Vlak voor de voorverkiezingen in Rhode Island, Vermont, Ohio en Texas op 4 maart j.l. brak er van diverse kanten kritiek los op de media die Obama te zacht behandeld zouden hebben in vergelijking met Hillary Clinton. Daar zit wel wat in en dat proberen de media nu goed te maken, door op alle slakjes zout te leggen.
Het begint met de beschuldiging dat hij niet vaderlandslievend genoeg zou zijn. Zo is geconstateerd, dat hij bij het volkslied een keer zijn hand niet op zijn hart legde, dat hij geen speld met een Amerikaans vlaggetje op zijn revers heeft en dat zijn vrouw Michelle Obama op 14 februari eruit geflapt heeft, dat ze in haar leven als volwassene voor het eerst trots was op America. Tja, ernstig hè?
Dan heb je de kwestie van Tony Rezko een makelaar in de woonplaats van de Obama's. Ze hebben zelfs hun huis via hem gekocht, want Barack had een tweede bestseller geschreven en daarmee flink verdiend. Van zijn eerste bestseller hadden ze allebei hun studieschuld afgelost. Bij de aankoop van het huis bleef nog een strook grond over, dat door Rezko werd gekocht en later, toen Barack het kon betalen, kwam het voor een gangbare marktprijs in zijn eigendom, waardoor het gezin Obama wat extra privacy kreeg. Het waren reguliere transacties. Niks mis mee. Maar Tony Rezko ging voor Barack aan de slag als fundraiser en toen ging er iets mis, want Rezko gebruikte dit om zwart geld wit te wassen. Obama stortte het geld terug, waarvan niet kon worden aangetoond waar het vandaan kwam, maar het geval Rezko had de aandacht getrokken en er kwam een proces tegen hem, dat na een verdacht uitstel heel toevallig precies voor de dag van de voorverkiezingen op 3 maart begon. Het vervolg werd direct ook weer uitgesteld. Als belangrijkste voorverkiezing in de toekomst geldt nu Pennsylavania en heel toevallig precies dán zal het proces tegen Tony Rezko worden vervolgd. De bedoeling is kennelijk, te suggereren, dat Obama criminele vrienden heeft.
Hotshots in de mediawereld verschijnen nu in de bijeenkomsten van McCain om de media uit te dagen de schijnbaar onschuldige huid van Barack Hussein Obama af te krabben. Met nadruk wordt de middelnaam Hussein gebruikt om te suggereren dat Obama geen christen is, zoals hij voorgeeft, maar een moslim. Mogelijk zelfs een aanhanger van Al Qaeda, wat dan bevestigd zou worden, doordat Louis Farrakhan Obama steun heeft toegezegd en Farrakhan, de zwarte leider van de World of Islam, vindt op zijn beurt weer sympathie bij de pastor van de kerk der Obama's. Verder heeft Obama Bernadine Dohrn en William Ayers bezocht, vroeger leden van een soort Amerikaanse versie van de Duitse RAF die in de 1960's met de Weather Underground groep verantwoordelijk waren voor twee dozijn bomaanslagen.
Nou, dat is het wel zo ongeveer.
Kennelijk was er dus niet echt iets op Barack Obama zélf aan te merken. Het is allemaal onzin, oude koek en om de steun van Farrakhan heeft Obama niet gevraagd en die heeft hij afgewezen, terwijl hij met zijn pastor Jeremiah Wright flinke meningsverschillen heeft over diens vreemde sympathieën.
Zoals iedereen kent Obama ook mensen die niet behoren tot de ideale modelamerikanen en dat blijkt nu. Maar hij is een jonge 40-er en dus niet verantwoordelijk voor gebeurtenissen in de jaren '60 of daarbij betrokken. Pas lang na je geboorte mag je meedoen met de grote mensen.
One overlooked aspect of Obama's success may be his skill at defusing hostile media inquiries. He preempted critics by calling his dealings with Rezko a "boneheaded mistake." He has talked about the danger of spending "too much time arguing with the refs," says a new book by Chicago reporter David Mendell. The question is whether Obama can resist that temptation if journalists start tackling him more often.
Barack Obama stemt in de Senaat voor 95% overeenkomstig de standpunten van de Democratiache Partij, maar vaak zijn er stemmingen, waarvan alleen de specalisten weten waarover het gaat en dan is alles al uitonderhandeld in een commissie. Barack krijgt dan verlof om blanco te stemmen, een regeling, waarvan vele ander senatoren ook gebruik maken. Dat spaart veel tijd en onnodig werk met routine. Als men dan gaat optellen, dat Obama in drie jaar 95 keer blanco gestemd heeft, dan hebben ze kennelijk niet een zaak van enig gewicht gevonden, waar ze eens flink hun tanden in kunnen zetten.
Je zou zeggen, dat stemmen of je een oorlog in Irak gaat ontketenen wel iets belangrijker is. Daar was hij tegen en zijn rivalen waren er eensluidend vóór, al wist Hillary bij die stemming, naar eigen zeggen, niet, dat het om een oorlog ging. Ze dacht dat het een besluit betrof, om meer diplomatieke druk op Sadanm te leggen. Ze zag het verschil niet zo duidelijk tussen diplomacy en military. Daarom vindt zij zichzelf een betere Commander in Chief, iemand die in tijden van crisis zonder aarzelen de betere beslissingen neemt.
En Obama?
Die zorgt bijtijds dat het niet tot een crisis komt.
Jaja. Allebei een speldje op en graag oorlog voeren, hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten