Bush waarschuwt tegen Alternatieve Energie

Soms moet je een bericht even laten bezinken voordat je er commentaar op geeft.

MANDEL NGAN/AFP/Getty Images
Speaking Wednesday about his vice president's impending trip to the Middle East, President George W. Bush told reporters that Dick Cheney would try to make the standard case that Saudi Arabia should increase oil production to head off a U.S. recession. And he added another wrinkle, saying that Cheney would remind King Abdullah that "high oil prices are stimulating an enormous amount of venture capital money into alternative forms of energy."

It's an interesting negotiating ploy, given Saudi Arabia's role in flooding the market and killing off alternative forms of energy in the 1980s. I'm sure King Abduallah remembers it well. The question is, at what oil price point are various competing technologies -- biofuels, plug-in hybrids, hydrogen -- economically viable (leaving aside their environmental benefits)? And do the Saudis have the means to lower the price of crude below that level?

bron: BlockBurst, Reuters

Admiral William “Fox” Fallon over Iran.

bron: Reuters
Admiraal Fallon is afgetreden als hoofd van het Centrale Commando in het Midden-Oosten. Hij was het niet oneens met Bush over Iran, maar het idee, dat er een kloof was, maakte het voor hem moeilijk om zijn werk te doen.
Wat betekent zo’n opmerking nu, hè? Dat kan Pointer u niet vertellen en dat is toch wel veelzeggend over de leegheid van zulke verklaringen. Die lui hadden gewoon ruzie over Iran, dat weten we toch?
Fallon had geen zin in een oorlog met Iran. Dat vond ie gewoon onzin en hij wilde niet worden meegesleurd in een leugencampagne over militair nucleaire vorderingen in Iran, nadat in maart 2007 al duidelijk was geworden, dat daar geen sprake (meer) van was, terwijl Bush juist toen zijn meest dreigende woorden liet horen, dat Iran een groot nucleair gevaar was en zo.
Defensieminister Robert Gates verwierp de suggesties dat het verrek van Fallon een aanstaande oorlog met Iran nu wat meer waarschijnlijk maakte.
Nou, Pointer denkt, dat er wel een drempeltje is opgeruimd, maar er is nog een muur van omstandigheden die een oorlog met Iran vooralsnog verhinderen. Nu is Bush er niet de president naar, om ervan af te zien, met zijn kop tegen een muur te lopen en het zou hem onsterfelijk maken, als hij het nog voor zijn aftreden doet en nog wel zonder goedkeuring van het Congres om zijn opponenten voor een fait accompli te stellen. Een stuk of 20 ferme bommen op de heilige stad Quom, waar al die moellahs en heersende ayatollahs zitten, zullen wel genoeg zijn om het point of no return te passeren. Dát is de zetel van de werkelijke macht in Iran.
Hoe serieus je het aftreden van Fallon moet nemen, blijkt uit de uitputtende stroom ontkenningen dat het iets voorstelt.

"The notion that this decision portends anything in terms of a change in Iran policy is ... ridiculous," Gates said. "Admiral Fallon reached this difficult decision entirely on his own," Gates said at the Pentagon.
"I believe it was the right thing to do, even though I do not believe there are, in fact, significant differences between his views and administration policy."

Het is altijd lastig als woordvoerders iets bevestigen en tegelijk ontkennen. Dan geloof je het toch niet meer?
De Bush administratie laat weten dat diplomatie wordt aangewend, om de geschillen met Iran op te lossen, vooral wat het nucleaire programma van Iran betreft, maar militaire actie wordt niet uitgesloten. Beweerd wordt, dat ook andere westerse landen zeggen dat Iran nog steeds probeert capaciteit voor nucleaire wapens te ontwikkelen. Volgens Pointer moet dat dan in het geheimnm gezegd worden want daarover is niets gepubliceerd. Zou Balkenende weer aan he slijmen zijn? Iran zegt dat ze alleen atoomcentrales voor nucleaire energie willen. Het artikel dat Fallon, zoals gezegd, aanleiding gaf om af te treden staat in Esquire: http://www.esquire.com/features/fox-fallon en het begint al meteen leuk:

If, in the dying light of the Bush administration, we go to war with Iran, it'll all come down to one man. If we do not go to war with Iran, it'll come down to the same man. He is that rarest of creatures in the Bush universe: the good cop on Iran, and a man of strategic brilliance. His name is William Fallon, although all of his friends call him "Fox," which was his fighter-pilot call sign decades ago. Forty years into a military career that has seen this admiral rule over America's two most important combatant commands, Pacific Command and now United States Central Command, it's impossible to make this guy -- as he likes to say -- "nervous in the service."

Een flinke kerel, hè?
Vroegere Amerikaanse regeringen hebben wat sabelgerinkel laten horen, als nuttige tactiek om slechte acteurs op he podium van de wereld in de pas te laten lopen. Deze regering blijkt die subtiliteit niet te beheersen. Toen Dick Cheney met zijn sabel rinkelde, werd algemeen begrepen dat hij zijn wapen werkelijk wilde gebruiken. Ondanks de recente oorlogskrampen van de verkrampte Amerikaanse regering, met betrekking tot Iran, heeft Fallon geen haast om campagnemedailles voor Iran te verwerven en daarin ligt de onvergeeflijke afwijking voor de hardliners die door Cheney worden geleid.

Army General David Petraeus, commanding America's forces in Iraq, may say, "You cannot win in Iraq solely in Iraq," but Fox Fallon is Petraeus's boss, and he is the commander of United States Central Command, and Fallon doesn't extend Petraeus' logic to mean war against Iran.

Maar terwijl Fallon de baas is bij CentCom, verklaart Bush steeds zijn hevig verlangen naar Wereldoorlog III en zijn regering stelt Mahmoud Ahmadinejad steeds voor als de Hitler van deze eeuw (een kroning die al eerder een dodelijk effect heeft gehad) en dan is het aan Fallon om, zoals in het afgelopen najaar tegenover Al Jazeera, te verklaren:

"This constant drumbeat of conflict...is not helpful and not useful. I expect that there will be no war, and that is what we ought to be working for. We ought to try to do our utmost to create different conditions." What America needs, Fallon says, is a "combination of strength and willingness to engage."

Hoe komt Fallon weg met zo’n uitdaging van zijn Opperbevelhebber? Het antwoord is, dat hij er niet veel langer mee doorkomt. President Bush is niet gewend aan ondermijning door zulke vrijmoedige tegenspraak, als Fallon zich veroorlooft en de president heeft er zijn neus van vol. Juist toen Fallon het vorig voorjaar CentCom overnam, was het Witte Huis zich aan het voorbereiden op een oorlog tegen Iran en vrijwel direct begon Fallon dat zachtjes terug te duwen. Hij vond het slecht onderbouwde actie en in de pers werd zijn geluid steeds meer afwijzend over de mogelijkheden van een oorlog tegen Iran. Dat schiep nogal wat frictie met het Witte Huis.
Toen in december the National Intelligence Estimate de directe nucleaire dreiging van Iran uitsloot, leek het of Fallon gelijk kreeg, maar welingelichte waarnemers zeggen nog steeds, dat Fallon van zijn taak ontheven is, voordat zijn tijd volgend voorjaar erop zit, geen verrassing is. Het Witte Huis wil een meer buigzame commandant.

If that were to happen, it may well mean that the president and vice-president intend to take military action against Iran before the end of this year and don't want a commander standing in their way.

Nu kennen we de uitkomst: Fallon is teruggetreden.
Dat had Esquire al zo’n beetje verwacht.
Fallon geeft er zelf een mooie draai aan.

And so Fallon, the good cop, may soon be unemployed because he's doing what a generation of young officers in the U.S. military are now openly complaining that their leaders didn't do on their behalf in the run-up to the war in Iraq: He's standing up to the commander in chief, whom he thinks is contemplating a strategically unsound war.
It's not that Fallon is risk averse -- anything but. "When I look at the Middle East," he says late one recent night in Afghanistan, "I'd just as soon double down on the bet."
When Fallon is serious, his voice is feathery and he tends to speak in measured koans that, taken together, say, Have no fear. Let Washington be a tempest. Wherever I am is the calm center of the storm.
And Fallon is in no hurry to call Iran's hand on the nuclear question. He is as patient as the White House is impatient, as methodical as President Bush is mercurial, and simply has, as one aide put it, "other bright ideas about the region." Fallon is even more direct: In a part of the world with "five or six pots boiling over, our nation can't afford to be mesmerized by one problem."
And if it comes to war?
"Get serious," the admiral says. "These guys are ants. When the time comes, you crush them."

Het artikel in Esquire

Politiek heeft geen Invloed op Hem (zegt hij)

Bush Moves to Bolster Support for US War Effort
He Says Politics Won't Sway Him

"The decision to remove Saddam Hussein was the right decision early in my presidency . . . and it will forever be the right decision," President Bush said.

11 maart 2008
President Bush begon dinsdag zijn laatste poging om de steun voor de oorlogen in Irak en Afghanistan te vergroten. Hij benadrukte het belang van de slagen, die de VS en haar medestanders tegenover een onbarmhartige vijand met weinig respect voor het menselijk leven stelden.
In de komende paar maande moet Bush besluiten hoeveel van de troepen hij in de twee slagvelden moet overlaten aan zijn opvolger, een beslissing die de verkiezingen in de komende herfst kan beïnvloeden en zijn nalatenschap helpen vormen. Wat Irak betreft gaf Bush aan dat de sterkte van de troepen zal afhangen van zijn inschatting wat nodig is om de stabiliteit van het land te behouden.
“De politiek van 2008 betrek ik niet bij mijn berekening, maar de vrede van de komende jaren,” zei Bush tegen de hem goedgezinde toehoorders van religieuze radio- en televisiemakers.
Officials van he Witte Huis beschreven dinsdag de toespraak als de eerste ven verschillende die nog komen in de volgende weken en bedoeld zijn om steun te krijgen voor de beslissingen die Bush zal nemen na de beoordeling over een maand door legergeneraal David H. Petraeus, de topcommandant van de VS-troepen in Irak en ambassadeur Ryan C. Crocker. De toespraken moeten ook de negatieve publiciteit die de vijfde verjaardag van de oorlog op 19 maart omgeven doe verstommen.
De sleutelvraag i sof Bush de troepenmacht wil reduceren tot onder de 130.000 in juli, de hoeveelheid die er was voordat hij een jaar geleden opdracht gaf de troepen te versterken. Bush wil ook proberen de Europeanen er toe te brengen meer troepen in Afghanistan in te zetten, als hij volgende maand de topconferentie van de NAVO in Boekarest , Roemenië, bezoekt.
Bush weegt af of het mogelijk is troepen uit Irak terug te trekken zonder de verbetering van de veiligheidssituatie gedurende het afgelopen jaar te verliezen. Na jaren van politieke strijd met de Democraten in het Congres, heeft hij wellicht de vrije hand on in Irak net zoveel troepen te houden als hij wil tot aan het eind van zijn presidentschap. Hij heeft adviseurs weerstaan die in de afgelopen weken druk uitoefenden voor een snellere terugtrekking.
De president plaatste zijn commentaar voordat het Pentagon aankondigde dat de centrale commandant van de VS admiraal William J. Fallon zich terugtrok. Van Fallon wordt gezegd dat hij een voorstander is van een snellere terugtrekking van troepen uit Irak. Terwijl hij ongerust is over het behoud van de veiligheidssituatie wil Bush ook over beide partijen een overeenstemming opbouwen over de militaire strategie nadat hij het Witte Huis heeft verlaten en hij wil de plannen voor wat hij ziet als een desastreuze aftocht, zoals die door beide Democratische kandidaten voor de nominatie wordt voorgestaan, afwenden. Beide Senators Barack Obama en Hillary R. Clinton hebben gezegd dat zij, eenmaal gekozen tot President, snel zullen overgaan tot terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit Irak.
Bush richtte zijn commentaar van dinsdag evenveel op Irak als op Afghanistan, veel aandacht gevend aan he conflict waarvan zijn tegenstanders zeggen dat hij dat teveel heft verwaarloosd. Hoewel met dezelfde bekende retoriek, probeerde Bush toch nieuwe woorden te vinden om zijn gehoor ervan te overtuigen, hoe slecht de tegenstanders in beide landen zijn.
“We zagen de aard van deze vijand toen de extremisten van de Taliban een Afghaanse school overvielen,” zei Bush. “Ze ontvoerden zes leraren. Ze sloegen de schoolkinderen met stokken om ze af te schrikken zodat ze hun klassen niet meer zouden bezoeken. Wij zagen de aard van deze vijand toen de extremisten het hoofd van een middelbare school onthoofden terwijl zijn vrouw en kinderen gedwongen werden daarbij toe te zien.”
De president toonde weinig twijfel omtrent de cruciale keuzes die hij heeft gemaakt in de afgelopen vijf jaren, speciaal de beslissing Sadam Hussein af te zetten. “De beslissing al vroeg in mijn presidentschap om Sadam Hussein te verwijderen was de juiste beslissing en het zal voor altijd de juiste beslissing blijven.”
Die taal ontlokte enthousiast respons van de bezoekers van de National Religious Broadcasters Convention. “Je zag het, je hoorde het,” zei James Dobson, de stichter van Focus on the Family, verwijzend naar het warme applaus voor Bush’s woorden door de ongeveer 1500 mensen in de Gaylord Opryland Resort and Convention Center. Maar afgezien van de kern van zijn supporters is Bush grotendeels ineffectief gebleven om de publieke opinie inzake de oorlog in Irak te veranderen. De Democraten waren niet bepaald enthousiast over zijn nieuwe communicatieoffensief.
“De president gaat door met steeds mindere resultaten een succes te noemen,” zei Senator Joseph R. Biden Jr., voorzitter van the Senate Foreign Relations Committee. "In Irak zijn we overgestapt van verdrinken naar waden door water. Dat is beter maar we kunnen zo niet doorgaan zonder grote spanning op onze militairen te zetten en bronnen te onttrekken aan prioriteiten thuis en aan de oorlog in Afghanistan.”Washinton Post

Het Vertrouwensbeginsel van Donner

De ene seks is de ander niet. Hij twijfelt er niet over, onze Donner. Hij twijfelt sowieso heel weinig. Waarschijnlijk kan hij zich niet herinneren of hij wel ooit getwijfeld heeft en dat is mooi. Het geeft vastigheid in het leven. Hij weet dat als Nuriye Kesbir wordt uitgeleverd aan Turkije, ze voor haar dood vele malen door de Turken verkracht zal worden en na haar dood ook nog enkele keren, met of zonder hoofd, want Kesbir is een kopstuk van de Koerdische Arbeiderspartij, de PKK. Ze is ook een vrouw, jong nog, dapper ook, met een uitbundige levenslust, maar liever dood dan Turks.
Dat weet Donner allemaal en, hoe kan het ook anders, hij weet dat zeker. Hij is heel goed geïnformeerd. Maar ja, juridisch is de Turkse overheid uiteraard niets in de weg te leggen, want de gruwelijke misdaden, die zij met zekerheid aan Kesbir zullen voltrekken, zijn nog niet gepleegd en als ze zijn gepleegd, zijn de nog niet berecht en dat zal er ook nooit van komen, dus dan zijn ze wel gepleegd, die misdaden, maar er zijn tóch juridisch gesproken geen schuldigen en dat weet je met absolute zekerheid al van tevoren, want schuldig is iemand pas, die berecht en veroordeeld is. Trouwens, waar lullen we over, het is toch maar een Koerdische terrorist?
Tja, Donner weet ook wel, dat Turken het dorp, waar Kesbir met haar familie woonde, hebben overvallen, dat ze de huizen hebben verwoest, hoewel de dorpelingen uit onmacht geen verzet pleegden, dat er toen ook vrouwen zijn verkracht, gedood en opnieuw verkracht, ook vrouwen zonder hoofd.
Je hebt recht op een hoofddoek, vind Donner, maar het recht op een hoofd is allerminst zeker, althans voor de slachtoffers. Bij Donner moet je geen onzekerheid verwachten. Een Koerdische vrouw heeft geen recht op haar hoofd. Voor Donner staat vast, dat het er zomaar af zal rollen.
Er zijn beelden van.
De overlevenden uit dat dorp, waaronder Kesbir, zijn gedeporteerd, opgejaagd en uiteindelijk gevlucht naar Duitsland. De mannen gingen naar Noord-Irak en sloten zich daar aan bij de PKK. Ze vechten terug tegen de overmacht. Ze vechten voor hun leven en hun vrijheid. Donner heeft met andere politieke hotshots afgesproken, dat Koerden terroristen zijn, althans, als ze nog leven. Dat hebben ze afgesproken, omdat de Turken dat graag willen en Donner en anderen willen die Turken dolgraag bij Europa hebben. Bij nader inzien was het verkeerd om ze voor de poorten van Wenen weg te slaan, maar goed, ze komen dus terug, met al hun culturele eigenaardigheden wat Europa heel kleurrijk zal maken.
Turken zelf zijn niet zo dol op mensen die een beetje anders zijn.
Turken noemen het Koerdische volk “bergturken”, niet met een hoofdletter, want het is lager volk en ze mogen alleen algemeen beschaafd Turks spreken.
Het enige wat Koerden willen, is in vrede leven, op hun eigen manier in hun eigen gebied, maar daar staat de doodstraf op en als de overheid dat met grof geweld verhindert en je bent het daar niet mee eens, dan ben je een terrorist. Dan mogen ze je martelen, verkrachten, onthoofden en daarna opnieuw verkrachten.
Het verkrachten van stervende en dode mensen is een oeroude Turkse folklore. Het is seks en toch ook een geweldsmisdrijf en het zit de Turken diep in het bloed, het bloed waar ze zo trots op zijn. Het wordt gedaan om de mateloze superioriteit van de dader ten opzichte van het minderwaardige slachtoffer te demonstreren.
Als je uit Turkse ouders in Nederland geboren wordt, ben je ook een Turk met datzelfde superieure, trotse bloed en dan word je opgeroepen, om aan die verheven folklore mee te doen. Militaire dienstplicht heet dat. Je krijgt een training en dan ga je de bergen in, op jacht, zoals onze geliefde kroonprins het bos intrekt om achter mekaar een heel stel wilde zwijnen te vermoorden.
Of die zwijnen dan ook door onze geliefde kroonprins worden verkracht, weet Pointer niet zeker. In ieder geval niet terwijl ze nog leven. Turken verkrachten voor, tijdens en na het doden.
Dat is normaal voor Turken, maar we zijn niet allemaal gelijk, hè?
Het is Turks en dus is het eervol.
Ze gaan mekaar daar geen mietje noemen, vraag maar aan Donner, want die weet het ook en wat Donner weet, dat weet hij zeker. Als onze Nederlandse Turken in Turkije hun “dienstplicht” vervuld hebben, komen ze innig bevredigd weer terug, om hier voor keurige Nederlanders door te gaan.
Maar seks met dieren – uiteraard gepleegd door lieden die een beetje gek en nergens vies van zijn – moet verboden worden, want dat is niet netjes, ook niet als zo’n dier het hartstikke lekker vindt, wat voor een stoere reu heel normaal is, hoor. Het mag niet meer met dieren, maar wat moeten de dieren dan? Als een dier het met een ander dier doet krijgen ze natuurlijk dubbel straf.
Raar hè?
Pointer wordt hier heel droevig van.
Dergelijke zaken ontlokken Pointer de ene godslastering na de andere, heel zachtjes, want dat mag wegens een wetje van een andere en reeds lang dode Donner ook niet. Die Donner zaliger is niet verkracht na zijn dood, bedenkt Pointer, dus laten we dan maar zijn wet verkrachten.
Je moet iets terug doen.