We hadden onlangs bezoek van een vroegere buurman. Ja, Brazilië was onze buurman toen Suriname nog een stuk van Nederland was. Nou ja, president Lula kwam eens langs om over bio-energie te spreken en, zoals bekend verondersteld mag worden, is Pointer daar fel tegen. Maar daar trekt Lula zich geen donder van aan en staatsecretaris Van Heemskerk evenmin, noch minister Voorhoeve. Die lui zitten daar lekker te smikkelen met elkaar en onze geliefde vorstin is daar ook bij, maar die mag natuurlijk niets ertegenin brengen. Je mag aannemen dat een echte koningin niet erg gesteld is op gelegenheidspresidenten, maar deze gaf een voorbeeld hoe slecht zo’n president kan zijn en daaraan schrijft Pointer toe dat de majesteit toch lief bleef glimlachen. Ja, Beatrix boppe! Dat blijft. We laten het mooie dat in twee eeuwen is opgebouwd niet onderschoffelen door de waan van de dag, hè?
Er groeien indrukwekkend veel bomen in Brazilië, want ze hebben het grootste deel van het nog resterende regenwoud in dat land. Dat moet opgeruimd worden, vinden onze bewindslieden samen met Lula. Zo ontstaat er ruimte om gewassen te telen, waarvan je ethanol kunt maken en verdomd, dat noemt Lula dan democratisering van de energievoorziening, omdat die nu in handen is van slechts enkele olielanden.
Waarom is ons regeerkransje dan zo enthousiast?
Wel, de Braziliaanse grondstoffen kunnen in Rotterdam tot ethanol verwerkt worden en verder over Europa worden gedistribueerd. Europa heeft beloofd dat er per 2010 zo'n 5,75% ethanol aan de benzine moet worden toegevoegd, dus er is een dikke markt voor dat spul. O ja, mevrouw Voorhoeve is de dame die ook graag vier grote zwaar vervuilende kolencentrales wil laten bouwen.
Denken die mensen wel eens na over het verband van energiewinning met milieuproblemen?
Nee, maar het ontgroenen van de aarde wordt wel groene politiek genoemd, want er is nu ineens veel geld mee te verdienen en de te verbouwen ethanolstekjes zijn ook groen nietwaar? Voor het ene stukje groen, het regenwoud, geef je dus een ander stukje groen terug. Niks aan de hand, zeggen ze, want daar heb je tenminste wat aan en in een regenwoud kun je niet eens met de auto komen, dus dan je kunt er ook niet van genieten.
Ja, qua herseninhoud zijn het dwergen en dan willen ze ook nog daarmee Nederland hooghouden als het centrum van kenniseconomie. Wij zouden bijzonder veel verstand van zaken hebben, als het om het verbouwen en verwerken van biobrandstof gaat. Dat de CO2-uitstoot met biobrandstof gelijk blijft, zullen ze dus best wel weten en dat de afbraak daarvan, door het regenwoud te laten verdwijnen, desastreus en onomkeerbaar vermindert, weten ze dan ook wel. Het is geen onwetendheid, maar vandalisme waardoor deze rampen zich voltrekken.
In zijn toespraak presenteerde Lula ethanol vervolgens als ‘groen’ alternatief voor fossiele brandstoffen. Hij eiste in het debat over het vermeende gebrek aan duurzaamheid „technische en rationele argumenten” en verwierp „ideologische vooroordelen”. Hij vroeg hierbij begrip voor het „perspectief” van Brazilië. Ethanol geeft arme landen de kans ook iets te produceren, zei hij, en „democratiseert de energiebehoefte” die nu in handen is van „een kleine groep olielanden”.(NRC 12-04-2008)
Kijk, dat wij het het niet fijn vinden dat al het regenwoud verdwijnt, noemt Lula natuurlijk een emotioneel argument. Maar hoe noemt hij het feit dat regenwouden de longen van de wereld vormen en dat de onvoorstelbare natuurlijke variatie in regenwouden voorziet in kennis over grondstoffen die we nog nooit elders hebben aangetroffen, maar wel dringend nodig hebben, bijvoorbeeld voor de volksgezondheid in de wereld? Waarom noemt men dit een groen alternatief, terwijl de CO2-uitstoot bij gebruik van ethanol gelijk is aan die van fosssiele brandstoffen? En hoe staat het met de bescherming van bedreigde diersoorten?
Vooral dat laatste is een emotioneel argument, want in Brazilië vliegen ze, voordat en stuk regenwoud gekapt wordt, eerst over het gebied heen, om er alle indianen die er nog wonen uit te moorden, anders is het veel te link om daar bomen om te hakken. Kijk, in feite hebben we daar in Nederland geen last van, merken we het niet eens, omdat het zo ver weg is, dus is het een ideologisch of emotioneel argument, niet rationeel en zeker niet technisch, want echt het is hartstikke makkelijk om die indianen dood te krijgen. Daar hebben ze nu juist in Brazilië grote expertise in. Het wordt er uitgevoerd door de "eigenaren" van het land, personen, grootgrondbezitters genoemd, die per individu stukken land “bezitten” zo groot als onze gehele natie, inclusief overzeese gebiedsdelen en reken daar voor het gemak dan Suriname ook nog maar bij. Kijk, dat noemt de “socialist” Lula dus democratisering. Onze regering zit daarbij te knikken, christenen en voormalige sociaaldemocraten, die onder druk van de EO merendeels ook devote christenen zijn geworden. In de christelijke speekwijze wordt het vernielen van de aarde "goed rentmeesterschap" genoemd.
Het is wel een typisch stukje VOC-mentaliteit.
De huidige coalitie van regenwoudstaten bestaat uit de volgende leden: Bolivia; Central African Republic; Chile; DR Congo; Congo, Costa Rica, Dominican Republic; Fiji; Gabon; Guatemala; Nicaragua; Panama; Papua New Guinea; Solomon Islands en Vanuatu. Zie het grootste land Brazilië staat er niet bij, Indonesië, Maleisië en Colombia trouwens ook niet. De reden wordt duidelijk in het volgende citaat:
The Rainforest Coalition aims to bring together both developing and industrialized nations for the purpose of creating community-driven, environmentally sustainable economic growth.
The primary strategy of the coalition is to bring about the reform of international frameworks, both legal and economic, to correct market failures that result in unsustainable outcomes, and to create economic incentives for the preservation of areas of high biodiversity and endemism worldwide. The Coalition supports the Forests Now Declaration calling for changes in the Kyoto Protocol and other international carbon markets to include land use and forestry.
Des te cynischer is het om de zetel van deze organisatie uitgerekend te vestigen in New York aan de Columbia University.
Waaruit blijkt het milieuprobleem?
Voor de meeste regeringen is het alleen maar hinderlijk dat talloze burgers er een hoop herrie over maken. Er zijn meer mensen die lid zijn van een orgenisatie op het gebied van dieren- en natuurbescherming dan van een politieke partij, ja van alle politieke partijen samen. Dat is lastig bij verkiezingen, maar nu hebben ze een handige oplossing. Als je van het milieu niets meer overlaat, weg ermee, de aarde volledig steriliseert, zodat het milieu niet meer bestaat, dan kan het er ook niet slecht mee gaan en dus heeft er dan niemand meer wat te klagen. Per slot heb je ook geen actiegroepen om de dinosaurus te beschermen, omdat er niet eentje meer van over is. Zo gaat dat, dus dat is de oplossing en ze hebben haast, want al dat geklaag verstoort de economische groei.
Verniel en heers is de nieuwe orde.
Het motto is: De dood aan alles wat leeft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten