Arbeid maakt vrij?

Indien de video hierboven niet werkt, klik dan op deze link

Na de tweede wereldoorlog bleef mijn joodse moeder met mij (4 jaar) over en in die tijd was er geen regulier werk voor moeders op de arbeidsmarkt. De gedachte hierachter is dat moeders zich met hun kinderen bezig moeten houden en dan hebben ze geen tijd voor werk. Ze kreeg dus een uitkering en net als in de video hierboven moest daarvoor gewerkt (ook afwassen) worden. De werkdagen waren 12 uur lang, 6 dagen per week, terwijl een gewone werkdag 8 uur duurde en de steun (dat heette toen zo) bedroeg 75% van het minimumloon. Daar zat weer een andere morele gedachte achter: wie niet werkt zal niet eten.
Zou de reguliere arbeidsmarkt niet gesloten zijn geweest voor moeders dan had de mijne weer als handwerklerares op een huishoudschool kunnen werken, zoals voordat ze trouwde, waardoor ze onder het beroepsverbod viel.
Uiteraard zag men het wat mijn opvoeding betreft heel somber in en dus werd daar iets aan gedaan door mij op te halen en in het Observatiehuis De Schutsluis te Loosdrecht onder te brengen, waar vanuit ik wellicht geadopteerd kon worden, om als voormalig joods jongetje een christelijke opvoeding te krijgen. De instantie die daar over ging heette de Vrijzinnige Voogdijvereniging Tot Steun (voor alle gezindten). Er waren enige vervelende condities, want als joods jongetje was je uitgesloten van zoiets als het Ziekenfonds. Je moest er ook hard werken en dan kreeg je te weinig te eten en al helemaal heen onderwijs. Ik was dus na twee jaar danig ondervoed, kreeg een longontsteking en nadat ik in coma was geraakt, werd ik gered door een personeelslid met een dokter en medicijnen, alles op haar eigen rekening. Ze werd daarvoor ontslagen wegens eigenmachtig optreden.
Voor joodse jongetjes was namelijk geen ziekenfonds voorzien, dus geen medische behandeling in welke vorm dan ook en alleen de 7 joodse jongetjes waren op den duur erg kwetsbaar, omdat die er jarenlang verbleven en ontberingen leden, terwijl de 93 boefjes, die overigens net zo hard werden afgebeuld, na drie maanden observatie naar hun definitieve plaatsing door de kinderrechter gingen. Die waren dus veel korter op dieet.
Bovendien heb ik geen dag onderwijs gehad in de drie jaar dat ik er geweest ben. Dus hoe zat het dan met die opvoeding, waarover men zo bezorgd was geweest? Dat moest je dus zelf doen en uiteindelijk kwam het allemaal goed door particulier initiatief van buiten af, een hoop geluk en mijn eigen capaciteiten.

Ik heb sterk de indruk dat men onder het bruine bewind poogt dezelfde contraproductieve en aftandse filosofieën weer tot beleid te maken. Liberaal noemt men dat, maar het is feitelijk aards-conservatief. Te gemakkelijk gaat men er vanuit dat wie niet werkt of door omstandigheden niet werken kan, kennelijk niet werken wil, waardoor draconische maatregelen gerechtvaardigd lijken en dan gaat er nog veel meer mis. Kinderen in gevangenschap en zonder onderwijs of deugdelijke medische verzorging zijn al geen uitzondering meer. Door de toename van taakstraffen in plaats van detentie zijn er veel cellen voor kinderen beschikbaar in de penitentiaire inrichtingen waarop flink bezuinigd gaat worden. Het doet er niet toe dat die kinderen kinderen van illegaal in Nederland verblijvende ouders zijn. Het blijven kinderen, een categorie met speciale rechten die thans door de overheid worden geschonden. Natuurlijk zit het bestuur met dilemma's en dat hoort nu eenmaal bij besturen en daarom moet je capabele mensen in het bestuur hebben die oorzaken en gevolgen kunnen onderscheiden.

Zelf heb ik het geluk gehad een mecenas te treffen die mijn peperdure individueel onderwijs betaalde en me ook later bijstond in mijn studiekosten, omdat ik bovengemiddeld presteerde en ik werd nog 7 jaar begeleid door een uitstekende kinderpsychiater. Dan heb je ongelooflijk veel geluk gehad. Met de andere jongens, de 6 joodse en een paar duizend boefjes, is het, zoals uit de statistieken blijkt, niet zo goed afgelopen, maar ook in het belang van de samenleving is het massaal genereren van beroepsmisdadigers niet zo'n goed idee, lijkt me.

In de VS heerst de trend om overeenkomstig de reeds lang heersende VVD-ideologie het gevangeniswezen te privatiseren, waardoor winsten uit arbeid door gevangenen ten goede komen aan de aandeelhouders. Ook de directeur van Observatiehuis De Schutsluis in Loosdrecht, waar ik toen met die andere 6 joodse jongetjes geïnterneerd was, verdiende een flink fortuin met zijn regiem van kinderarbeid. Dan moeten er wel voldoende arbeidskrachten zijn en hoe minder je die te eten geeft, hoe goedkoper de arbeid wordt en als 93% raszuivere boefjes binnen drie maanden doorstroomt heb je geen opvallend hoge sterfte. Van een dooie jood kijkt niemand op.
Kijken we weer in de statistieken, dan blijkt dat iedere Amerikaan gemiddeld 2 jaar van zijn/haar leven in de gevangenis doorbrengt. In The Land Of The Free leeft het meest gestrafte volk ter wereld. Wij gaan dus ook die kant op met VVD en PVV, met het woord Vrijheid prominent in de naamgeving van partij en beweging.