Zo gaat dat nu eenmaal andermaal in Nederland

Terecht besteedt Vrij Nederland deze week aandacht aan wat het noemt "het verraad van Rutte"..., een leuke kreet, waarin ik me wel vinden kan, maar neem het vooral met een flinke korrel zout. Het zijn vooral de VVD-leden zelf die er op die manier over praten. "Stem je VVD, krijg je een links kabinet. Dat was niet de bedoeling."
De VVD-ers willen dat Rutte met de Nationaal Socialistische Beweging van Wilders gaat regeren, maar ja er zijn nog steeds niet voldoende extreem rechtse kiezers om de geschiedenis van het onversneden fascisme nog eens dunnetjes over te doen. Voorlopig geen SA in de straten op jacht om jongeren levenslang invalide te maken door hun knieën kapot te schieten en Nederlanders met een legale buitenlandse partner - zoals onze kroonprins en prinses Maxima - hoeven niet, zoals in Denemarken, het land uit. Dat is dus nog even knarsetanden voor de liberalen. Ze zullen de gruwel van het dictatoriale koningshuis - een gedachte die wordt ontleend aan het formatieproces - nog een tijdje moeten dulden. Houzee kameraden!
Ongetwijfeld was deze ontwikkeling niet voorzien door de politici die in de jaren 60 kamerbreed het debiliseringsoffensief ter hand namen, door het uitstekende onderwijs in ons land tot de grond toe af te breken, met als hoogtepunt de Herziening Onderwijs Salarissen waardoor vakleerkrachten ineens twee keer zoveel in het bedrijfsleven konden verdienen dan in het onderwijs, zonder erop vooruit te gaan, want de onderwijssalarissen werden drastisch verlaagd en de dure voor-HOS-ers, die hun oude salarissen behielden werden weggepest. De bedoeling was om deskundigheid in het onderwijs uit te drijven en zo op den duur, door totale verdomming van de massa, meer manipulerende kunstjes met de kiezers uit te kunnen halen. Dat is geweldig goed gelukt. Het is het meest succesvolle overheidsbeleid sinds eeuwen en de kwaliteit van ons onderwijs zakte tot het peil nul, zodat men pas op de universiteit te horen krijgt dat er verschil is tussen een zelfstandig naamwoord en een bijwoord. Als je tenminste een taal gaat studeren.
Basiskennis is niet meer aanwezig bij de gemiddelde adolescent, maar omdat scholen diploma's blijven afgeven, lijkt het net alsof het allemaal nog wel meevalt, hoewel enige zinvolle kennis niet vereist is om je voor zo'n diploma te kwalificeren. Het gaat uitsluitend om bezuiniging op de uitgaven en het inkomende lesgeld dat betaald moet worden. Er wordt geen onderwijs zonder winstoogmerk gegeven, maar er moet nog steeds geld bij. Met de kennis die ik op mijn twaalfde jaar verworven had, zou ik nu zo kunnen slagen voor een VMBO-examen, ja, wel met een pretpakket, maar voldoende voor een studie rechten, politicologie of sociologie, om maar te zwijgen van bedrijfskunde of vrije-tijds-management. Niet omdat ik zo slim ben - dan maakt alleen maar lui - want dat geldt voor vrijwel al mijn tijdgenoten.
Er is derhalve geen uitdaging meer voor de jongeren en als het onderwijs die uitdaging niet biedt krijgen ze een hekel aan school en verdomd, volwassenen brengen daar nog begrip voor op ook, voor die jongeren dan, niet voor de desastreuze aard van de situatie. Binnen de EU is er geen enkel land dat per hoofd van de bevolking zo weinig over heeft voor het onderwijzen van de nieuwe generaties. Wat dat betreft, zou het een zegen zijn om Turkije bij de EU te krijgen, zodat we niet langer op de laagste plaats staan en als we vervolgens Syrië erbij nemen wil dat ook wel helpen. Maar verder kunnen we niet gaan, want in Iran zijn de educatieve zaakjes alweer beter geregeld dan bij ons.
Ja, in de VS is het nog beroerder, want daar heb je wel behoorlijke opleidingen, doch dan ben je een volledig middenstandsinkomen kwijt om die te volgen. Gelukkig heeft Obama nu geregeld dat je via de staat je studiekosten kunt lenen, zodat je niet wordt uitgekleed door woekerrentes. Studeren is niet langer de kortste weg naar maatschappelijke ondergang.
Zuinigheid en vlijt lonen dan weer, tot grote woede van het conservatieve volksdeel.
Wij hebben het Amerikaanse onderwijssysteem, maar dan zonder de private elite-scholen. Dat vreet door in het hele leven.



Een aantal jaren geleden schoof er een kinderarts in wording door mijn kennissenkring. Hij was bezig met zijn promotieonderzoek waaraan duizenden juveniele ratten werden opgeofferd. Het betrof een kwantitatieve vergelijking en hij hield de gang van zaken nauwkeurig bij met rapportjes, verslagjes op twee velletjes papier die ingetikt moesten worden op een computer die hij echter zelf niet bezat. Het geklungel om die knullige verslagjes bij elkaar te sprokkelen in een soort pigeon-English op kleuter-niveau ter toelichting op zijn tabelletjes, was een meelijwekkend gezicht, geen gedrag dat hij kon ontplooien in het Academisch Medisch Centrum zonder elk gezag te verliezen. Zoals wij allen weten, is gezag uitoefenen voor veel artsen belangrijker dan eten en drinken. Dus gaf ik hem een werkplek voor zijn eerste ervaringen met informatietechnologie, hoewel ik geen vertrouwen erin had, daarmee de medische wetenschap te dienen. Af en toe, als ik even in de buurt was, gaf ik een kleine aanwijzing, zoals dat hij beter kon schrijven "I had to facilitate the rats with an other kind of food" in plaats van "I was facilitated with an other kind of ratfood". Ik bedoel maar, zelfs voor een proefschrift lijkt het me handig als enigszins duidelijk is wat er bedoeld wordt. En een proefschrift werd het dus, die verzameling van ongeveer tweehonderd verslagjes elk met een tabelletje dat inzicht gaf op het verloop van de terminale levensfase bij verschillende voedingen, temperaturen en bewegingsruimte. Het onderzoek had ook gedaan kunnen worden door een eerstejaars student, maar dat was niet mijn pakkie-an.
Op een gegeven moment had hij in mijn omgeving opgevangen, dat ik als klein jongetje drie jaar lang geïnterneerd was geweest en toen ging hij mijn inner circle bewerken met "welgemeende" waarschuwingen, dat hij als deskundige in de kinderartsenij, wist dat zulke kinderen als ze volwassen zijn geworden niet in staat zijn tot enige vorm van liefde. Als dat wel eens anders lijkt, is dat het gevolg van schizofrenie.
Hij noemde daarbij namen van gerenommeerde wetenschappers die dit onderzocht hadden en tot die eensluidende conclusie kwamen. Hij zei er natuurlijk niet bij dat het geldt voor kinderen die vanaf de geboorte en gedurende enige jaren daarna geheel van sociale roots en context worden afgesloten. Enkele maanden nadat ik hem de tent uitgeschopt had was hij gescheiden. Zij ex had het lang met hem volgehouden, ter wille van de kinderen, maar ondervond dat hij geen echte liefde kon opbrengen, voor haarzelf niet en ook niet voor hun kindertjes. Hij had dus zijn eigen probleem op mij geprojecteerd omdat ik hem in zijn nietigste staat had waargenomen en hij mijn belangeloze hulp niet missen kon. Nochtans is hij gepromoveerd en behandelt hij zieke kinderen. Dat doe je als kinderarts echter nooit alleen en er was veel kritiek op zijn functioneren.
In die tijd gaf ik ook les in mijn eigen vak op een kunstacademie en daar kwam het ook wel eens voor dat mensen onvoldoende talent en vaardigheden aan de dag legden, waarop ik dan adviseerde met de studie te stoppen en iets anders te gaan doen, wat meer kon aansluiten bij de persoonlijke mogelijkheden en/of omstandigheden. Als het dorre hout was gerooid in de eerste twee jaar van het vijfjarige studietraject, hield je een kleinere groep optimaal geïnspireerde studenten over die zichzelf wekelijks overtroffen wat tot geweldige resultaten en progressie leiden kon. Ik vroeg me af waarom al het onderwijs niet daarop gericht was, want jongeren willen voor alles leren en als ze merken dat ze inderdaad groeien in de vaardigheden waar ze een specifieke aanleg voor hebben, zijn ze altijd enthousiast en is geen moeite hen teveel.
Een slechte arts is een wandelend rampgebied en voor een kinderarts vind ik dat nog een graadje erger. Met een goede opleiding kun je dat soort narigheid voorkomen. Dat kan niet met een diploma-fabriek wat onvermijdelijk leidt tot diploma-inflatie.
En wat te denken van leerkrachten die zelf de vaardigheid missen die ze anderen moeten bijbrengen? Dat verschijnsel is nu min of meer standaard in ons onderwijs, al valt het niet zo op als in de VS, omdat je bij ons domweg geen beter onderwijs hebt als referentiekader.
Het makkelijkste vak in het hele onderwijs is wiskunde, omdat het allemaal zo verschrikkelijk logisch en dus vanzelfsprekend is. Het één volgt vanzelf uit het ander, maar je moet wel vanaf het begin blijven opletten want als je een tussenschakel mist snap je het verdere niet meer. Dat vak is niet veel veranderd in de tijd en nu kiest vrijwel niemand het, meer omdat het verschrikkelijk moeilijk heet te zijn. Daar hebben ze wat op gevonden. Tegenwoordig wordt alles wiskunde genoemd als het iets met de verwerking van getallen of hoeveelheden te maken heeft. Zelfs klokkijken is dan al wiskunde en nu zijn meisjes er ook goed in, hoewel die van nature doorgaans geen benul van ruimte en richting hebben, zodat ze met hun specifiek vrouwelijke hersenen grote moeite hebben met het vereiste voorstellingsvermogen. Als ze exact willen doen, kunnen ze maar beter scheikunde nemen, want ze zijn wel geboren gifmengers. Je moet gebruiken en verder ontwikkelen wat er van nature al in zit.
Afijn, dat is allemaal niet aan de orde in ons onderwijs. Alleen particulier onderwijs, waar de overheid totaal geen zeggenschap in heeft, kan ons nog redden, als het erom gaat in de pas te blijven op het gebied van kennis en technologie. Dan heb je zes jaar basisonderwijs, zes jaar voorbereiding op de wetenschappelijke loopbaan en zes tot acht jaar vakstudie inclusief promotie. Iemand met een IQ van 120 of hoger moet dat aankunnen. 's Morgens vier uur nieuwe stof absorberen, 's middags sport, softe vakken en sociale activiteiten en 's avonds lekker repeteren om de verworven kennis up to date en actief te houden. Een beetje discipline is nooit weg.



In dit verband is het interessant om op Wikipedia eens naar het verhaal over Balkenende na te gaan. De man is natuurlijk zelf allerminst interessant maar twee aspecten moeten we van hem in de gaten houden, zijn politieke loopbaan en de povere revenuen daarvan en zijn echtgenote die de eerste is van een premier met een eigen wetenschappelijke loopbaan van enig niveau. Ze zijn beide juristen van huis uit en wat ook wel grappig is hun relatie is er eentje uit de losse pols als ik dat zo noemen mag. Ze gingen bijvoorbeeld pas samenwonen toen er kinderen kwamen terwijl ze daarvoor al geruime tijd waren getrouwd. Maar goed, de dame doet hier nu even niet ter zake. Wat opvalt aan het cverhaal over Balkenende is dat zijn falen zorgvuldig uit het beeld gehouden wordt en ik wil het nu juist hebben over zijn geweldige idee om een Innovatieplatform te stichten om ons landje op te stoten in de vaart der kenniseconomie. Dat is dus weer eens iets anders dan Fatsoen-Moet-Je-Doen aan de ene kant en meer schandalige VOC-mentaliteit aan de andere kant. Bij nadere beschouwing echter blijkt het verschil snel te vervagen. Wat het fatsoen betreft werden, sinds dat een beleidsvoornemen werd, kinderen van ongewenste vreemdelingen op straat geschopt wat een schending is van verdragen waarvoor we getekend hebben. Een gemeente die zo'n kind op de rand van de dood onder een brug aantreft mag dat kind niet helpen. Dat zou onfatsoenlijk zijn. Ook van de VOC-mentaliteit kwam niets terecht, als je de toenemende mensenhandel en seksslaverny niet meerekent. Daar treedt men zelfs tegenop, geheel in strijd met de aanbevolen VOC-traditie. Troost biedt dat Nederland wel de grootste producent en exporteur van synthetische drugs is geworden. Dat is echt in de lijn van de VOC, maar dat is dan ook het enige en Balkenende zelf heeft er weinig aan gedaan om dat te bevorderen. Kijken we niu naar het Innovatieplatform dan zien we dat het een avrechts effect heeft gehad doordat het een teken aan de wand is geworden waaruit te lezen is dat je wat innovatie betreft niet in Nederland moet wezen. We zakten van de derde naar voorbij de tiende plaats, d.w.z. als je het maar van tien landen bijhoudt, staan wij op de laagste plaats en dat zou waarschijnlijk niet veranderen als we het van twintig of dertig landen bijhouden.
De auteur van het Wikipedia-artikel heeft het derhalve wijzer geacht over het Innovatieplatform, dat vlaggenschip van het Balkenende-beleid, geen melding te doen.
an te geven hoezeer het schrappen van onwelgevallige vermeldingen een artikel kan verminken de volgende eerste zinnen over Balkenende IV:

Het kabinet-Balkenende IV is het huidige (demissionaire) Nederlandse kabinet, bestaande uit de politieke partijen CDA en ChristenUnie. Het kabinet staat onder leiding van premier Jan Peter Balkenende en werd beëdigd op 22 februari 2007, na de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2006 en de daaropvolgende kabinetsformatie. Op 20 februari 2010 viel het kabinet naar aanleiding van de besluitvorming over de militaire missie in Uruzgan.

Valt het wel op dat de PvdA dus al vanaf het begin niet meedoet in dit kabinet?
Dat is nu typisch extreem rechts, dat het waarnemend en verslag gevend vermogen aangaande de realiteit heel sterk tekort schiet. In ditzelfde artikel over Balkenende IV komt ook voor het eerst een lijst met verrichtingen van het kabinet onder het kopje belangrijke wijzigingen. Dat was nog niet vertoond in de artikelen van de voorgaande kabinetten met Balkenende. Wat ons vooral veel wijzer maakt is dat onder die belangrijke veranderingen ook alle zaken genoemd zijn waar totaal niets van terechtgekomen is zodat deze impliciete les over falend beleid als het enige belangrijke genoemd kan worden. Waarschijnlijk is er nooit een premier geweest die minder tot stand gebracht heeft wat enigszins positief beoordeeld kan worden.