen, in huizen, bedrijfsgebouwen en de openbare ruimte. Biologische warmtekrachtcentrales zouden nog enig nut kunnen hebben voor niet recyclebaar restafval. Windenergie kan toegepast worden in afgelegen geïsoleerde gebieden, maar met grootschalige toepassingen gaat dat weer ten koste van het milieu en we hebben nu eenmaal grootschalige energieproductie nodig. Deze opties bij alternatieve energieproductie leveren allemaal slechts één product: elektriciteit en dat is te eenzijdig. Bovendien is het te duur en veel technologie moet nog verder ontwikkeld worden of heeft zelfs buiten het laboratorium nog nooit gewerkt.
We hebben dus iets nodig dat nu al direct werkt en de volledige energiebehoefte dekt in alle soorten en maten. Dat kan alleen met zonnewarmtekrachtcentrales.
De grootste voordelen van zonnewarmtekracht zijn, dat de zon gratis onuitputtelijk veel warmte geeft, de zee bijna gratis onuitputtelijk veel grondstof geeft, de distributiekosten zeer minimaal zijn, er een totaaloplossing is voor uiteenlopende problemen, de kosten enorm maar de opbrengsten gigantisch zijn en dat alles direct kan worden gerealiseerd met bestaande en beproefde technologie, waarbij de baten ruimschoots opwegen tegen de kosten zonder enigszins schadelijk te zijn voor het milieu.

We hoeven nergens op te wachten.
Gewoon doen!

meer documentatie