Pasen

In het kruis zal ik vaak roemen,
nog steeds niet echt in onbruik.
Aldus ontloken
maar verder dan de onderbuik
zou ik niet willen gaan.
Niet ’s morgens…

Vooral met Pasen weer
En ’t is niet dat het moet,
het dondert niet
Ik doe geen mens verdriet
Zolang wij ons verstaan
Ook ‘s morgens…

Mijn lieve jongeheer
Is voor de tweede keer
toch waarlijk opgestaan

Tja, Pasen…