Ho stop en hoe nu verder?

Ik heb een retorisch vraagje: Wat is het verschil tussen de huidige Afghaanse regering en de verdreven Taliban?
Dat is vrij duidelijk.
Ze zijn allemaal fundamenteel politiek islamitisch en de huidige regering bestaat uit roofridders en corrupte krijgsheren, terwijl de verdreven Taliban meer klerikaal georiënteerd is en zich enigermate tegen corruptie keerde.
De manier waarop de Taliban het land wil regeren is weerzinwekkend en wat de huidige regering ervan terecht brengt is niet beter. Als je in Afghanistan wilt vechten, waar vecht je dan eigenlijk voor?
Ook dat is duidelijk. Je gaat er vechten om de westerse beschaving met onze opvattingen over democratie en recht aan die rare snuiters op te leggen. Het is voor hun bestwil en dan zul je zien dat ze er financieel-economisch ook op vooruit gaan. Dat is het oude liedje uit de koloniale doos, echt wat je noemt VOC-mentaliteit en zo heeft Colijn de inlandse opstandelingen in Atjeh er ook onder gekregen, iets meer dan een eeuw geleden. Wat je niet aanstaat moet je radicaal uitroeien, daar heb je het leger voor.
Na het neerslaan van alle tegenstand kun je voor de overlevenden wel wat gaan opbouwen.
Wie dat wil moet op ernstige tegenstand in het Nederlandse volk en de volksvertegenwoordiging rekenen. Als de Regering zou besluiten om de militaire missie in Uruzgan te verlengen zou het vierde oorlogskabinet-Balkenende naar huis gestuurd worden. Daarover kon geen twijfel bestaan en dus was dat geen bespreekbare optie, vond de PvdA. Daarover wilden de sociaal democraten niet meer onderhandelen. Logisch, want het zou niet tot een uitvoerbaar besluit kunnen leiden. Omdat CDA en CU tóch bleven doordrammen op die onmogelijke militaire optie – laten we het bespreekbaar houden totdat de tijd rijp is om het ook uit te voeren, desnoods tegen de wil van de Tweede Kamer in – viel het kabinet.
Om op de been te blijven had het kabinet al veel eerder besloten dat de militaire missie in Uruzgan in 2010 niet verlengd zou worden, maar stiekem wilden CDA en CU die verlenging toch wel doorzetten. Dan moet je het volgens Balkenende en Rouwvoet bespreekbaar houden zolang het nog niet uitvoerbaar is. Maar de Tweede Kamer drong aan op besluitvorming met 1 maart 2010 als deadline.
Nu was er in het kabinet afgesproken dat alle opties bespreekbaar moeten zijn, maar redelijkerwijs was verlenging van de missie al geen optie meer, want er was reeds eerder besloten dat er van verlenging geen sprake zou zijn.
Balkenende en Rouwvoet hebben gedacht dat een kabinetscrisis in deze moeilijke tijden, waarbij Wouter Bos op Financiën niet gemist kan worden, de geesten rijp zou maken om hun zin te kunnen doordrijven. De Kamer wil immers juist nu geen kabinetscrisis? Nou, dan is het slikken of stikken en CDA en CU hebben net zolang geroepen dat Bos een draaikont is dat ze het zelf zijn gaan geloven. Bos zou wel gaan draaien, dachten ze.
Nu blijkt dat Wouter Bos geen draaikont is valt dat tegen.
Tja, je bent een vieze, smerige, vuile rotzak als je niet doet wat Jan-Peter zegt. Dat zal wel ergens in de bijbel staan, denken ze dan.

Veel mensen hebben het nu erover dat er geen vertrouwen meer was tussen de regeringspartners. Ja, dat dankt je de koekoek. Wie conservatieven of Christenen denkt te kunnen vertrouwen moet wel knettergek zijn, dus met conservatieve Christenen kon daar al helemaal geen sprake van zijn. Theocratie en democratie zijn twee totaal verschillende politieke systemen die onmogelijk kunnen samensmelten. Dat is nu juist waarover het ook in Afghanistan gaat.

Het Kabinet Balkenende is gevallen met de opstanding van de PvdA

"Beter laat dan nooit" zou misplaatst zijn. Minister van Financiën Wouter Bos heeft in de beste sociaal democratische traditie een enorm belangrijke bijdrage geleverd aan het herstel en de reformatie van het financieel economisch stelsel, hoewel het eind van de noodzakelijke hervormingen nog niet is te voorzien. Er moet nog veel meer gebeuren en juist in de richting die door Bos wordt voorgestaan.
Dat Wouter Bos op het juiste moment op de juiste plaats zat, was - toegeven ook toevallig - van uitzonderlijk belang voor het Nederlandse volk en Europa.
Het was vals om te redeneren, dat Bos juist water in de wijn moest doen in de divergerende standpunten van CDA/CU enerzijds en PvdA/meerderheid-van-het-volk anderzijds, aangaande de kwestie of Nederland militair moet blijven participeren in de Afghaanse oorlog en de westerse pogingen, om daar - in dat verscheurde land met een merendeels onbegrepen cultuur - de democratische regels van onze recht- en bestuur-traditie van buitenaf op te leggen.
Alle westerse idealen, juridisch, politiek en economisch, zijn ter plaatse niet meer dan doodgeboren kinderen of - op z'n best - niet levensvatbaar voor nu en in de afzienbare toekomst. Dat is triest maar reëel.
Moest Bos water in de wijn doen, om, juist in deze moeilijke tijd van een nog niet geheel overwonnen financieel-economische crisis, zijn positie als een gezaghebbend Minister van Financiën van een serieus genomen lidstaat der EU veilig te stellen?
Laten we even reëel zijn.
Jelle Zijlstra was een uitstekende Minister van Financiën en daar begon het realiteitsbesef op dat ministerie mee. Hij had grote invloed in de Europese Kolen-en-Staal-Gemeenschap. Diverse hoog scorende Nederlandse opvolgers volgden. Het Nederlands beleid was constant en solide en werd een ijkpunt binnen de Europese Gemeenschap.
Wim Kok was een uitstekende Minister van Financiën.
Gerrit Zalm was een uitstekende Minister van Financiën. De Zalm-norm werd leidinggevend in de EU.
Wouter Bos was van diezelfde school, maar wist bovendien mee te komen met de verandering der tijden, wat ook kenmerkend is voor zijn voorgangers. De pragmatische benadering werd los gezongen van de ideologie onder dwang van toenemend wetenschappelijk inzicht. Er is geen equivalent, niemand die hem gezaghebbend vervangen kan of een redelijk alternatief te bieden heeft en dat heeft niets met politiek te maken, meer met realiteitszin. Bos is nog steeds minister en hij moet dat blijven, bij voorkeur onder een toekomstige Minister President Job Gohen, die eerder terecht bedankte voor de eer om de verkiesbare premier te worden, omdat een overtuigend sociaal-progressief Kabinet er nog niet inzat, met het door Balkenende geleide CDA erbij. Er dreigde gedurende de formatie een nog donkerder grijs Regenboog-kabinet van CDA met alles wat rechts was. Het CDA wil nu eenmaal koste wat het kost regeren, ongeacht de identiteit en doelstellingen van andere regeringspartners. Dat is eens temeer nu ook weer gebleken en nu dreigt de coalitie van Wilders met God en Balkenende met God.
Ik wil er intussen even op wijzen dat in religieus opzicht de PVV gelijk is aan de SGP, met als enig verschil dat het volgens de SGP niet de paus is die de richtlijnen aangeeft. Nu ja, ze zijn tegen andersdenkenden, d.w.z. tegen iedereen die iets nieuws wil of ruimte wil geven aan nieuwe ideeën. Hety grootste verschil tussen SGP en PVV is dat de SGP de door God gegeven regering en wetten respecteert en dat is bij de PVV niet het geval. De PVV is de partij van het anarchistisch canaille: terug naar het middeleeuwse platteland met lokale roofridders en slavernij van de onderworpen bevolking met een lokale heerser die bepaalt wat de heersende normen en waarden zijn, niet zoveel verschillend van de VOC-mentaliteit in de "filosofie" van Jan-Peter Balkenende, inclusief slavernij, onderdrukking en ongelimiteerde wreedheid, als een soort natuurwet die door God is ingesteld.
Dat moeten we juist niet hebben.
Wat nodig is om de oorzaak van de crisis, het echec van ongelimiteerd inhalige kapitalisme, te keren en in het vervolg te voorkomen, is gewoon pragmatische (niet ideologisch) maatregelen nemen, om te voorkomen dat we opnieuw als consumenten en belastingbetalers gegijzeld worden door de macht der multinationals en andere uit hun krachten gegroeide bedrijven, te groot om ze te laten falen, zodat eerlijke competitie van de vrije markt niet meer werkt.
Er kan ons, naar is te voorzien, geen grotere onheil overkomen dan een vijfde Kabinet Balkenende dat conform vorige kabinetten in de EU van zijn geestverwanten, zoals bijvoorbeeld in Spanje en Griekenland, mooi weer wil spelen op weg naar een nationale ondergang. Maar alles is volgens Balkenende achteraf te verklaren en te rechtvaardigen "met de kennis van toen" en "daar wordt verschillend over gedacht". Daarin past geen zelfkritiek.

Wat de PvdA nu wordt verweten is dat de afgesproken procedure "niet netjes wordt afgewerkt."

Wat hield dat dan in? Dat hield nadrukkelijk in dat een besluit genomen zou kunnen worden wat al eerder door hetzelfde Kabinet verworpen is geworden en waarvoor geen meerderheid in de Tweede Kamer te vinden zou zijn. De PvdA wilde een onmogelijke optie niet overwegen, terwijl de anderen iedere optie wilden openhouden, zelfs als die niet te realiseren zou zijn. Dat noemen we struisvogelpolitiek. Vertrouwen in elkaar, tegen beter weten in, is dus niet de oplossing als het vertrouwen van het volk en de volksvertegenwoordiging ontbreekt. Balkenende kan dat niet inzien. Hoer zou het Ne3derlandse volk en haar vertegenwoordigers zijn van God gegeven wijsheid kunnen weerstaan? Tja, door te stemmen, natuurlijk en Balkenende is al vaker naar huis gestuurd.
Dat het vierde Kabinet Balkenende naar huis gestuurd zou worden, indien de militaire missie in Afghanistan zou worden verlengd (zoals CDA en Christen Unie wilden), staat als een paal boven water. Wouter Bos wilde geen deel hebben aan die afgang, toen bleek dat in feite, ondanks allerlei afleidende en meer verleidelijke denkbeeldige opties, concrete verlenging van de huidige militaire missie feitelijk de enige begeerde optie bij de regeringspartners was.
Zal dit het aanzien van Nederland in het buitenland beschadigen?
Nou, zeker niet direct in de EU, want daar zijn we in goed gezelschap en op termijn zal opnieuw blijken dat niemand het Afghaanse volk kan redden van buitenaf, want de Tweede Wet van Pointer luidt: "Democratie is een zelfhulp-organisatie." Daar is niet aan te ontkomen.
Inzet van een nieuw Kabinet is dus of we doorgaan met actief oorlog voeren in Afghanistan om een corrupt bewind in stand te houden, exact het dilemma van de smadelijk verloren Vrijheidsoorlog in Vietnam.

Maar inderdaad, Balkenende en zijn CDA hebben gedurende het politieke spel andere regels gedicteerd, waarin de PvdA zich uiteindelijk niet kon vinden en dat was absoluut geen verrassing. Immers, het Kabinet had reeds eerder besloten in dit jaar Afghanistan te verlaten en zolang als dat vaststond kon de PvdA deelnemen aan de Regering. Toen dat veranderde moesten ze wegwezen en zodoende kwam het Kabinet aan het afwegen van civiele in plaats van militaire opties niet meer toe. Als je niet akkoord gaat met actief oorlog voeren in Afghanistan ziet het CDA geen heil in ontwikkelingssamenwerking en ze zijn blij dat ze daar dan ook niet verder over hoeven te praten, om in de verkiezingsstrijd de PvdA ervan te kunnen beschuldigen dat zij het Afghaanse volk in de steek gelaten hebben.
Volgens mij echter, zijn Afghanen niet blij dat er om hun bestwil op hen geschoten wordt door Nederlandse militairen en daarmee spreek ik uit eigen ervaring.