Goed werk van de Israëlisch marine

Hoe mensen het in hun hoofd halen om zo'n bloeddorstige en gewelddadige organisatie als Hamas te gaan helpen, is mij een raadsel, temeer daar Hamas in de Gaza-strip reeds alle andersdenkenden heeft uitgeroeid en verjaagd. Het doel is eerst alle joden en andersdenkenden te vermoorden om vervolgens de hele wereldbevolking af te slachten of te onderwerpen. Dat lijkt me geen doel waar een fatsoenlijk mens achter kan staan.
Wellicht bestaan er nog misverstanden over de doelstellingen van Hamas dus dat moeten ze dan maar eens nalezen in het Charter van Hamas zelf.
Zie? Dat zijn geen onschuldige lievelingetjes, nietwaar?
Nu wil het geval dat een regering altijd verplicht is de eigen bevolking te verdedigen en te beschermen. Vandaar dat er controle is op alles wat er de Gaza-strip in- en uitgaat en ze laten echt wel voldoende door want in de winkels en op de markten is alles te koop wat een vredelievend mens nodig heeft. Zo'n hulp-konvooi is dus alleen nodig om in te voeren wat verboden is en uiteraard is alles verboden wat de Israëlische bevolking kan schaden en bedreigen. Maar het verdedigen van je eigen volk schijnt tegenwoordig iets te zijn waar veel landen heel anders over denken. Zich door het bloed der joden een weg banen naar Libanon en verenigd nmet de Turken de Bosporus over steken om het Europese continent te ontvolken en dan via Rusland naar Azië, niets wat ademt in leven latend.
Nou, voorlopig gaat dat dus niet door, dankzij de Israëlisch marine.

Verscheidene Europese landen, waaronder Nederland en Frankrijk, zeiden geschokt te zijn. Duitsland sprak van een „disproportionele” actie. In Istanbul probeerden betogers het Israëlische consulaat te bestormen.

De commando’s kwamen volgens Israëls defensie vroeg in de ochtend in actie toen de schepen nog 130 tot 150 kilometer uit de kust van de Gazastrook waren. Israëlische woordvoerders zeiden dat de activisten het geweld hadden ontketend door „met extreem geweld” verzet te bieden. Zij zeiden dat activisten hadden geschoten. Een woordvoerder van een van de organisatoren, de Free Gaza Movement, noemde de beschuldiging dat de activisten hadden geschoten „klinkklare onzin”. „We waren ongewapend”, zei hij. Beelden op de Turkse tv tonen hoe commando’s landen en slaags raken met activisten. Ook zijn er beelden te zien van commando’s die schieten.

Tja, terroristen gebruiken hun wapens nooit? Die hadden ze in ieder geval bij zich en dat is niet om Israëlisch mariniers en commando's alleen maar wat bang te maken. Trouwens, je moet die lui helemaal niet hun gang laten gaan en dat is uiteraard wel de bedoeling van die Free Gaza Movement.

Nieuw: Oud Nieuws

De Koninklijke Bibliotheek, nationale bibliotheek van Nederland, digitaliseert een omvangrijk deel van alle landelijke, regionale, lokale en koloniale kranten die zijn verschenen tussen 1618 en 1995. Vanaf vandaag is het eerste deel daarvan, één miljoen pagina’s, voor iedereen toegankelijk op kranten.kb.nl.
Het betreft meer dan 70 verschillende kranten, van de Oprechte Haarlemsche Courant tot het Algemeen Handelsblad en de Rotterdamsche Courant. De overige zeven miljoen pagina’s worden in de komende achttien maanden in etappes aan de website toegevoegd. De webdienst is de grootste, gratis toegankelijke online krantendatabank ter wereld en maakt deel uit van het voornemen van de KB om over vier jaar 10% van alle Nederlandse boeken, kranten en tijdschriften digitaal beschikbaar te stellen.

Doorbraak in onderzoek
De webdienst vormt een haast onuitputtelijke bron van informatie voor historici, letterkundigen, genealogen, journalisten, taaltechnologen en iedereen die geïnteresseerd is in (familie)geschiedenis. Voor het eerst kan er met één muisklik door miljoenen artikelen worden gezocht. Vanwege de volledige doorzoekbaarheid op alle woorden in de pagina’s en andere geavanceerde zoektechnieken kan de webdienst een doorbraak betekenen in historisch onderzoek.

Collectie
Voor de digitalisering van de kranten is niet alleen gebruik gemaakt van de collectie van de KB, maar ook van het bezit van meer dan twintig Nederlandse archieven en bibliotheken. Daarnaast hebben een aantal buitenlandse instellingen, waaronder het Vaticaans archief, het Russische Staatsarchief voor oude akten en het Nationaal Archief Suriname, hun exemplaren beschikbaar gesteld. Unieke Nederlandse kranten uit de zeventiende en achttiende eeuw, die voorheen niet of nauwelijks toegankelijk waren, kunnen straks door iedereen op het web geraadpleegd worden en op elk willekeurig woord in de tekst doorzocht worden. Zeldzame krantentitels, die verspreid waren geraakt over meerdere buitenlandse instellingen, zijn voor het eerst bijeengebracht en doorzoekbaar gemaakt. Een wetenschappelijke adviescommissie met deskundigen op het terrein van de (pers)geschiedenis heeft de selectie gemaakt.

Oudste krant tijdelijk terug in Nederland
Tot de eerste lichting gedigitaliseerde kranten behoren zowel kranten uit de twintigste eeuw als de oudste (bekende) krant van (circa) 14 juni 1618, waarvan het enige exemplaar zich in de Zweedse Koninklijke Bibliotheek bevindt. Ter gelegenheid van de lancering komt deze krant, Courante uyt Italien, Duytslandt, voor het eerst in bijna 400 jaar weer terug naar Nederland. De KB stelt de krant tijdelijk (en gratis) ten toon in het KB-gebouw.

KB, nationale bibliotheek van Nederland
De KB (Koninklijke Bibliotheek) is de nationale bibliotheek van Nederland en heeft als missie om mensen en informatie samen te brengen. De komende jaren spant de KB zich in om alle Nederlandse boeken, kranten en tijdschriften digitaal beschikbaar te stellen.

De webdienst kranten.kb.nl is tot stand gekomen in het kader van het Nationaal Programma Grootschalige Onderzoeksfaciliteiten van NWO/SenterNovem.

Speculatiefondsen in strijd tegen de euro

De eenheidsmunt wordt op verschilllende financiële markten aangevallen en ondergaat een zware proef. De Europese pers denkt dat er sprake is van opzet om de euro onderuit te halen en vindt dat de EU-lidstaten tot actie moeten overgaan.

"Heeft de financiële wereld het gemunt op de landen die deel uitmaken van de eurozone?" Die vraag van Libération klinkt sinds vrijdag bij de ministeries in de lidstaten en in de wandelgangen van de Europese instellingen. Die dag hadden de beurzen van Madrid en Lissabon het zwaar te verduren, en ook "de beurs van Parijs verloor 3,4 procent. En die van Athene 3,73 procent", aldus het Franse dagblad. "De euro dook voor het eerst sinds acht maanden onder de grens van 1,36 dollar. Alle ogen waren gericht op de 30.000 miljard aan overheidsschuld van de landen van de G7 en de situatie in Griekenland, Spanje en Portugal."

"Naarmate de onrust over de stand van de overheidsfinanciën in het algemeen toeneemt, proberen speculanten de soliditeit van de eurozone te testen door de zwakke schakels aan te vallen", aldus het financieel-economische dagblad La Tribune. "Een van de idolen van de financiële markten, de Amerikaanse econoom Nouriel Roubini, heeft immers een paar dagen geleden gesteld dat de monetaire Unie mogelijk uiteen gaat vallen" Het financiële dagblad voegt daaraan toe: "Door de druk die speculanten op de euro uitoefenen en de premies die zij opeisen ter financiering van de landen die deze zo hard nodig hebben, leggen zij de vinger op de zwakke plek van de EU, de op één na grootste wereldmacht, gemeten naar het BNP: de afwezigheid van een Europese regering en de strikte regels van het Verdrag van Maastricht, op grond waarvan solidariteit tussen de lidstaten is uitgesloten."

"Investeringsbank en hedgefondsen hebben aanval op euro aangestuurd"

De destabilisering van de eenheidsmunt zou dus opzettelijk zijn gedaan, en Libération wijst hiervoor zelfs drie schuldigen aan. "Volgens de informatie waarover we beschikken, die afkomstig is van marktautoriteiten en financiële instellingen, worden de aanvallen op Griekenland, Portugal en Spanje aangestuurd door een grote Amerikaanse investeringsbank en twee belangrijke hedgefondsen. Zij zijn erop uit om zo veel mogelijk geld te verdienen door paniek te zaaien, waardoor zij steeds hogere rentetarieven van Griekenland kunnen eisen door te speculeren. Waarom noemen wij deze instellingen niet bij naam? Omdat het om een reeks veronderstellingen gaat die een rechtbank in geval van een proces ontoereikend zou achten. Zoals een actor op de markt stelt: "Met deze mensen moet je geen spelletjes spelen."

In het Franse dagblad Libération wordt gesteld: "De twee hedgefondsen die de Griekse markt in hun macht houden, waren razend over het feit dat zij slechts 2 procent van de laatste Griekse lening hadden ontvangen en zijn vastbesloten om paniek te zaaien op de CDS-markt (credit default swap), de "credit default swap". Wat houdt dit precies in? Het is een verzekering tegen een eventueel verlies van kredietwaardigheid van een land waaraan geld is geleend. Een credit default swap heeft een prijs, en wordt op een niet-gereguleerde en volledig ondoorzichtige markt verhandeld."

Een Angelsaksische samenzweringstheorie

In Madrid wordt schrijft het dagblad El País: "Niets van wat er op dit moment gebeurt, ook de berichtgeving in een aantal buitenlandse kranten met apocalyptische commentaren, berust op toeval. Het is eerder ingegeven door persoonlijke belangen." De Spaanse minister van economische zaken, Elena Salgado, brengt op 8 februari een bezoek aan Londen om te trachten de beleggers in de City en de media "ervan te overtuigen" dat de Spaanse economie kredietwaardig is. Daaruit valt alvast op te maken waar deze "persoonlijke belangen" zich bevinden.

Op Charlemagne's notebook, het Europese blog op de website van The Economist, wordt de theorie van een "Angelsaksische samenzwering of iets soortgelijks" echter resoluut van de hand gewezen. Die samenzwering zou haar wortels hebben in het feit dat de Britten de euro altijd hebben gehaat (en de Amerikanen de munt als bedreiging zien) en zij de euro in diskrediet trachten te brengen en zo de aandacht proberen af te leiden van de problemen die de dollar en het pond momenteel ondervinden. De auteur werpt echter tegen dat "zelfs de meest conservatieve en eurosceptische kranten zoals de Daily Mail, helemaal niet zo verheugd zijn over de problemen in de eurozone, omdat zij vrezen dat deze zullen overwaaien naar de Britse en Amerikaanse economie".

"De methode Isărescu"

Volgens Libération moeten de Europese regeringen en de Europese Centrale Bank nu "vooral trachten om de rust op de markten te doen wederkeren door duidelijk te maken dat zij het slachtoffer zijn van speculanten en het risico lopen veel te verliezen door met hen mee te gaan […]. Het is nu te laat om terug te komen op het Verdrag van Maastricht, waarin is vastgelegd dat lidstaten in de eurozone elkaar geen helpende hand mogen bieden. Als beleggers de garantie hebben dat Griekenland niet ten onder zal gaan, zal het tij worden gekeerd."

De Roemeense nieuwssite Hotnews.ro noemt dit de "methode-Isărescu", naar de directeur van de Roemeense Nationale Bank, Mugur Isărescu. Hotnews licht toe dat "een Roemeense bank afgelopen najaar aan haar cliënten had toevertrouwd dat de nationale munt, de leu, in waarde zou dalen. Er gingen weken voorbij en de waardedaling van de leu bleef achter bij wat speculanten hadden gehoopt. De cliënten van de bank gaven daarop massaal opdracht hun beleggingen te verkopen, wat enorme verliezen bij de bank in kwestie met zich meebracht." De Roemeense Nationale Bank, die deze vrees nooit heeft bevestigd, heeft zelfs "enige winst gemaakt". "De Europese Centrale Bank zou dit voorbeeld moeten volgen."

Speculatiefondsen in strijd tegen de euro

De eenheidsmunt wordt op verschilllende financiële markten aangevallen en ondergaat een zware proef. De Europese pers denkt dat er sprake is van opzet om de euro onderuit te halen en vindt dat de EU-lidstaten tot actie moeten overgaan.

"Heeft de financiële wereld het gemunt op de landen die deel uitmaken van de eurozone?" Die vraag van Libération klinkt sinds vrijdag bij de ministeries in de lidstaten en in de wandelgangen van de Europese instellingen. Die dag hadden de beurzen van Madrid en Lissabon het zwaar te verduren, en ook "de beurs van Parijs verloor 3,4 procent. En die van Athene 3,73 procent", aldus het Franse dagblad. "De euro dook voor het eerst sinds acht maanden onder de grens van 1,36 dollar. Alle ogen waren gericht op de 30.000 miljard aan overheidsschuld van de landen van de G7 en de situatie in Griekenland, Spanje en Portugal."

"Naarmate de onrust over de stand van de overheidsfinanciën in het algemeen toeneemt, proberen speculanten de soliditeit van de eurozone te testen door de zwakke schakels aan te vallen", aldus het financieel-economische dagblad La Tribune. "Een van de idolen van de financiële markten, de Amerikaanse econoom Nouriel Roubini, heeft immers een paar dagen geleden gesteld dat de monetaire Unie mogelijk uiteen gaat vallen" Het financiële dagblad voegt daaraan toe: "Door de druk die speculanten op de euro uitoefenen en de premies die zij opeisen ter financiering van de landen die deze zo hard nodig hebben, leggen zij de vinger op de zwakke plek van de EU, de op één na grootste wereldmacht, gemeten naar het BNP: de afwezigheid van een Europese regering en de strikte regels van het Verdrag van Maastricht, op grond waarvan solidariteit tussen de lidstaten is uitgesloten."

"Investeringsbank en hedgefondsen hebben aanval op euro aangestuurd"

De destabilisering van de eenheidsmunt zou dus opzettelijk zijn gedaan, en Libération wijst hiervoor zelfs drie schuldigen aan. "Volgens de informatie waarover we beschikken, die afkomstig is van marktautoriteiten en financiële instellingen, worden de aanvallen op Griekenland, Portugal en Spanje aangestuurd door een grote Amerikaanse investeringsbank en twee belangrijke hedgefondsen. Zij zijn erop uit om zo veel mogelijk geld te verdienen door paniek te zaaien, waardoor zij steeds hogere rentetarieven van Griekenland kunnen eisen door te speculeren. Waarom noemen wij deze instellingen niet bij naam? Omdat het om een reeks veronderstellingen gaat die een rechtbank in geval van een proces ontoereikend zou achten. Zoals een actor op de markt stelt: "Met deze mensen moet je geen spelletjes spelen."

In het Franse dagblad Libération wordt gesteld: "De twee hedgefondsen die de Griekse markt in hun macht houden, waren razend over het feit dat zij slechts 2 procent van de laatste Griekse lening hadden ontvangen en zijn vastbesloten om paniek te zaaien op de CDS-markt (credit default swap), de "credit default swap". Wat houdt dit precies in? Het is een verzekering tegen een eventueel verlies van kredietwaardigheid van een land waaraan geld is geleend. Een credit default swap heeft een prijs, en wordt op een niet-gereguleerde en volledig ondoorzichtige markt verhandeld."

Een Angelsaksische samenzweringstheorie

In Madrid wordt schrijft het dagblad El País: "Niets van wat er op dit moment gebeurt, ook de berichtgeving in een aantal buitenlandse kranten met apocalyptische commentaren, berust op toeval. Het is eerder ingegeven door persoonlijke belangen." De Spaanse minister van economische zaken, Elena Salgado, brengt op 8 februari een bezoek aan Londen om te trachten de beleggers in de City en de media "ervan te overtuigen" dat de Spaanse economie kredietwaardig is. Daaruit valt alvast op te maken waar deze "persoonlijke belangen" zich bevinden.

Op Charlemagne's notebook, het Europese blog op de website van The Economist, wordt de theorie van een "Angelsaksische samenzwering of iets soortgelijks" echter resoluut van de hand gewezen. Die samenzwering zou haar wortels hebben in het feit dat de Britten de euro altijd hebben gehaat (en de Amerikanen de munt als bedreiging zien) en zij de euro in diskrediet trachten te brengen en zo de aandacht proberen af te leiden van de problemen die de dollar en het pond momenteel ondervinden. De auteur werpt echter tegen dat "zelfs de meest conservatieve en eurosceptische kranten zoals de Daily Mail, helemaal niet zo verheugd zijn over de problemen in de eurozone, omdat zij vrezen dat deze zullen overwaaien naar de Britse en Amerikaanse economie".

"De methode Isărescu"

Volgens Libération moeten de Europese regeringen en de Europese Centrale Bank nu "vooral trachten om de rust op de markten te doen wederkeren door duidelijk te maken dat zij het slachtoffer zijn van speculanten en het risico lopen veel te verliezen door met hen mee te gaan […]. Het is nu te laat om terug te komen op het Verdrag van Maastricht, waarin is vastgelegd dat lidstaten in de eurozone elkaar geen helpende hand mogen bieden. Als beleggers de garantie hebben dat Griekenland niet ten onder zal gaan, zal het tij worden gekeerd."

De Roemeense nieuwssite Hotnews.ro noemt dit de "methode-Isărescu", naar de directeur van de Roemeense Nationale Bank, Mugur Isărescu. Hotnews licht toe dat "een Roemeense bank afgelopen najaar aan haar cliënten had toevertrouwd dat de nationale munt, de leu, in waarde zou dalen. Er gingen weken voorbij en de waardedaling van de leu bleef achter bij wat speculanten hadden gehoopt. De cliënten van de bank gaven daarop massaal opdracht hun beleggingen te verkopen, wat enorme verliezen bij de bank in kwestie met zich meebracht." De Roemeense Nationale Bank, die deze vrees nooit heeft bevestigd, heeft zelfs "enige winst gemaakt". "De Europese Centrale Bank zou dit voorbeeld moeten volgen."

Speculatiefondsen in strijd tegen de euro

De eenheidsmunt wordt op verschilllende financiële markten aangevallen en ondergaat een zware proef. De Europese pers denkt dat er sprake is van opzet om de euro onderuit te halen en vindt dat de EU-lidstaten tot actie moeten overgaan.

"Heeft de financiële wereld het gemunt op de landen die deel uitmaken van de eurozone?" Die vraag van Libération klinkt sinds vrijdag bij de ministeries in de lidstaten en in de wandelgangen van de Europese instellingen. Die dag hadden de beurzen van Madrid en Lissabon het zwaar te verduren, en ook "de beurs van Parijs verloor 3,4 procent. En die van Athene 3,73 procent", aldus het Franse dagblad. "De euro dook voor het eerst sinds acht maanden onder de grens van 1,36 dollar. Alle ogen waren gericht op de 30.000 miljard aan overheidsschuld van de landen van de G7 en de situatie in Griekenland, Spanje en Portugal."

"Naarmate de onrust over de stand van de overheidsfinanciën in het algemeen toeneemt, proberen speculanten de soliditeit van de eurozone te testen door de zwakke schakels aan te vallen", aldus het financieel-economische dagblad La Tribune. "Een van de idolen van de financiële markten, de Amerikaanse econoom Nouriel Roubini, heeft immers een paar dagen geleden gesteld dat de monetaire Unie mogelijk uiteen gaat vallen" Het financiële dagblad voegt daaraan toe: "Door de druk die speculanten op de euro uitoefenen en de premies die zij opeisen ter financiering van de landen die deze zo hard nodig hebben, leggen zij de vinger op de zwakke plek van de EU, de op één na grootste wereldmacht, gemeten naar het BNP: de afwezigheid van een Europese regering en de strikte regels van het Verdrag van Maastricht, op grond waarvan solidariteit tussen de lidstaten is uitgesloten."

"Investeringsbank en hedgefondsen hebben aanval op euro aangestuurd"

De destabilisering van de eenheidsmunt zou dus opzettelijk zijn gedaan, en Libération wijst hiervoor zelfs drie schuldigen aan. "Volgens de informatie waarover we beschikken, die afkomstig is van marktautoriteiten en financiële instellingen, worden de aanvallen op Griekenland, Portugal en Spanje aangestuurd door een grote Amerikaanse investeringsbank en twee belangrijke hedgefondsen. Zij zijn erop uit om zo veel mogelijk geld te verdienen door paniek te zaaien, waardoor zij steeds hogere rentetarieven van Griekenland kunnen eisen door te speculeren. Waarom noemen wij deze instellingen niet bij naam? Omdat het om een reeks veronderstellingen gaat die een rechtbank in geval van een proces ontoereikend zou achten. Zoals een actor op de markt stelt: "Met deze mensen moet je geen spelletjes spelen."

In het Franse dagblad Libération wordt gesteld: "De twee hedgefondsen die de Griekse markt in hun macht houden, waren razend over het feit dat zij slechts 2 procent van de laatste Griekse lening hadden ontvangen en zijn vastbesloten om paniek te zaaien op de CDS-markt (credit default swap), de "credit default swap". Wat houdt dit precies in? Het is een verzekering tegen een eventueel verlies van kredietwaardigheid van een land waaraan geld is geleend. Een credit default swap heeft een prijs, en wordt op een niet-gereguleerde en volledig ondoorzichtige markt verhandeld."

Een Angelsaksische samenzweringstheorie

In Madrid wordt schrijft het dagblad El País: "Niets van wat er op dit moment gebeurt, ook de berichtgeving in een aantal buitenlandse kranten met apocalyptische commentaren, berust op toeval. Het is eerder ingegeven door persoonlijke belangen." De Spaanse minister van economische zaken, Elena Salgado, brengt op 8 februari een bezoek aan Londen om te trachten de beleggers in de City en de media "ervan te overtuigen" dat de Spaanse economie kredietwaardig is. Daaruit valt alvast op te maken waar deze "persoonlijke belangen" zich bevinden.

Op Charlemagne's notebook, het Europese blog op de website van The Economist, wordt de theorie van een "Angelsaksische samenzwering of iets soortgelijks" echter resoluut van de hand gewezen. Die samenzwering zou haar wortels hebben in het feit dat de Britten de euro altijd hebben gehaat (en de Amerikanen de munt als bedreiging zien) en zij de euro in diskrediet trachten te brengen en zo de aandacht proberen af te leiden van de problemen die de dollar en het pond momenteel ondervinden. De auteur werpt echter tegen dat "zelfs de meest conservatieve en eurosceptische kranten zoals de Daily Mail, helemaal niet zo verheugd zijn over de problemen in de eurozone, omdat zij vrezen dat deze zullen overwaaien naar de Britse en Amerikaanse economie".

"De methode Isărescu"

Volgens Libération moeten de Europese regeringen en de Europese Centrale Bank nu "vooral trachten om de rust op de markten te doen wederkeren door duidelijk te maken dat zij het slachtoffer zijn van speculanten en het risico lopen veel te verliezen door met hen mee te gaan […]. Het is nu te laat om terug te komen op het Verdrag van Maastricht, waarin is vastgelegd dat lidstaten in de eurozone elkaar geen helpende hand mogen bieden. Als beleggers de garantie hebben dat Griekenland niet ten onder zal gaan, zal het tij worden gekeerd."

De Roemeense nieuwssite Hotnews.ro noemt dit de "methode-Isărescu", naar de directeur van de Roemeense Nationale Bank, Mugur Isărescu. Hotnews licht toe dat "een Roemeense bank afgelopen najaar aan haar cliënten had toevertrouwd dat de nationale munt, de leu, in waarde zou dalen. Er gingen weken voorbij en de waardedaling van de leu bleef achter bij wat speculanten hadden gehoopt. De cliënten van de bank gaven daarop massaal opdracht hun beleggingen te verkopen, wat enorme verliezen bij de bank in kwestie met zich meebracht." De Roemeense Nationale Bank, die deze vrees nooit heeft bevestigd, heeft zelfs "enige winst gemaakt". "De Europese Centrale Bank zou dit voorbeeld moeten volgen."

Zeg maar dag tegen Europese kunst

Het nieuws is de hele wereld over gegaan: het schilderij "Naakt, groene bladeren en buste" van Picasso is voor 106,5 miljoen dollar onder de hamer gegaan bij Christie’s in New York, een bedrag dat een staatsmuseum nooit zou hebben kunnen opbrengen. “Uitgerekend op het moment dat de beurzen weer rake klappen krijgen, fluit de kunstmarkt een vrolijk deuntje” schrijft Jan Van Hove in De Standaard. Hij merkt op dat topstukken zoals de Picasso de laatste tien, vijftien jaar “peperduur” zijn geworden omdat er grote schaarste heerst: de meeste topstukken hangen of staan in musea of zijn al lang in privébezit. Logisch dus dat het een astronomisch bedrag heeft opgeleverd, nog meer dan het recordbedrag van 104,3 miljoen dollar waarvoor "De Lopende Man" van Giacometti in februari geveild werd. En de Europese kunstmarkt is allang niet meer het terrein van Europese en Noord-Amerikaanse kunstliefhebbers: “Opkomende landen zoals China en India zijn dynamische spelers geworden”, schrijft Van Hove. De koper van de Picasso zou wel eens een Russische verzamelaar kunnen zijn. We moeten dus beseffen –en aanvaarden?- dat steeds meer Europese topwerken naar andere werelddelen verdwijnen, en misschien nooit meer door het publiek te bezichtigen zullen zijn. Laten we hopen dat privéverzamelaars zich steeds meer als mecenas zullen gedragen en een voorbeeld nemen aan de Franse kunstliefhebber François Pinault: in het Palazzo Grassi heeft hij een van de grootste privécollecties toegankelijk gemaakt voor het publiek. Waarom Venetië? Pinault was naar deze stad uitgeweken omdat de Franse autoriteiten geen overeenstemming konden bereiken voor de plek waar hij zijn museum wilde neerzetten.

Je hebt een crisis nodig om een unie te bouwen

Brussel/Berlijn, 22 mei. EU-landen gaan bij elkaar meer begrotingsdiscipline afdwingen, zonodig met sancties. Ook zullen ze de onderlinge economische verschillen gaan verminderen, een gemeenschappelijke economische politiek opzetten en een permanent crisismechanisme in het leven roepen.

Over deze vier doelen zijn de 27 EU-ministers van Financiën in Brussel het gisteren eens geworden tijdens de eerste bijeenkomst van een ‘task force’ onder leiding van EU-president Herman van Rompuy. Deze werkgroep, waarin ook voorzitter Jean-Claude Trichet van de Europese Centrale Bank en eurocommissaris Olli Rehn zitten, moet lessen uit de crisis trekken en op basis daarvan in oktober hervormingen voorstellen. De bedoeling is nieuwe crises te voorkomen.

Commentaar op Pointer's Weely

Supreme Court: Seksueel gevaarlijke veroordeelden kunnen onbeperk vastgehouden worden

Elena Kagan

Het Hooggerechtshof in de VS heeft met een 7:2 meerderheid bepaald dat gevangenen die geacht worden seksueel gevaarlijk te zijn voor onbepaalde tijd vastgehouden kunnen worden, ook nadat hun straftijd erop zit.
Dat zal velen in de kringen der slachtoffers verlicht doen ademhalen, maar hoe zit dat nou?
De maatregel was al eerder ingesteld door het Congres maar een lagere rechtbank had eerder geoordeeld dat het Congres daarmee haar bevoegdheden overschreden had. Dat oordeel is nu dus teruggedraaid.
"Het statuut is een noodzakelijke en juiste verworvenheid van de uitoefening der federale autoriteit ingevolge welke het Congres is toegestaan federale strafwetten uit te vaardigen en overtreding daarvan te bestraffen, naar behoren te voorzien in de opsluiting van die overtreders en de veiligheid te verzekeren van degenen die niet zijn opgesloten, maar die worden beïnvloed door de federale opsluiting van anderen," zei rechter Stephen Breyer schrijvend voor het meerderheidsstandpunt.
In 2006 tekende President G.W. Bush de Adam Walsh Child Protection and Safety Act die het opnemen in een inrichting van seksueel gevaarlijke veroordeelden autoriseerde.
De wet, genoemd naar de zoon van "America's Most Wanted" televisie host John Walsh, werd aangevochten door vier mannen die gevangenisstraffen uit zaten variërend van twee tot acht jaar voor het bezit van kinderporno en seksueel misbruik van minderjarigen. De uitvoering van hun straf zou meer dan twee jaar geleden zijn beëindigd, maar gevangenisautoriteiten zeiden dat er gevaar bestond voor seksueel gewelddadig gedrag of molest van kinderen als ze zouden worden vrijgelaten.
De vierde afdeling van het Hof van beroep in Richmond had vorig jaar geoordeeld dat het Congres haar bevoegdheid had overschreden door de federale overheid toe te staan seksueel gevaarlijke veroordeelden voor onbepaalde tijd vast te houden.
Maar "wij concluderen dat de Grondwet aan het Congres de wetgevende macht toekent, voldoende om deze wet in te voeren," zei Breyer.
Advocaat Generaal Elena Kagan bepleitte bij het Hooggerechtshof met succes de zaak voor de federale overheid. Kagan is President Obama's kandidaat om benoemd te worden tot rechter in het Hooggerechtshof.
Kagan vergeleek in januari de macht van de overheid om seksuele predators op te sluiten met haar bevoegdheid om federale gevangenen in quarantaine te houden als hun straf erop zit maar ze een zeer besmettelijke, dodelijke ziekte hebben.
"Zou iemand kunnen zeggen dat de federale overheid die macht op grond van Artikel 1 niet heeft om een dergelijke veiligheidsmaatregel voor het publiek te nemen? En exact hetzelfde is hier waar. Dit is precies wat het Congres hier doet," zei ze.
Rechter Clarence Thomas week af van het oordeel van het hof zeggend dat het Congres alleen wetten kan instellen die het lijstje van federale bevoegdheden in de Grondwet betreffen.
Niets in de Grondwet "geeft de gedelegeerden in het Congres uitdrukkelijk de macht om een regiem van burgerlijke opsluiting van seksueel gevaarlijk personen te legaliseren, noch enige andere voorziening in de Grondwet bekleedt het Congres of enige andere tak van de federale overheid met zulke een macht," zei Thomas.
Thomas werd gedeeltelijk bijgevallen door rechter Antonin Scalia.
Hoofdofficier van Justitie John Robberts kende vorig jaar een rekwest toe pm de vrijlating te blokkeren van 77 gevangenen in de federale gevangenis in North Carolina. Dit waren mensen wier gevangenisstraf voor seksuele overtredingen eindigden. De order van Justitie was bedoeld om tijd te winnen voor de beslissing van het Hooggerechtshof.
De Adam Walsh Child Protection and Safety Act stelt ook een nationale registratie van seksuele overtreders vast en verhoogt de strafmaat voor sommige misdaden tegen kinderen en versterkt ook de bescherming tegen kinderporno. Deze voorzieningen werden niet aangevochten.
De wetten der staten die burgelijke opsluiting toestaan worden niet beïnvloed.
Dit is de zaak U.S. v. Comstock, 08-1224.

De "grappenmakers" van Justitie

In het rustige stadje Zierikzee strijkt een Irakees vluchtelingengezin neer. Jarenlang wordt de vrouw en haar kinderen bedreigd en gemolesteerd door de man. Als de man in afwachting is van berechting wegens huiselijk geweld, wordt hij vrijgelaten met een gebiedsverbod voor heel Zierikzee. Dat gebiedsverbod wordt opgelegd omdat hij een reëel gevaar vormt voor het gezin. Het gezin wordt echter niet gewaarschuwd, ook de politie of enige andere instantie niet en dus er is geen enkele beschermende maatregel genomen. Justitie vindt het kennelijk niet nodig te waarschuwen dat de man weer vrij rondloopt. De man gaat naar het huis waar het gezin woont en vermoord twee van de kinderen, waarna hij ook bij de buren de vrouw probeert te vermoorden. Ook daar wordt geschoten. Dan, plotseling verlaat hij de plaats van zijn misdaden en pleegt elders zelfmoord. De vrouw en één van haar kinderen overleven het.

Was dit drama te voorzien?
Jazeker, de plannen van de man en zijn ongeremde gewelddadigheid waren bekend.
Was het drama dan wel te voorkomen geweest?
Jazeker en zelfs zonder bijzondere moeite.
Waarom is het dan niet voorkomen?
Het antwoord is even eenvoudig als gruwelijk: daar had justitie domweg geen zin in.
Dus ze hebben een onschuldige vrouw en haar kinderen moedwillig aan de dood overgeleverd?
Ja.
Maar dat is toch ongelooflijk?
Ja, daarom kunnen ze dat juist doen. Er is toch niemand die er zelf niet bij betrokken is die het gelooft. Dat geeft onbeperkte macht en daar gaat het om. Daar is niet tegen te vechten, ga maar na: ze zeggen doodleuk dat de vrouw nooit zelf hulp heeft gezocht en zelfs hulp heeft geweigerd. Dat kan toch niet? De politie gaat echt niet huis aan huis langs de deuren om willekeurige burgers, die nooit ergens over geklaagd hebben, hulp aan te bieden, dus hoe kan ze dan hulp weigeren, als ze zelf de zaak niet heeft aangekaart? Dat kan dus niet kloppen en dan kijk je wat verder. Als justitie grofweg staat te liegen, moet er wel iets aan de hand zijn.
De vrouw zegt dat ze vrijwel dagelijks om hulp heeft gevraagd, dat ze zodoende kind aan huis was bij de politie. Je vraagt wat voor hulp er dan aangeboden is en dat hoor je dat haar is aangeraden om te verhuizen, maar er is geen vervangende woning te krijgen. Dus waar moeten ze heen? Bovendien wat helpt dat? De dader komt er direct achter wat het nieuwe adres is want dat wordt voorgelezen bij zijn proces en het staat dus al eerder op papier. Hij kan het al weten als hij nog vrij rondloopt en ook als hij al vast zit kan hij verlof krijgen om thuis even zijn gezin te gaan uitmoorden. Weggaan is gevaarlijker voor het gezin, omdat ze in een vreemde omgeving niet meteen ook zulke goede contacten hebben met buren en dergelijke als thuis. De vrouw en het kind die het beide overleefd hebben, waren bij de buren en anders waren ze ook dood geweest. Het lijkt er dus meer op dat justitie ze in een vreemde omgeving wilde hebben, waar ze extra kwetsbaar zouden zijn, maar ze gaan gelukkig niet over de toewijzing van woningen, anders zouden ze in die opzet zijn geslaagd. Nu is de overlevende een lastige getuige en ze wordt beschermd doordat de zaak publiek geworden is. De opzet is maar ten dele geslaagd en daar houden ze niet van. Kortom ze liegen dat de vrouw geen hulp heeft gezocht en dat ze hulp heeft geweigerd en dat is nogal onhandig, dus kennelijk zijn ze niet gewend dat er iets niet goed gaat. Ze worden dag-in-dag-uit verwend met klinkende successen.
Successen met dodelijke afloop?
Ook, maar denk bijvoorbeeld aan de problematiek met jonge pooiers die op iedere school in het hele land, zonder uitzondering, want er is geen school vrij van, slachtoffers maken onder jonge meisjes. Daarbij worden ook talloze gezinnen volkomen verwoest. Hoe kunnen mannen die seks hebben met meisjes van 12-13 jaar en die meisjes verslaafd maken aan drugs om ze te gebruiken in de seksslavernij, hoe kan zo'n man vrijgesproken worden, als de feiten niet alleen bewezen zijn, maar de beklaagde ook nog heeft bekend? Waarvoor dient de wet dan nog?
Mensenhandel, kinderporno, handel in wapens en drugs of moord, misdaad als dagelijkse routine, heterdaad en bewezen feiten, het kan allemaal ongestraft plaatsvinden. Desnoods wordt er even een vormfout ingelast door bijvoorbeeld afgeluisterde gesprekken tussen de advocaat en dienst cliënten te gebruiken. Hulpeloos haalt justitie de schouders op, maar dat is theater. Ze kennen de regels en overtreden die bewust. Dat is niet incidenteel maar structureel.
Worden ze daarvoor betaald?
Dat weet je niet, maar je kunt het niet altijd uitsluiten en soms kunnen ze natuurlijk bedreigd worden of zich door de gewelddadigheid van de dader bedreigd voelen, zo van: als ik hem laat veroordelen komt hij misschien achter mij aan. Maar meestal is het gewoon machtswellust, dat ze dingen kunnen laten gebeuren die gewoon absoluut niet kunnen en die ze dan toch met zeer geringe inspanning voor mekaar krijgen. Dat ontstaat niet zomaar. Er ligt een p[atroon aan ten grondslag.
Leg dat dan maar eens uit.
Het is al algemeen bekend, want we kennen het spreekwoord: "waar je mee omgaat, daar wordt je mee besmet". Dat is letterlijk ook zo.
Ik kende iemand die in de jeugdgevangenis "Het Poortje" werkte en die hadden wel eens een personeelsfeest. Die mensen gedroegen zich bij zo'n gelegenheid meer dan schandalig in een restaurant, voeten op tafel, overlast en ten slotte werd het rek met duurste flessen wijn "behandeld" zoals je alleen van jeugddelinquenten kunt verwachten dat ze het doen. Iemand zei, dat je er vier jaar lang mee kunt omgaan voordat je de onvermijdelijke keus moet maken, meedoen, overspannen worden of weggaan. Ik denk dat het met andere justitieambtenaren ook wel zo zal gaan, maar een baantje als officier van justitie is te lucratief en veilig om het gauw op te geven. Vervolgens verlies je net als je klanten ieder normbesef en tenslotte schep je er plezier zelf medeplichtig te zijn, te weten dat je kunt beslissen over leven of dood wordt vooral ervaren als het inderdaad dodelijk afloopt, omdat je iets gedaan of nagelaten hebt, zonder daarop aangesproken te worden, alsof je volkomen onkwetsbaar bent.
Zo werkt het ook, want de werkelijkheid is inderdaad ongelooflijk en er is dus niemand die het gelooft. Je komt er zelfs mee weg, als je zegt, dat het slachtoffer in Zierikzee hulp geweigerd heeft. En zelfs al zou dat zo zijn, kun je dan die moordenaar gewoon op haar en haar kinderen afsturen en dat verzwijgen tegenover de plaatselijke politie zodat die geen extra beschermende maatregelen nemen? Er had een cordon om dat huis gelegd moeten worden, sluipschutters op de daken, een arrestatieteam paraat, permanent vier politiemensen rond de man op korte afstand. Het had niet mogelijk mogen zijn dat hij met een vuurwapen over straat ging. Hij had een gebiedsverbod, maar niemand die op hem lette terwijl ze wisten dat hij erop af zou gaan.
Waar ben je dan mee bezig?

Er is nog veel meer aan de hand, weten we nu, maar er gebeurt niets omdat ze elkaar - nog meer dan priesters in de Rooms Katholieke kerk - de hand boven het hoofd houden.

Is Strengheid een Griekse Mythe?

Als de Griekse premier George Papandreou spreekt over het 145 miljard kostende reddingsplan, dat afgelopen zondag werd aangenomen, beschrijft hij de chaotische financiële toestand van zijn land in een taal die zelfs voor de knorrige Duitse belastingbetalers hout snijdt.
Het Griekse probleem, zegt Papandreou, was dat het een financiële cultuur ontwikkelde, waarin alomtegenwoordige corruptie en belastingontduiking werden getolereerd. Haar leiders deden beloften die ze niet konden nakomen en ze breidden de publieke sector zover uit dat niemand meer zeker wist hoeveel mensen er bij de overheid in dienst waren.
Het is nu tijd het eurowoord te spreken met het strengste bezuinigingsprogramma, op papier althans, dat ooit is voorgesteld in een ontwikkeld land. Het pakket zal in drie jaar de lonen en pensioenen van ambtenaren aanpakken en het Griekse budgettekort terugbrengen van 13.6% tot minder dan 3%. Voor elke vijf ambtenaren die een dienst verlaten wordt er niet meer dan één teruggenomen.
“Dit wordt een heel ander Griekenland,“ zei Papandreou zondag in een interview. “De basis waarop wij inzetten, is opruimen van ongeregeldheden als omkoperij en belastingontduiking.” Hij noemde dat de oude cultuur. “Er was een idee dat lieden met macht en positie maar konden doen wat ze wilden en de Grieken vroegen zich af, “waarom zouden wij belasting betalen als anderen dat ook niet doen?”
Dat financiële niemandsland was het Griekenland van de vroeger en volgens Papandreou is die tijd sinds afgelopen zondag voorbij. Hij kreeg het voor mekaar de Europese Ministers van Financiën en het IMF daarvan te overtuigen en over te halen het reddingspakket uit te breiden in ruil voor de Griekse concessies. We zullen deze week wel zien of de financiële markten geloven dat Papandreou kan leveren wat hij belooft.
“Strengheid” en “Griekenland” gaan wat moeilijk samen in één zin. Dat is de belangrijkste reden voor scepsis met betrekking tot de strengheid van het pakket maatregelen. Het druist in tegen de losse en onstuimige nationale geest die van Griekenland zo’n aantrekkelijke plaats maken om te bezoeken en tegelijk zo’n nachtmerrie voor de schatkistbewaarders der meer sober gestemde noordelijke Euro-landen. Maar het zijn precies die culturele trekjes die Papandreou wil aanpakken.
Ja, daar moet het vandaan komen, maar gaat dat lukken?
De dagenlang slepende onderhandelingen met de Europese ministers zijn nu achter de rug en de boze Griekse demonstranten die dit weekend op straat waren, in een protest tegen wat een vakbondsman barbaarse bezuinigingen noemde, zijn naar huis.
De premier deed zijn best om aan de zaak nog een positieve draai te geven. Zijn argument was dat de ondergang van de oude corrupte cultuur Griekenland nieuwe en betere mogelijkheden biedt voor investeerders om te bouwen op een meer stabiel economisch fundament. Hij zei ook een publieksonderzoek te plannen, om de ware omvang van het overheidsapparaat vast te stellen – ja zo erg is het echt – en om het willekeurige administratiesysteem te vervangen, waardoor velen recordbedragen moeten betalen, terwijl anderen bij het handje gehouden worden.
Volgens Papandreou trekt alleen de corruptie al zo’n 20 miljard uit het budget terwijl anderen de schade inschatten op 30 miljard. Omkoping beslaat wel 8 tot 12 procent van het Griekse BNP, zegt Papandreou.
Maar wat komt er verder nog op ons af in Europa? De financiën van Spanje en Portugal staan ook op de tocht en niemand zal er erg van opkijken als blijkt dat de Italianen ons net als de Grieken ook bij de neus genomen hebben. De beurzen tonen weinig vertrouwen, maar wat toch geen toeval kan zijn is de omstandigheid dat juist regeringen met een conservatieve signatuur – kleine regeringsinvloed, deregulering en terughoudende belastingsystemen – geheel tegen die beginselen in er zo’n puinhoop van gemaakt hebben, die nu door meer progressieve regeringen met impopulaire maatregelen moet worden opgeruimd. Dan kan het haast niet anders, dan dat er, na het orde op zaken stellen, opnieuw weer een conservatieve regering van onverantwoordelijke brokkenmakers en fraudeurs wordt gekozen.
Die moeten dan dus goed op de vingers gekeken worden.