Verliezen is natuurlijk erg, maar van tevoren was berekend dat Hillary Clinton met grote cijfers moest winnen in Ohio en Texas om nog serieus genomen te worden en ze won alleen in Ohio met een verschil van 10%. Tja, dat is op het nippertje toch nog een dubbel cijfer. In Texas lag het te dicht bij elkaar met een verschil van 4%, maar - eerlijk is eerlijk - het is wel winst voor Clinton en dat telt zwaar. Al met al behaalde Clinton in de vier staten op 4 maart 187 delegates en Obama 183. Er zijn nog 611 te winnen in het verder verloop van de voorverkiezingen. Geen van beide kandidaten voor de Democratische nominatie kan nog een vereiste meerderheid krijgen zonder superdelegates di eniet door de kiezers gekozen worden. Dat is het blok van de partij-elite en Hillary Clintobn is hun favoriet, die in decmber 2007 nog volkomen onbedreigd op de nominatie leek af te stevenen, onbewust van de kracht die door de Obama-campagne zou worden ontwikkeld.
Nu zijn er twee mogelijkheden, goed en slecht.
De eerste is dat Barack Obama zijn voorsprong uitbouwd en de partij-elite de keuze van de kiezers volgt. Niets aan de hand, de Republikeinen zijn meer bang voor het charisma en het onbesproken verleden van de nieuwe kandidaat dan ze zijn voor de kwetsbare Hillary Clinton. Maar is er niks beters? De steuun voor Obama binnen de gevestgde orde van de Democratische Partij is kennelijk niet uitbundig en Barack is door zijn eigen partijgenoten beschadigd.
De tweede en nogal onwaarschijnlijke mogelijkheid is, dat Hillary Clinton op voorsprong komt en de nominatie op reguliere wijze wint met steun van de partijbonzen. Dat lijkt beter dan het is, want tegen McCain heeft Hillary geen schijn van kans om het presidentschap te winnen. McCain wordt gekend als zeer bekwaam, nijver, zeer ervaren en hij zal zelf geen felle aanvallen lanceren, maar zijn partij zal Hillary voor zijn ogen afslachten en de Republikeinen zullen met grote overmacht winnen. De Democratische Partij heeft dan het contact met de nieuwe achterban verloren en moet vrezen voor een algehele ondergang.
HET MOET ANDERS.
De derde en beste mogelijkheid is, dat Barack Obama als presidentskandidaat met Hillary Clinton als vice-president de strijd met McCain aangaat. Dan blijft de eenheid in de Democratische Partij behouden. Clinton kan niet winnen, Barack wel.
Het idee om samen op één ticket de algemene presidentsverkiezingen in te gaan, is afkomstig van Hillary zelf. Uiteraard is het een zwaktebod, maar het is ook realistisch. Barack Obama als vice-president met Clinton op één ticket is minder realistisch, omdat Obama nog steeds een voorsprong heeft en als hij met zo'n configuratie zou instemmen, zou dit klaarblijkelijk voortkomen uit het idee dat de partijbonzen niet te vertrouwen zijn. Met een demonstratie van zo'n wantrouwen is de partij niet gediend. Anderzijds, kan het op het eeind van de voorverkiezingen een compromis zijn dat onderhandeld wordt, want Obama heeft een grootse toekomst en dan is een vice-presidentschap geen gek podium om de volgende keer onbedreigd een gooi naar het presidentschap te doen. De deal zou dan zijn, dat Clinton niet na vier jaar aantreedt voor een herverkiezing. Iedereen is dan tevreden.
Als niet een dergelijk compromis wordt bereikt, lopen deze verkiezingen, die nu al van grote historische betekenis zijn, uit op een catastrofe voor de Democratische Partij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten