Inleiding van de website:
In Iran is de 43-jarige Sakineh Mohammadi Ashtiani in afwachting van haar terechtstelling door steniging wegens overspel. De vrees bestaat dat haar straf spoedig zal worden voltrokken, ondanks oproepen van Europese landen haar te sparen. Gisteren bevestigde haar advocaat dat Ashtiani 99 zweepslagen in de gevangenis gekregen had, nadat de Britse krant The Times haar - foutief - had geïdentificeerd als een vrouw zonder hoofddoek op een foto.
Haar veroordeling in 2006 leidde tot internationale ophef over de wreedheid van de straf. Volgens Teheran was er naast overspel ook sprake van betrokkenheid bij de moord op haar man in 2005, maar haar advocaat ontkent dit ten stelligste.
Hafid Bouazza en Izz ad-Din Ruhulessin gaan over dit onderwerp met elkaar in debat. Hafid Bouazza is schrijver en schreef voor de Volkskrant een opiniestuk over de steniging van Ashtiani. Izz ad-Din Ruhulessin is student politicologie en schreef vandaag onder meer als reactie op het stuk van Bouazza zelf een opiniestuk in de Volkskrant,waarin hij kritiek heeft op de manier waarop de vermeende 'universele' mensenrechten worden verspreid.
Waar het mij nu vooral om gaat is, dat de Iranofiel Izz ad-Din Ruhulessin geheel geen begrip toont voor de Universele Mensenrechten zoals die uitstekend werden getypeerd door mijn partijleider Femke Halsema, namelijk dat deze Universele Mensenrechten de functie hebben om de burgers te beschermen tegen onrecht en totalitaire machtsuitoefening. Dat het hier dus niet gaat over inmenging van westerse staten in de binnenlandse aangelegenheden van een andere staat. Het protest is een protest van burgers in deze wereld.
Izz ad-Din Ruhulessin wil geen voorstander van steniging genoemd worden. Hij vindt de doodstraf in de vorm van steniging niet van goede smaak getuigen, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Hij vraagt zich af, althans doet pogingen daartoe, die in de discussie wat ondersneeuwen, hoe wij zullen reageren zodra Europa een moslimland is geworden en er vanuit andere delen in de wereld dergelijke kritiek op ons wordt geuit. Naar zijn idee worden we dan boos en terecht, want de sharia, de islamitische wet van God, is dan heersend en daartegen is dus niets te doen. Als God zegt, dat het zo moet, dan houdt elke discussie daarover op. Daar komt zijn visie op neer en dat houdt ook in dat het Iraanse regime dus geen andere keus heeft, dan dat die vrouw dood moet.
Hafid Bouazza laat zien dat je als moslim - of ex-moslim, dat weet ik niet - daar volkomen tegengesteld over denken kunt.
Nu zal ik je eens wat vertellen: ik zou mijn echtgenote liever met de charmante Hafid Bouazza alleen laten dan met de knappe Izz ad-Din Ruhulessin en hoe zou dat nu komen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten