Hillary's Business

Legal Times March 19,2008 geeft vanuit de juridische professie een kijkje op de persoonlijkheid van Hillary Clinton.

Before she was first lady or senator, Hillary Clinton was a corporate lawyer. Which explains a lot.
Stiff, bloodless, sexless, excessively concerned with the appearance of impropriety, lawyers are not much fun at parties. This is particularly true of corporate lawyers. They are professionally risk-averse; relentlessly, unreasonably reasonable; people who look perpetually ready to pull another all-nighter in the library stacks. And they are trained to be exhaustively, expensively argumentative. The culture of corporate law is one in which rigorous attention to detail is richly rewarded, and in which no detail is more rigorously attended to than victory.
The female corporate lawyer is a special breed. Her clothes nearly say it all: I am buttoned up. My attempts at personal expression are awkward and sort of silly. Remember when female lawyers wore man-tailored shirts with bouquets of fabric that bloomed just below the chin? Today’s corporate costume makes a more straightforward statement: I am here to do business. I am in it to win. I will eat your entrails for breakfast (and bill you for it), but I will not stain my Thomas Pink blouse as I do so.

Wat had Hillary te zoeken bij de Rose Law Firma, indien zij zo sociaal bewogen was als haar zelfbeschrijving ons wil doen geloven? Deze firma, gesticht in 1820, diende uitsluitend de machtigste bedrijven en banken, inclusief de grootste werkgevers in de staat Arkansas, Wal-Mart, Tyson Foods en Stephens Inc. Daaraan ontleende Hillary zelf de kwalificatie “eerbiedwaardig”. De firma was niet de plaats waar de meisjes van het Wellesley College uit het jaar 1969 haar hadden verwacht. In de speech waarmee ze afscheid nam van het Wellesley College haalde ze scherp uit naar de competitieve ondernemingscultuur – “niets voor ons,” zei ze – en beschreef ze het Wellesley collectief als hunkerend naar “onmiddellijke, extatische en doordringende manieren van leven”. Met deze speech trok zijn de aandacht van Life, het artikel bracht haar in de publiciteit en een tijdje rouleerde ze door de actualiteitenrubrieken van de grote tv-zenders, maar van de inhoud van haar speech is bij de advocatenfirma Ros niets terug te vinden. De penetratie en druk van het bedrijfsleven diende van een heel andere orde te zijn. Vanaf haar begin bij de firma werd ze zeer critisch gevolgd door haar collega’s die in de eerste plaats al bezwren hadden tegen het aanstellen vban een vrouw bij de firma en verder grote problemen zagen met conflicten: “hoe moeten we haar bij onze klanten introduceren?” vroegen ze Webster Hubbel en Vince Foster, de partners die haar gerekruteerd hadden en “Wat als ze zwanger wordt?”
Secretaresses roddelden over haar slonzige kleding en haar bekommernis met haar gewicht en zelfs de randfiguren bij de firma bekeken haar kritisch en vonden dat zij zich wel konden bemoeien met haar gedrag. De eerste keer dat Hillary met haar collega’s Hubbell en Forster in een restaurant lunchte belde iemand naar de echtgenotes van de beide mannen om te vertellen dat ze hem gezien hadden met “een vrouw.” Clinton was domweg door haar aanwezigheid al een voorwerp van aanhoudende zorg.
Het is nauwelijks voor te stellen dat Hillary zich niet bewust was dat ze nauwkeurig in de gaten gehouden werd en er intensief over haar geroddeld werd. Een ander zou onder een steen wegkruipen, maar Hillary niet. Ze bleef lunchen met collega’s in het Lafayette Hotel en werd stipt tot partner bevorderd. Zo vond ze har weg naar het bestuur van TCBY Enterprises, Arkansas Children’s Hospital Legal Services, Lafarge North America, and Wal-Mart. Juist haar positie als enige vrouwelijke directeur van Wal-Mart is heftig besproken.
Op een foto van het Wal-Mart bestuur uit 1990 zie je Hillary vooraan in het midden geflankeerd door 15 blanke mannen en ze is de enige die lacht, maar dat ze zich werkelijk zo ontspannen voelde is heel onwaarschijnlijk.
Al was ze niet zo kritisch gevolgd door haar firma, dan zou ze nog niet zo erg op haar hoede geweest zijn, want de Rose firma kweekte in haar employees een sterk zelfbewustzijn aangaande haar tijd en de waarde ervan. Het kernprincipe was het in rekening te brengen uur. Dagdromen, bij de lunch blijven hangen, dat zijn geen declareerbare uren, verloren tijd, tijd zonder waarde.

A friend who practiced in a big Chicago firm likes to say that it is a culture of disappointed father figures: Could you do more? Are there precedents that could be unearthed? Additional arguments that could be foreseen – and countered? Hours that could be billed?

De mogelijkheid argumenten te vinden voor beide kanten van een zaak is een kenmerk van de instelling van advocaten. Daarmee werd Hillary al vroeg op de proef gesteld.

The Association of Community Organizers for Reform Now

een groep die opkwam voor de armen had een regeling voor mekaar gekregen voor lage inkomensgroepen m.b.t. de rekeningen voor water en energie tegen hogere bijdragen voor het bedrijfsleven en dit bedrijfsleven ging te rade bij hun advocaat, Rose Law Firma.

Hillary soon found herself battling ACORN’s founder — and her close friend — Wade Rathke in court. Deftly marshaling constitutional theory, she convinced the judge that the ordinance constituted an unlawful taking of property. The law was nullified. Wade Rathke never spoke to Hillary again. For Hillary, though, the matter seemed entirely impersonal: She has maintained strong connections with ACORN and works with them today on minimum wage and election reform issues. She fought with and defeated a friend in court. That’s business. That’s what lawyers do.

Hillary besteedde niet veel tijd aan procederen. Ze deed maar heel weinig juryprocessen. Een keer beklaagde een man zich over een rattenstaart die hij aangetroffen had in een blikje vlees. Sindsdien at hij geen vlees in blik meer, maar hij had er ook moeite mee zijn verloofde te kussen. Hij kon niet aan een rat of een blikje denken zonder te spugen. Hij vroeg dus een schadevergoeding en ja, er was kennelijk iets fout gegaan in de fabriek. Hillary betoogde dat de rattenstaart in de fabriek gesteriliseerd was en dat de klager dus niet werkelijk aan iets nadeligs was blootgesteld. De klager kreeg zijn geld terug voor het blikje en verder niets. Ze was toch wel zenuwachtig geweest in de rechtzaal vertelde Hillary.
Dat had te maken met de akoestiek, waarin door de hoge plafonds een vrouwenstem niet goed doorkomt en om dat te compenseren klinkt de stem schril. Nog steeds probeert Hillary haar stem laag en goed gemoduleerd te houden, maar haar handicap is, dat ze met haar stem absoluut niet kan wijs houden, vooral niet zingend. Enkele opnames, waarbij ze met open microfoon het volkslied meezingt, zijn niet om aan te horen.
Webster Hubbell werd op voorstel van Hillary Auditeur Generaal, moest zich terugtrekken en belandde in de gevangenis, maar werd later op aanvechtbare gronden vrijgesproken. Hoewel frauduleuze feiten bewezen werden, zou Hubbell immuun zijn geweest door het beschikbaar stellen van documenten. Zie ook http://en.wikipedia.org/wiki/United_States_v._Hubbell
Vince Forster werd aangesteld bij de staf van het Witte Huis en pleegde zelfmoord.
Het meest bekritiseerd is Hillary’s positie in de directie van Wal-Mart http://en.wikipedia.org/wiki/Criticism_of_Wal-Mart#Employee_and_labor_relations niet bepaald een prettige werkgever en verre van iets om trots op te zijn als politicus die zegt dat de belangen van gewone werknemers haar ter j=harte gaan. Waar blijkt dat dan uit?
De sores die werknemers hebben met Hillary’s Wal-Mart betreffen:
De lage lonen
De werkomstandigheden
Overtreding van bepalingen t.a.v. kinderarbeid
Gebruik van illegalen
Problemen met de gezondheidszorg
Verzet tegen vakbonden
Import en globalisering
Werkomstandigheden overzee
Productselectie
Belastingen en levensverzekeringen.

Bovendien bewondert ze haar grote politieke voorbeeld in het Verenigd Koninkrijk Margret Thatcher.
Dan weet je het wel, nietwaar?