Allerwege hameren Democraten erop dat er genoeg op elkaar ingehakt is door de kandidaat genomineerden in de voorverkiezingen voor he presidentschap. Het is zo. Ze leveren munitie voor de Republikeinen in de algemene verkiezingen en ik heb al eens aangevoerd dat Hillary geen vijanden nodig heeft om te verliezen, maar ze maakt ook Barack Obama kwetsbaar met volhouden dat hij niet de minste ervaring heeft om geschikt te zijn als president. De enige verdediging is dat geen van de drie kandidaten die ervaring heeft. Vijf jaar Vietnamese krijgsgevangenschap levert ook voor McCain geen grotere geschiktheid op om president te zijn van de USA. Qua ervaring die ertoe doet kan alleen de wetgevende ervaring van Obama het uithouden tegenover de ervaring van McCain. Obama heeft weinig dienstjaren in de Senaat, maar in die tijd wel indrukwekkend gepresteerd, zodat duidelijk is, dat het niet alleen om stemgedrag en aantal dienstjaren gaat, maar vooral om substantiële effectiviteit.
Als het over de inhoud gaat, streven drie onderwerpen om de eerste plaats. Het zijn:
– de economie,
– de oorlog in Irak en
– de gezondheidszorg.
Dit kan niet zonder onderlinge samenhang worden behandeld want voor een geode universele dekking van de gezondheidszorg is herstel van de economie nodig en dat is onmogelijk bij het voortduren van de kostbare oorlog.
Zo gezien moeten er twee kandidaten afvallen.
De eerste is McCain die toegeeft geen verstand te hebben van economie, maar erop vertrouwt, dat hij bekwame adviseurs kan vinden, die het hem mogelijk maken de oorlog in Iran nog zeker honderd jaar vol te houden en universele gezondheidszorg wil hij dan ook wel. Om de economie te redden, moet je de belastingen verlagen, is de Republikeinse redenering. Dat is precies de visie van de huidige president en die heeft het daarmee niet kunnen redden.
De belastingverlagingen voor het bedrijfsleven hebben die bedrijven de gelegenheid gegeven, de productie naar landen met lagere lonen te verplaatsen en zo de banengroei, die onder Clinton aanzienlijk was, vrijwel abrupt te stoppen, terwijl de bedrijven over hun buitenlandse winsten geen belasting betalen binnen de VS. De gedachte achter belastingverlichting is nu juist, dat daardoor de economische groei dermate wordt bevorderd, dat in laatste instantie de belastinginkomsten door de hogere verdiensten toch omhoog gaan. Als het positieve effect al kan worden aangewezen, moet men dat over de grens zoeken en in de VS loopt de werkloosheid gillend uit de klauw, waardoor een universeel dekkende gezondheidszorg onbetaalbaar wordt, omdat de overheid dan teveel moet bijbetalen en dat geld er domweg niet is.
Productiewerk is om verschillende redenen in het buitenland goedkoper.
– Ten eerste zijn er lagere lonen
– Ten tweede zijn er slechtere arbeidsomstandigheden
– Ten derde zijn er geen milieumaatregelen
Dan ontstaat er oneerlijke concurrentie. Hierdoor zijn de buitenlandse producten goedkoper en als er dan een vrijhandelsovereenkomst is, drukken die goedkope producten de binnenlandse productie uit de markt en zo ontstaat er een tekort op de handelsbalans, te weinig uitvoer en teveel invoer. Dat is ook nadelig voor de economie en dan verlaagt de Fed de rentevoet, waardoor er goedkoper geld voor investeringen vrijkomt, maar daardoor gaat de inflatie omhoog en in een land met stijgende inflatie, moet je niet beleggen. Beleg dollars in het buitenland, zolang dollars nog iets waard zijn. Dat is de regel.
Maar verreweg het zwaarst heeft de economie het door de extreem dure oorlog.
Vroeger gaf oorlog heel veel werk aan de massa en zo kwam er een eind aan de grote crisis van voor de tweede wereldoorlog. Maar tegenwoordig neemt het werk, behalve dat op het slagveld, nauwelijks toe door een hoge oorlogsproductie, omdat de automatisering en robotisering hard heeft toegeslagen in die sector. Er wordt door de oorlogsindustrie wel winst gemaakt, maar daar hebben de werklozen niets aan. Alleen aandeelhouders profiteren en die beleggen hun winsten wijselijk in het buitenland. Ook de Amerikaanse schatkist heeft het nakijken.
Kapitaalvlucht is een probleem, waar de Republikeinen geen antwoord op hebben, want belasting heffen is een vloek voor hun achterban. Rekenen blijkt voor Republikeinen extreem moeilijk te zijn en als het aan hen ligt, wordt dat nooit beter, want op het onderwijs willen ze ook zoveel mogelijk bezuinigen en dat is al zo beroerd. Men zegt gewoon dat het niet vaderlandslievend is te veronderstellen dat Amerika iets niet betalen kan en een overheid die voldoende geld heeft om goed onderwijs te betalen heeft teveel invloed en dat gaat ten koste van de vrijheid van burgers (kijk maar naar de Sovjetunie). Het wetenschappelijk onderwijs drijft op buitenlandse studenten die hun kennis mee naar huis nemen.
Amerika is in de uitverkoop.
Werklozen wijten hun positie geheel aan de Noord-Amerikaanse Handels Overeenkomst (NAFTA) en deels hebben ze gelijk – wat Hillary de winst in Ohio opleverde – maar de emigratie van het werk is sterk bevorderd door belastingkortingen voor het bedrijfsleven door de regering Bush. Onder Bill Clinton, die NAFTA als speerpunt van zijn beleid doorvoerde – hoewel Hillary nu zegt, dat zij er toen ook al tegen was, waar niemand toen iets van gemerkt heeft – was er nog een banengroei van 27,4 miljoen en Bush komt niet boven de 3,4 miljoen, een cijfer dat bezig is nog verder in te zakken, omdat naar verwachting de werkloosheid van 2007 zich zal verdubbelen in 2008.
Om dat te stoppen moeten NAFTA en andere vrijhandelsovereenkomsten worden opengebroken om er voorwaarden in te stellen met betrekking tot de arbeidsomstandigheden, verbod op kinderarbeid, redelijke lonen en vakbondsrechten en natuurlijk ook milieumaatregelen die genomen moeten worden. Concurrentie is best, maar het moet geen oneerlijke concurrentie zijn, ook niet met het argument dat vroeger de concurrentie eveneens oneerlijk was. Verder moet de kapitaalvlucht en het exporteren van kennis en werk ook tegengegaan worden met belastingmaatregelen. Belastingverlaging voor de lagere en middeninkomens is een echte aanjager van de economie, maar dat mag niet doorslaan, want dan heeft de overheid geen inkomsten meer om de investeringen terug te verdienen. Een overheid zonder geld kan niet sturen om de knelpunten op te lossen.
Zonneklaar is dat de enorme overheidsuitgaven om oorlog te voeren moeten worden teruggebracht naar draagkracht van de staat en daarvoor moet er een einde komen aan de oorlog in Irak. Dat moet snel, anders is het te laat.
McCain wil de oorlog helemaal niet beëindigen en Hillary Clinton wil dat niet snel en heeft een heleboel mitsen en maren. Bovendien gaf Hillary al vroeg in de campagne aan dat de economische problemen van de VS te wijten zijn aan de slechte economische omstandigheden elders in de wereld en dat is een volslagen idiote visie, want het gaat helemaal niet slecht in Europa, China, Rusland en India, noch in de overige grote economieën. Het gaat alleen slecht in de VS en dat wordt dan eufemistisch de kredietcrisis genoemd. Landen die van de Amerikaanse economie afhankelijk zijn worden meegesleurd. We krijgen er allemaal een tik van mee.
Dus om het land te redden, blijft er maar één kandidaat over. Dat is Barack Obama die alles wil doen wat nodig is voor de economie, de oorlog stoppen, NAFTA handelsverdragen openbreken en belastingkortingen voor het bedrijfsleven stoppen en voor de middenklassen en lagere inkomens invoeren. Dan wordt de economie weer gezond en is er geld voor gezondheidszorg en onderwijs.
Je moet niet naar hem luisteren, zegt Hillary, want hij heeft geen ervaring.
Van economie heb ik geen verstand, zegt McCain, maar de oorlog in Irak moet wat mij betreft nog honderd jaar doorgaan, desnoods duizend jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten