Admiral William “Fox” Fallon over Iran.

bron: Reuters
Admiraal Fallon is afgetreden als hoofd van het Centrale Commando in het Midden-Oosten. Hij was het niet oneens met Bush over Iran, maar het idee, dat er een kloof was, maakte het voor hem moeilijk om zijn werk te doen.
Wat betekent zo’n opmerking nu, hè? Dat kan Pointer u niet vertellen en dat is toch wel veelzeggend over de leegheid van zulke verklaringen. Die lui hadden gewoon ruzie over Iran, dat weten we toch?
Fallon had geen zin in een oorlog met Iran. Dat vond ie gewoon onzin en hij wilde niet worden meegesleurd in een leugencampagne over militair nucleaire vorderingen in Iran, nadat in maart 2007 al duidelijk was geworden, dat daar geen sprake (meer) van was, terwijl Bush juist toen zijn meest dreigende woorden liet horen, dat Iran een groot nucleair gevaar was en zo.
Defensieminister Robert Gates verwierp de suggesties dat het verrek van Fallon een aanstaande oorlog met Iran nu wat meer waarschijnlijk maakte.
Nou, Pointer denkt, dat er wel een drempeltje is opgeruimd, maar er is nog een muur van omstandigheden die een oorlog met Iran vooralsnog verhinderen. Nu is Bush er niet de president naar, om ervan af te zien, met zijn kop tegen een muur te lopen en het zou hem onsterfelijk maken, als hij het nog voor zijn aftreden doet en nog wel zonder goedkeuring van het Congres om zijn opponenten voor een fait accompli te stellen. Een stuk of 20 ferme bommen op de heilige stad Quom, waar al die moellahs en heersende ayatollahs zitten, zullen wel genoeg zijn om het point of no return te passeren. Dát is de zetel van de werkelijke macht in Iran.
Hoe serieus je het aftreden van Fallon moet nemen, blijkt uit de uitputtende stroom ontkenningen dat het iets voorstelt.

"The notion that this decision portends anything in terms of a change in Iran policy is ... ridiculous," Gates said. "Admiral Fallon reached this difficult decision entirely on his own," Gates said at the Pentagon.
"I believe it was the right thing to do, even though I do not believe there are, in fact, significant differences between his views and administration policy."

Het is altijd lastig als woordvoerders iets bevestigen en tegelijk ontkennen. Dan geloof je het toch niet meer?
De Bush administratie laat weten dat diplomatie wordt aangewend, om de geschillen met Iran op te lossen, vooral wat het nucleaire programma van Iran betreft, maar militaire actie wordt niet uitgesloten. Beweerd wordt, dat ook andere westerse landen zeggen dat Iran nog steeds probeert capaciteit voor nucleaire wapens te ontwikkelen. Volgens Pointer moet dat dan in het geheimnm gezegd worden want daarover is niets gepubliceerd. Zou Balkenende weer aan he slijmen zijn? Iran zegt dat ze alleen atoomcentrales voor nucleaire energie willen. Het artikel dat Fallon, zoals gezegd, aanleiding gaf om af te treden staat in Esquire: http://www.esquire.com/features/fox-fallon en het begint al meteen leuk:

If, in the dying light of the Bush administration, we go to war with Iran, it'll all come down to one man. If we do not go to war with Iran, it'll come down to the same man. He is that rarest of creatures in the Bush universe: the good cop on Iran, and a man of strategic brilliance. His name is William Fallon, although all of his friends call him "Fox," which was his fighter-pilot call sign decades ago. Forty years into a military career that has seen this admiral rule over America's two most important combatant commands, Pacific Command and now United States Central Command, it's impossible to make this guy -- as he likes to say -- "nervous in the service."

Een flinke kerel, hè?
Vroegere Amerikaanse regeringen hebben wat sabelgerinkel laten horen, als nuttige tactiek om slechte acteurs op he podium van de wereld in de pas te laten lopen. Deze regering blijkt die subtiliteit niet te beheersen. Toen Dick Cheney met zijn sabel rinkelde, werd algemeen begrepen dat hij zijn wapen werkelijk wilde gebruiken. Ondanks de recente oorlogskrampen van de verkrampte Amerikaanse regering, met betrekking tot Iran, heeft Fallon geen haast om campagnemedailles voor Iran te verwerven en daarin ligt de onvergeeflijke afwijking voor de hardliners die door Cheney worden geleid.

Army General David Petraeus, commanding America's forces in Iraq, may say, "You cannot win in Iraq solely in Iraq," but Fox Fallon is Petraeus's boss, and he is the commander of United States Central Command, and Fallon doesn't extend Petraeus' logic to mean war against Iran.

Maar terwijl Fallon de baas is bij CentCom, verklaart Bush steeds zijn hevig verlangen naar Wereldoorlog III en zijn regering stelt Mahmoud Ahmadinejad steeds voor als de Hitler van deze eeuw (een kroning die al eerder een dodelijk effect heeft gehad) en dan is het aan Fallon om, zoals in het afgelopen najaar tegenover Al Jazeera, te verklaren:

"This constant drumbeat of conflict...is not helpful and not useful. I expect that there will be no war, and that is what we ought to be working for. We ought to try to do our utmost to create different conditions." What America needs, Fallon says, is a "combination of strength and willingness to engage."

Hoe komt Fallon weg met zo’n uitdaging van zijn Opperbevelhebber? Het antwoord is, dat hij er niet veel langer mee doorkomt. President Bush is niet gewend aan ondermijning door zulke vrijmoedige tegenspraak, als Fallon zich veroorlooft en de president heeft er zijn neus van vol. Juist toen Fallon het vorig voorjaar CentCom overnam, was het Witte Huis zich aan het voorbereiden op een oorlog tegen Iran en vrijwel direct begon Fallon dat zachtjes terug te duwen. Hij vond het slecht onderbouwde actie en in de pers werd zijn geluid steeds meer afwijzend over de mogelijkheden van een oorlog tegen Iran. Dat schiep nogal wat frictie met het Witte Huis.
Toen in december the National Intelligence Estimate de directe nucleaire dreiging van Iran uitsloot, leek het of Fallon gelijk kreeg, maar welingelichte waarnemers zeggen nog steeds, dat Fallon van zijn taak ontheven is, voordat zijn tijd volgend voorjaar erop zit, geen verrassing is. Het Witte Huis wil een meer buigzame commandant.

If that were to happen, it may well mean that the president and vice-president intend to take military action against Iran before the end of this year and don't want a commander standing in their way.

Nu kennen we de uitkomst: Fallon is teruggetreden.
Dat had Esquire al zo’n beetje verwacht.
Fallon geeft er zelf een mooie draai aan.

And so Fallon, the good cop, may soon be unemployed because he's doing what a generation of young officers in the U.S. military are now openly complaining that their leaders didn't do on their behalf in the run-up to the war in Iraq: He's standing up to the commander in chief, whom he thinks is contemplating a strategically unsound war.
It's not that Fallon is risk averse -- anything but. "When I look at the Middle East," he says late one recent night in Afghanistan, "I'd just as soon double down on the bet."
When Fallon is serious, his voice is feathery and he tends to speak in measured koans that, taken together, say, Have no fear. Let Washington be a tempest. Wherever I am is the calm center of the storm.
And Fallon is in no hurry to call Iran's hand on the nuclear question. He is as patient as the White House is impatient, as methodical as President Bush is mercurial, and simply has, as one aide put it, "other bright ideas about the region." Fallon is even more direct: In a part of the world with "five or six pots boiling over, our nation can't afford to be mesmerized by one problem."
And if it comes to war?
"Get serious," the admiral says. "These guys are ants. When the time comes, you crush them."

Het artikel in Esquire