Dom is altijd verkeerd

Op standpunt.nl vind je altijd een keur van "meningen" zodat het lijkt dat de grootste groep meningen die onderling overeenkomst vertonen democratisch gezien gelijk heeft. Daar moet allereerst een logische correctie op toegepast worden.
Het is onjuist om uitingen van mensen per definitie als een mening te duiden, indien de persoon in kwestie er blijk van geeft niet te weten waarover het gaat. Een blinde kan niet van mening zijn dat het overdag altijd veel donkerder is dan 's nachts, maar een blinde kan dat wel zeggen. Dat is dan geen mening maar een misvatting. Als mensen iets zeggen, houdt dit dus niet in dat het een mening is. Je kunt alleen een mening hebben over iets, waarvan je weet waar het om gaat en dat blijkt bij politieke ontwikkelingen nogal eens moeilijk. Dat ligt ook vaak aan de uiterst gebrekkige communicatie van de politici.
Zo heeft Sarkozy nu eindelijk in het onvermijdelijke toegestemd en gezegd dat er meer macht naar Europa moet. Dat is geheimtaal. Wat hij bedoelt, is, dat de contracten die met het verdrag van Maastricht gesloten zijn van een boeteclausule moeten worden voorzien en dat er een Europese budgetautoriteit moet komen om dat te handhaven met correctie en/of straf.
In het spel wordt dus een scheidsrechter aangesteld die zelf aan het spel niet deelneemt. Dat is totaal iets anders dan een verschuiving van de handelingsbekwaamheid van de spelers die met elkaar in competitie zijn. Je gaat eerder beter dan slechter spelen met een goede arbitrage.
Het is immers niet de bedoeling dat die budgetautoriteit de landsbegrotingen van de deelnemende staten gaat dicteren? Er wordt alleen toegezien dat aan de afgesproken regels wordt voldaan: geen al te hoge staatsschuld en geen al te hoog begrotingstekort. Hoe de soevereine landen dat willen bereiken moeten ze zelf weten. Dat wordt helemaal aan hun eigen spelinzicht overgelaten, maar de regels zijn al afgesproken en het nieuwe is alleen dat ze zich er nu ook aan moeten houden. De Europese budgetautoriteit heeft alleen macht ten opzichte van de landen die in overtreding zijn. We hebben geleerd dat dit noodzakelijk is. Het is een zooitje geworden en de oorzaak daarvan, het gebrek aan begrotingsdiscipline, moet worden gecorrigeerd. Zelfs België moet er aan wennen dat je niet meer op je 50ste met pensioen kunt en verdomd, dat schijnt makkelijker te zijn dan het probleem Halle-Vilvoorde. Dan hebben ze ineens weer een regering.

Op standpunt.nl gaat een grote groep commentaarschrijvers zich te buiten aan de meest walgelijke verdachtmakingen. Buitengewoon stompzinnig, maar zo leeft het onder het hersenloze plebs. Ze beweren dat de EU de fascistische Duitse superstaat wil zijn. Een onderafdeling van deze grote groep schreeuwt, zonder enige kennis van zaken, dat we als klein land met de gulden beter af zouden zijn buiten Europa.
Dan kunnen we beter opboksen tegen Europa, tegen Rusland, tegen Brazilië, tegen India, tegen China en tegen de VS. Dat je in de handel beter een thuismarkt van 500 miljoen klanten kunt hebben dan van 16 miljoen wordt ontkent. Hoe kleiner hoe fijner, want dat klinkt zo leuk.

Toegegeven, het is een rotzooitje in de EU. We zitten dik in de problemen. Wat zo merkwaardig is, echter, is dat zoveel mensen niet willen dat die problemen opgelost worden, omdat ze het niet prettig vinden dat die problemen zijn ontstaan. De oplossing ligt volgens mij in het opheffen van de oorzaken van de huidige crisis en zorgen dat die crisis niet verergert en zich ook nooit meer voor kan doen. Het begin van die oplossing ligt bij de concessie die Sarkozy in zo slecht gekozen woorden heeft gedaan: een scheidsrechter aanstellen, van oorsprong een Nederlands idee. Wie zeurt er dan over dat wij geen invloed hebben?

Goed, zo origineel is het idee niet. Het is normaal dat in de contracten die je sluit ook een boeteclausule zit, om handhaving van het contract af te dwingen. Anders zwaait er wat. Dat je in die praktijk de fascistische idealen van Hitler herkent is een verontrustend teken van geestelijke ongesteldheid.

Maar hoewel er nu weer hoop gloort voor de EU, mogelijk een echte kentering, betekent dit niet dat de problemen zijn opgelost. Budgetdiscipline kan alleen slagen als er ook aan een aantal andere eisen wordt voldaan en één van de belangrijkste eisen is een gelijkwaardige ontwikkeling in alle lidstaten van concurrerende productiviteit. Dat is geen politieke eis maar een cultureel economische. Die noodzaak zou niet ontstaan als ieder land nog een afzonderlijke munteenheid zou hebben, want als de begroting niet sluit en de productiviteit achterblijft, krijg je inflatie, waardoor de producten goedkoper worden en de productiviteit kan groeien door een stijgende afzet. Door de band genomen zullen inwoners van een land met een cultureel bepaalde lagere productiviteit (veel vakanties, korte werkdagen, vroeg pensioen) altijd armer zijn dan staten met een hogere productiviteit.
Dan kun je dus niet meekomen met de Europese Unie en natuurlijk is de meest voor de hand liggende conclusie, dat zo'n lidstaat moet afvallen. Dat is dan hun eigen soevereine wil: weinig werken, weinig verdienen. Het kan niet de bedoeling zijn dat de meer productieve landen de geldpers aanzetten om het tekort aan welvaart bij de klaplopers aan te vullen. Dat is de positie van Angela Merkel en ook van Nederland, een gezond standpunt.
Hulp om werk te scheppen is echter nooit verkeerd, want dat geld kan ook worden terugbetaald. Het mag niet zo zijn dat iedereen binnen Europa geen gelijke kansen heeft, dus wie werken wil moet ook werkgelegenheid geboden worden. Uiteindelijk kan elke lidstaat zo best binnenboord gehouden worden en de kans krijgen om uit een dal omhoog te komen. Wel investeren maar geen consumptief krediet opnemen, dat is de weg van Ierland die sterk contrasteert met de zuidelijke staten.

Men zegt dat er een sterk en onoverbrugbaar cultuurverschil is op het gebied van arbeidsethos tussen de noordelijke en de zuidelijke landen van Europa. Ik geloof er niets van, omdat in ons eigen land de uit zuidelijke landen afkomstige inwoners gemiddeld net zo hard werken als de gemiddelde Nederlander.

Alle Europeanen hebben dezelfde categorische prioriteiten in dezelfde volgorde: eten, neuken, werken en stemmen. Dat is in andere werelddelen ook zo. Je moet deze categorieën breed opvatten:

• Eten is het hele complex van noodzakelijke bestaansmiddelen, inclusief kleding en wonen;
• Neuken is het hele complex van voortplanting, gezondheid en sociale verhoudingen;
• Werken is het hele complex van inspanningen, educatie, ontwikkeling en bestaanszekerheid;
• Stemmen is tenslotte het publieke en politieke complex, inclusief rechten en plichten.

Het kan allemaal beter in het verband van Europese eenheid en daartegen zijn, omdat het zo groot is en er dan teveel mensen van profiteren of omdat  het fascistisch zou zijn is buitengewoon dom.
Neem dit nu van mij aan: Dom is altijd verkeerd.