De Sterilisatie Van De Aarde Gaat Door

We hadden onlangs bezoek van een vroegere buurman. Ja, Brazilië was onze buurman toen Suriname nog een stuk van Nederland was. Nou ja, president Lula kwam eens langs om over bio-energie te spreken en, zoals bekend verondersteld mag worden, is Pointer daar fel tegen. Maar daar trekt Lula zich geen donder van aan en staatsecretaris Van Heemskerk evenmin, noch minister Voorhoeve. Die lui zitten daar lekker te smikkelen met elkaar en onze geliefde vorstin is daar ook bij, maar die mag natuurlijk niets ertegenin brengen. Je mag aannemen dat een echte koningin niet erg gesteld is op gelegenheidspresidenten, maar deze gaf een voorbeeld hoe slecht zo’n president kan zijn en daaraan schrijft Pointer toe dat de majesteit toch lief bleef glimlachen. Ja, Beatrix boppe! Dat blijft. We laten het mooie dat in twee eeuwen is opgebouwd niet onderschoffelen door de waan van de dag, hè?
Er groeien indrukwekkend veel bomen in Brazilië, want ze hebben het grootste deel van het nog resterende regenwoud in dat land. Dat moet opgeruimd worden, vinden onze bewindslieden samen met Lula. Zo ontstaat er ruimte om gewassen te telen, waarvan je ethanol kunt maken en verdomd, dat noemt Lula dan democratisering van de energievoorziening, omdat die nu in handen is van slechts enkele olielanden.
Waarom is ons regeerkransje dan zo enthousiast?
Wel, de Braziliaanse grondstoffen kunnen in Rotterdam tot ethanol verwerkt worden en verder over Europa worden gedistribueerd. Europa heeft beloofd dat er per 2010 zo'n 5,75% ethanol aan de benzine moet worden toegevoegd, dus er is een dikke markt voor dat spul. O ja, mevrouw Voorhoeve is de dame die ook graag vier grote zwaar vervuilende kolencentrales wil laten bouwen.
Denken die mensen wel eens na over het verband van energiewinning met milieuproblemen?
Nee, maar het ontgroenen van de aarde wordt wel groene politiek genoemd, want er is nu ineens veel geld mee te verdienen en de te verbouwen ethanolstekjes zijn ook groen nietwaar? Voor het ene stukje groen, het regenwoud, geef je dus een ander stukje groen terug. Niks aan de hand, zeggen ze, want daar heb je tenminste wat aan en in een regenwoud kun je niet eens met de auto komen, dus dan je kunt er ook niet van genieten.
Ja, qua herseninhoud zijn het dwergen en dan willen ze ook nog daarmee Nederland hooghouden als het centrum van kenniseconomie. Wij zouden bijzonder veel verstand van zaken hebben, als het om het verbouwen en verwerken van biobrandstof gaat. Dat de CO2-uitstoot met biobrandstof gelijk blijft, zullen ze dus best wel weten en dat de afbraak daarvan, door het regenwoud te laten verdwijnen, desastreus en onomkeerbaar vermindert, weten ze dan ook wel. Het is geen onwetendheid, maar vandalisme waardoor deze rampen zich voltrekken.

In zijn toespraak presenteerde Lula ethanol vervolgens als ‘groen’ alternatief voor fossiele brandstoffen. Hij eiste in het debat over het vermeende gebrek aan duurzaamheid „technische en rationele argumenten” en verwierp „ideologische vooroordelen”. Hij vroeg hierbij begrip voor het „perspectief” van Brazilië. Ethanol geeft arme landen de kans ook iets te produceren, zei hij, en „democratiseert de energiebehoefte” die nu in handen is van „een kleine groep olielanden”.

(NRC 12-04-2008)
Kijk, dat wij het het niet fijn vinden dat al het regenwoud verdwijnt, noemt Lula natuurlijk een emotioneel argument. Maar hoe noemt hij het feit dat regenwouden de longen van de wereld vormen en dat de onvoorstelbare natuurlijke variatie in regenwouden voorziet in kennis over grondstoffen die we nog nooit elders hebben aangetroffen, maar wel dringend nodig hebben, bijvoorbeeld voor de volksgezondheid in de wereld? Waarom noemt men dit een groen alternatief, terwijl de CO2-uitstoot bij gebruik van ethanol gelijk is aan die van fosssiele brandstoffen? En hoe staat het met de bescherming van bedreigde diersoorten?
Vooral dat laatste is een emotioneel argument, want in Brazilië vliegen ze, voordat en stuk regenwoud gekapt wordt, eerst over het gebied heen, om er alle indianen die er nog wonen uit te moorden, anders is het veel te link om daar bomen om te hakken. Kijk, in feite hebben we daar in Nederland geen last van, merken we het niet eens, omdat het zo ver weg is, dus is het een ideologisch of emotioneel argument, niet rationeel en zeker niet technisch, want echt het is hartstikke makkelijk om die indianen dood te krijgen. Daar hebben ze nu juist in Brazilië grote expertise in. Het wordt er uitgevoerd door de "eigenaren" van het land, personen, grootgrondbezitters genoemd, die per individu stukken land “bezitten” zo groot als onze gehele natie, inclusief overzeese gebiedsdelen en reken daar voor het gemak dan Suriname ook nog maar bij. Kijk, dat noemt de “socialist” Lula dus democratisering. Onze regering zit daarbij te knikken, christenen en voormalige sociaaldemocraten, die onder druk van de EO merendeels ook devote christenen zijn geworden. In de christelijke speekwijze wordt het vernielen van de aarde "goed rentmeesterschap" genoemd.
Het is wel een typisch stukje VOC-mentaliteit.
De huidige coalitie van regenwoudstaten bestaat uit de volgende leden: Bolivia; Central African Republic; Chile; DR Congo; Congo, Costa Rica, Dominican Republic; Fiji; Gabon; Guatemala; Nicaragua; Panama; Papua New Guinea; Solomon Islands en Vanuatu. Zie het grootste land Brazilië staat er niet bij, Indonesië, Maleisië en Colombia trouwens ook niet. De reden wordt duidelijk in het volgende citaat:

The Rainforest Coalition aims to bring together both developing and industrialized nations for the purpose of creating community-driven, environmentally sustainable economic growth.
The primary strategy of the coalition is to bring about the reform of international frameworks, both legal and economic, to correct market failures that result in unsustainable outcomes, and to create economic incentives for the preservation of areas of high biodiversity and endemism worldwide. The Coalition supports the Forests Now Declaration calling for changes in the Kyoto Protocol and other international carbon markets to include land use and forestry.

Des te cynischer is het om de zetel van deze organisatie uitgerekend te vestigen in New York aan de Columbia University.
Waaruit blijkt het milieuprobleem?
Voor de meeste regeringen is het alleen maar hinderlijk dat talloze burgers er een hoop herrie over maken. Er zijn meer mensen die lid zijn van een orgenisatie op het gebied van dieren- en natuurbescherming dan van een politieke partij, ja van alle politieke partijen samen. Dat is lastig bij verkiezingen, maar nu hebben ze een handige oplossing. Als je van het milieu niets meer overlaat, weg ermee, de aarde volledig steriliseert, zodat het milieu niet meer bestaat, dan kan het er ook niet slecht mee gaan en dus heeft er dan niemand meer wat te klagen. Per slot heb je ook geen actiegroepen om de dinosaurus te beschermen, omdat er niet eentje meer van over is. Zo gaat dat, dus dat is de oplossing en ze hebben haast, want al dat geklaag verstoort de economische groei.
Verniel en heers is de nieuwe orde.
Het motto is: De dood aan alles wat leeft!

Wie Zijn Schuld Het Is?

Onze economie begint een zorgenkindje te worden en dat hebben we niet verdiend. We hadden de zaakjes goed op orde, hard gewerkt, lonen gematigd, flink ondernemerschap ontwikkeld, geen begrotingstekorten gehad, de nationale schuld teruggebracht en de export overtreft de import. En tóch…
Sommige dingetjes zijn bij ons niet veel anders dan in de VS waar de hypotheekcrisis voor grote problemen zorgt. Wij zitten met de woekerpolissen, maar dat is een veel kleiner probleem en toch is het idee van Larry Summers, een van ’s werelds bekendste economen, dat de huizenmarkt dit jaar wel eens flink onderuit zou kunnen gaan. Tja, dat is wel vaker voorgekomen, bijvoorbeeld eind van de jaren ’70, toen de prijzen van het onroerend goed plotseling haast halveerden. Maar Summers was minister van Financiën in de VS en hoofdeconoom van de Wereldbank, dus kan hij onze situatie dan wel goed inschatten? Het is waar, dat onze huizen te hoog in de prijs liggen, afgaande op wat het kost om een nieuw huis te bouwen, maar dat probleem zou met een gelijdelijke prijsval van hooguit -20% te tackelen zijn en dat is een strop, maar er vloeit niet meteen bloed uit. Op de meeste huizen zit een hypotheek en die gaat doorgaans niet verder dan 80% van de marktwaarde. Valt die marktwaarde met maximum van 20% en niet meer, dan is dat beperkt, omdat er nog steeds woningnood is en er dus een sterke vraag bestaat, terwijl een prijsval doorgaans ook een tijdelijk verschijnsel is en dan is de hypotheek nog steeds 100% gedekt. Volgens het IMF zijn de huizenprijzen in ons land 30% te hoog, maar dat klopt niet, want ze hebben geen rekening gehouden met ons exotische voordeel van de hypotheekrenteaftrek. Geen reden tot paniek.
Toch zegt Summers, dat de kans op een economische neergang in Europa een stuk groter is dan velen aannemen. Ja, we zijn niet alleen in Europa, hè? In Frankrijk, Italië en Griekenland zijn de zaken minder rooskleurig dan bij ons.
Je weet het niet, hè?
Dat is een flink deel van de rekening, onzekerheid en gebrek aan vertrouwen. Wij vertrouwen er teveel op, dat de banken die de touwtjes in handen houden, uit eigenbelang wel zorgen dat het goed zit en goed blijft. Daar gaan ook de ministers van Financiën en de centrale bankiers vanuit, want ze komen met een stuk op de proppen, waarin dat, nauwelijks verbloemd tussen de regels, te lezen is. Er moet meer openheid, meer transparantie in het geldwezen komen en vooral door te laten zien welke risico’s zij – dus ook wij – met bepaalde investeringen lopen. Het is half werk, maar het kan een beetje helpen.
Het zou beter zijn om de kredietwaardigheid wettelijk te garanderen, door een limiet te stellen aan de financiering van het onderpand. Dat je bijvoorbeeld niet meer dan 80% van de courante marktwaarde aan hypotheek kunt krijgen. Je moet voor andere kredietvormen vergelijkbare normen te ontwikkelen. Als daarover dan de nodige openheid gegeven wordt, keert het vertrouwen vanzelf terug en kunnen we weer groeien. Maar ja, erg doortastend is men nooit in het geldwezen.
Voor de wat langere termijn stellen de G7 voor, de regels, waaraan banken zich moeten houden, aan te scherpen. Aanscherpen van de regels klinkt iets anders dan uitbreiden, want daar kom je, in deze tijd van deregulering, politiek niet verder mee. Nout Welling, de president van de Nederlandse Bank, zei dat hij er vóór deze zomer nog voor zorgt, dat die regels er komen en hij kan dat zeggen, want hij is voorzitter van de club die het klusje moet uitvoeren, om regels voor te schrijven, waaraan banken zich international moeten houden. Ha, een zuinige, strenge Hollander aan het roer. Dat geeft weer wat hoop.
Hoewel het toezicht dus tekortgeschoten is, kun je er moeilijk onderuit, dat niet de toezichthouders, maar de werkelijke actoren verantwoordelijk zijn. Maar pas als je ziet wat die doen, kun je maatregelen nemen.
In de logische volgende stap zien de grote zeven graag, dat het Internationale Monetair Fonds wat meer onderzoek doet naar effecten, zoals van de financiële kredietcrisis, op de economie, want kijk, financiën en economie zijn nog wel steeds heel verschillende dingen, wat niet voor iedereen volkomen duidelijk is. Afijn, daar gaat het IMF dit weekend over nadenken en die jongens en meisjes hebben ervoor doorgeleerd, dus dan komt het wel in orde.
Denk nu niet, dat wij het moeilijk hebben. De voedselprijzen zijn nogal drastisch gestegen en dat is vooral voor arme landen een veel groter probleem, zegt Jaques Diouf, een hoge piet bij de FAO (voedsel- en landbouworganisatie van de VN). Hij is bang dat de reeds begonnen voedselrellen zich uitbreiden en daar gaat de FAO ook een crisisbijeenkomst over houden. Het zou leuker zijn, als hij meer bang was dat meer mensen zo’n honger krijgen, dan dat ze rotzooi gaan trappen. In de VS belanden enkele miljoenen mensen onder de brug en elders begint ordinaire hongersnood de kop op te steken. Krijgen wij dat ook over ons heen? Het is toch om bang van te worden.
Onheilstijdingen, maar die voedselprijzen, dat is uiteraard het echte probleem en dat is moeilijk te vatten. Gaan de voedselprijzen omhoog, als de prijs van huizen gaat zakken?
Ja, dat is zo en dat komt hierdoor: Een huis, nadat het in een faillissement voor een lagere prijs verkocht is, is nog steeds een huis en kan als zodanig gebruikt worden en dus heeft het duurzame waarde. Voedsel, dat opgegeten wordt door een werkloze, is weg en heeft geen economisch rendement. Het rendement van voedsel is arbeidskracht en als die benut wordt, is dat goed voor de economie. Als de prijs van een goed stijgt, is dat doorgaans doordat de vraag groter is dan het aanbod en dat noemen we schaarste. Dat aanbod kan groter worden door meer arbeid en dus meer productie. Daar zijn dan investeringen voor nodig en dus krediet, dat verleend wordt op grond van de waarde van de zaak, het rendement. Maar als de productie toeneemt, gaat de prijs weer zakken en wordt het rendement kleiner en met minder rendement behoort de kredietruimte te slinken. Alles in de economie is dus een kwestie van zorgvuldig balanceren en het eerste wat daarvoor nodig is, lijkt me transparantie, openheid van zaken, een reëel beeld van de werkelijkheid. Dat vinden speculanten, met name de banken, juist helemaal niet leuk en dat houden ze zoveel mogelijk tegen. Met speculatie wordt namelijk het meeste geld verdiend, zonder dat daartegenover enige prestatie staat. Werknemers die wél presteren, worden daardoor werkloos. Dan klapt het kaartenhuis van de economie in elkaar.
Het parasitaire gedoe van speculanten moet je dus uitroeien.