Zoals altijd wordt gesproken in termen van nederlaag en overwinning, en van onbetaalde rekeningen uit het verleden. Kennelijk genieten ze ervan om de oorlog erbij te halen. Ik zie ze al grinniken. Dat doe ik zelf ook. Ze berekenen een Duitse bijdrage aan Europa die bijna even hoog is als de schadevergoeding waartoe Duitsland werd veroordeeld met het Verdrag van Versailles. Alsof dat er iets toe doet! Alsof dat zin heeft! (...) Aan die beheerders van de erfenis van het Imperium vragen hoe ze over de Duitse malaise denken is zoiets als aan de slager vragen of hij je zieke lievelingsschaap wil onderzoeken. Als je ze hoort filosoferen over de historische schulden van Duitsland, Europa en de rest van de wereld, kun je nauwelijks geloven dat er op de Britse eilanden een financiële crash heeft plaatsgevonden.In Parijs merkt Le Monde een "kloof" op tussen het Duitse en het Britse standpunt over de toekomst van Europa. Aan de ene kant bondskanselier Merkel, die oproept tot meer Europese integratie, aan de andere kant premier Cameron, die vindt dat de crisis reden moet zijn de EU "om te vormen" op de door hem voorgestelde manier. "Dat wil zeggen door ‘bevoegdheden terug te geven’ aan Londen in plaats van ze ‘te laten afdrijven’ naar Brussel".
Echter, hoewel het Frans-Duitse duo onvolmaakt en ongelijk is, blijft het onmisbaar bij het zoeken naar een oplossing voor de crisis, aldus de krant.
De Duitsers, die de kar vooral niet in hun eentje willen trekken, zijn de eersten om het daarmee eens te zijn. Want als Duitsland het van zijn Engelse neefjes moet hebben, kan het net zo goed meteen de handdoek in de ring gooien. Londen wilde geen deel uitmaken van de eurozone, maar eist wel het recht op om mee te beslissen."In het huidige klimaat, wordt Europa met de dag meer ondermijnd door die eeuwige Britse ambivalentie", aldus Le Monde, dat zijn mening samenvat onder de titel: "Als het om Europa gaat, moet Londen kiezen... of zijn mond houden".
