De weg naar Eurozone versie 2.0 zonder Italië

Het makkelijkste van een probleem is de oplossing. Waarom kiezen regeringsleiders daar niet voor?
Hoewel de beurzen in de lift zitten, is stilaan duidelijker geworden hoezeer de Eurotop deze week faalde om zelfs maar een begin van herstel mogelijk te maken. Een voorbeeld: Berlusconi leverde bij de regeringsleiders een lijst van zijn vriendinnen in en beloofde dat hij z'n viagra voortaan zelf zou betalen. Dat werd door diverse hotshots op het Europees toneel "bemoedigend" en "een stap in de goede richting" genoemd. Het is ook de enige belofte, waar Berlusconi thuis de handen voor op elkaar kan krijgen. Italië weigert verder ieder beperking van de uitgaven, wat Berlusconi ook voorstelt, iedere bezuiniging kost hem de medewerking van de coalitiepartner Legal Nord en bij de oppositie heeft hij ook niets te zoeken. Berlusconni kan dus niets anders dan beloften doen, waarvan iedereen weet, dat hij ze niet en zelfs niet gedeeltelijk kan nakomen.

Italië bezuinigd niet, punt, uit. Dat is een gegeven.

We kunnen Griekenland dus verder wel vergeten, want dat is een rimpeling in het Europese stuwmeer dat dreigt leeg te stromen bij een op handen zijnde Italiaanse dijkdoorbraak. Wanneer Italië straks geconfronteerd wordt met een rentelast die het budget overstijgt zullen andere landen al de Italiaanse rekeningen moeten betalen en dan zal Italië nog steeds niet willen bezuinigen. Italië is niet te helpen en als Italië failliet gaat stort de hele Eurozone in.

Het overleg en het resultaat daarvan was dweilen met de kraan wijd open.

Daar hoeven we niet over te vergaderen.
Het past de regeringsleiders niet zichzelf op de borst te slaan over de vorderingen die ze hebben gemaakt bij het oplossen van de Griekse crisis. Er wordt gesproken over 50% vrijwillige kwijtschelding van de Griekse schuld door de banken, maar de onderhandelingen met de banken daarover moeten nog beginnen. Dat neemt dus tijd en in die tijd zal de schuld zijn verdubbeld zodat het duurder wordt dan 100% kwijtschelding nu meteen. Het IMF dacht vorige week nog dat 60%
kwijtschelding noodzakelijk was. Frankrijk denkt dat die 50% de Franse banken de kop zal kosten en dus hoopt Frankrijk dat dit teruggebracht kan worden tot 10%. Als dat het resultaat zal zijn helpt het niets en dan gaan de Franse banken sowieso over de kop, met de uitroep dat ze hun eer hebben gered door zichzelf tot het uiterste te verdedigen tegen de tomeloze agressie van de andere lidstaten onder leiding van de erfvijand Duitsland.

Het is geen politiek probleem.

Er moet gedaan worden wat noodzakelijk is en er is maar één weg. Die weg is de weg van begrotingsdiscipline. Met een maximum aan uitstaande kredieten kunnen we niet meer geld uitgeven dan we hebben. De prijs om meer geld te kunnen lenen zal hoger zijn dan de rekeningen die we moeten betalen. Griekenland heeft het er moeilijk mee, Spanje en Portugal ook, maar Italië heeft zelfs niet een begin van begrip en Frankrijk wil het er niet over hebben.
De door Nederland voorgestelde Financiële Autoriteit is van tafel geveegd en Rutte maakte zelfs geen gebaar van protest. Hij heeft het er niet meer over. Dat afspraken worden nagekomen is geen optie meer in Europa. Alle regeringsleiders achten het dus onvoorstelbaar dat zij zich aan begrotingsafspraken zullen houden, indien het op korte termijn electoraal beter uitkomt om dat even niet te doen. Frankrijk gaf in het verleden teveel uit aan de boeren en Duitsland had problemen met de inlijving van Oost Duitsland. Beide landen hielden zich toen niet aan de afspraken met betrekking tot de begrotingsdiscipline. Een zeer slecht voorbeeld dat nu keer op keer wordt aangehaald. Duitsland is echter die problemen riant te boven gekomen en Frankrijk doet het wel beter maar kwakkelt nog.

Maar een andere optie is er niet.

De weg naar een Eurozone versie 2.0 is veel langer dan eigenlijk nodig is.
De beste weg zou zijn dat we lid-landen zonder begrotingsdiscipline uit de Eurozone gooien, maar dat kan niet. Daar moet het wel heen, dus dan moeten we zelf uit de Eurozone versie 1.0 stappen en een Eurozone versie 2.0 oprichten, zonder lid-landen die geen begrotingsdiscipline kennen.
Daarin zal het disciplinair gezag over de begrotingen van de lidstaten worden uitgeoefend door de a-politieke Europese Financiële Autoriteit. Deze autoriteit zal zich niet bemoeien met de invulling van de begrotingen, want dat zijn politieke keuzes. Er zal alleen op gelet worden dat de balans binnen de afgesproken marges in orde is. Hoe die lid-staten dat doen, moeten ze zelf maar weten, maar als ze zich niet aan de afspraken houden is het einde verhaal.

Als landen liever failliet gaan dan hun onverantwoordelijk gedrag opgeven, moeten ze dat maar met hun eigen munt doen. Dat is het idee. Wangedrag straft dan zichzelf en sleept anderen niet meer mee naar de afgrond. Bij de invoering van de euro is er duidelijk gewaarschuwd dat het een vergissing is onvoorwaardelijk te vertrouwen op het goed gedrag van valutapartners. Daar is niet naar geluisterd en nu zijn de voorspellingen uitgekomen en gelooft nog niemand van de regeringsleiders dat het opnieuw fout zal gaan omdat onbeperkt vertrouwen in Berlusconi uiteraard volslagen krankzinnig is. Maar de Italiaanse ramp is niettemin onafwendbaar en zal onvergelijkelijk veel ernstiger zijn dan de Griekse crisis.

Op de foto hierboven zien we een gevecht in het Italiaanse parlement, dat uitbrak toen ter discussie gesteld werd of iemand op dertigjarige leeftijd met pensioen kan gaan. Indien je dat in Italië onwenselijk vindt kom je niet meer onbeschadigd thuis. Een inflatie die het hoogste pensioen zou terugbrengen tot een waarde van het huidige muntje van vijf eurocent, uit te betalen in tweehonderd kilo beduimeld bankpapier, is dan de oplossing. Voor het zover is moeten wij zorgen dat wij een andere en harde euro krijgen, die van Eurozone versie 2.0.

Als het hard en lang regent kan het zijn dat we dat allemaal heel onplezierig en lastig vinden, maar een democratische besluitvorming over hoe het weer zich moet gedragen is onzin, want daar bereik je niets mee. Een paraplu opzetten is zinvoller. Zo is democratische besluitvorming over de kredietcrisis ook niet zinvol. Er zal een harde euro moeten komen onder gegarandeerde begrotingsdiscipline die wordt afgedwongen door een Europese Financiële Autoriteit. Macro-economische wetmatigheid laat zich net zomin veranderen door democratische besluitvorming als het weer. Maar als duidelijk is dat een politieke oplossing niet voorhanden is, blijkt de enige echte oplossing van het probleem beslist niet moeilijk.

"Dag van de waarheid" voor de euro

Zoals verwacht kwam Berlusconi met lege handen naar het Eurotop overleg. Nou ja, met 17 lege briefjes trachtte hij zijn gezicht te redden wijzend op de bezuinigingen van afgelopen zomer alsof die ook werkelijk zouden zijn uitgevoerd, wat niet het geval is. Het dogma van Berlusconi is "als ik zeg, dat het okay is, dan is het okay en ik beloof plechtig, dat ik zal zeggen dat het okay is" en dat wil zeggen dat hij iedere bezuiniging zal doorvoeren waar het Italiaanse volk om smeekt, als het maar niet tegen zijn eigen zakelijke belangen ingaat. Als de andere Europese landen de Italiaanse rekening niet betalen zal de Italiaanse economie in elkaar storten. Het is voor iedereen duidelijk dat wij geen Italiaanse rekeningen gaan betalen, maar dat zal wel een economische ravage aanrichten in Europa. Het is dan wel zaak om van Italië af te komen. Italië uit de Eorozone zetten kan niet. Maar we kunnen zelf wel uit de Eurozone stappen en doorgaan met een Eurozone versie 2.0 zonder Italië en met een financiële autoriteit die zowel banken als staten beter in het gareel houdt. De Italiaanse verzekering dat ze absoluut niet van plan zijn iets van hun schulden af te betalen is uiteraard een totaal andere houding dan die van Spanje en Portugal. Zelfs Frankrijk lijkt zich te gaan schikken in het onvermijdelijke.

Zoals ik gisteren al schreef hebben we verder niets te verwachten van dit topoverleg en de datum dat men tot zaken denkt te komen is alweer verder weg geschoven naar de eerste week van november. Het is wellicht geen gek idee om tegen Berlusconi te zeggen dat er zijn aanwezigheid bij verdere beraadslagingen niet gewenst is. De irritante clown heeft al veel teveel spreektijd en aandacht gehad en als we Italië naar de verdommenis laten gaan is dat meteen een goede les voor andere partners.

De Europese pers beschouwt de extra eurotop die vandaag plaatsvindt in Brussel als cruciaal. Of het nu gaat om de redding van Griekenland of die van de eenheidsmunt, bezorgdheid domineert.

Het is vandaag “€-day voor Europa”, kopt De Morgen. Het Vlaamse dagblad vraagt zich af op zijn voorpagina of de Europese leiders erin zullen slagen de euro te redden. Politiek commentator Yves Desmet is daar niet van overtuigd. Hij verwacht dat op deze “wederom” beslissende dag voor de euro:

(...) de eurolanden – dixit voorzitter Herman Van Rompuy – een bazooka zullen bovenhalen om de financiële markten opnieuw in de pas te krijgen. (…)Voorlopig ziet het er naar uit dat alleen nog meer van de al geprobeerde recepten zullen gehanteerd worden: nog een beetje meer verlichting van de Griekse schuld, nog wat meer kapitaalverhoging bij de banken, nog wat meer miljarden voor het noodfonds. Dat hebben we al eens gezien, en tot hier toe heeft het op de markten niet de minste indruk gemaakt. (…) De bazooka lijkt daarom meer op een waterpistooltje.

Volgens La Vanguardia "hangt de toekomst van de euro af van een onzekere top" met ingewikkelde discussies:

De overeenkomst over de euro is net een baboesjka, waarin zich meerdere andere poppetjes bevinden. Als zij niet precies in elkaar passen, kan het volgende poppetje zijn voorgangers niet volledig omvatten. Overeenstemming over een verhoging van het bedrag in het noodfonds hangt nauw samen met de afschrijving van vijftig procent van de Griekse schuld, de herkapitalisatie van de banken en de toezeggingen van alle lidstaten om de economie nieuw leven in te blazen. Want zonder groei kan de crisis niet worden bezworen, alle bezuinigingen en reddingsoperaties ten spijt.

Volgens de commentator van het Catalaanse dagblad, moeten de zeventien eurolanden echter kiezen "tussen wat onrechtvaardig en wat ongeschikt is":

Als we, om de Duitsers te kalmeren, ervoor kiezen financiële instrumenten in te zetten zoals verzekerings- en schuldmechanismen, dan wordt er geschermd met middelen die nooit op tafel worden gelegd. Op deze manier kan de schuld van landen in moeilijkheden niet worden verdedigd en zal de omvang van de onbetaalbare schuld alleen maar toenemen. (...) Daarom maken de landen in de eurozone zich zorgen over de Duitse obsessie, te weten de angst voor inflatie, die verhindert dat de ECB bij de oplossing van de crisis wordt betrokken. Keynes zei ooit dat 'inflatie onrechtvaardig en deflatie ongeschikt is', maar dat 'het erop lijkt dat deflatie van beide de slechtste optie is, want in een verarmde wereld is groei van de werkloosheid erger dan renteniers teleurstellen'.

Het Griekse dagblad To Ethnos stelt dat "de eurozone in verwarring is vanwege het veto van Merkel". Dat de top juist nu plaatsvindt zorgt voor extra spanning:

De situatie in Brussel is explosief. Alles hangt af van de houding van Duitsland, nu Angela Merkel een muur heeft opgetrokken tussen haar en de andere Europeanen. Er zou moeten worden besloten de Griekse schuld met vijftig procent te verlagen. Het IMF pleit zelfs voor een afschrijving van zestig procent. Dit zal de banken grote schade berokkenen. Zijzelf beweren dat een percentage boven de veertig procent hun ondergang betekent. Concreet gezegd, de bondskanselier wil de banken laten betalen. Dit alles speelt zich af in een context waar de spanningen hoog oplopen, waar Italië een onverschillige houding tentoonspreidt en waar Griekenland aan de rand van de afgrond komt te staan als niet de nodige orde in deze warboel wordt geschapen.

In Duitsland wacht Handelsblatt de uitslag van de top niet af en kopt: "De dag van de gebroken beloften". Het economische dagblad betreurt dat de Europese leiders op het punt staan hun toezeggingen aan de kiezers, beleggers en banken te veronachtzamen:

De top is nog niet eens begonnen, maar de slotverklaring ligt al klaar. Voor de staatshoofden en regeringsleiders is er immers iets belangrijkers dan het veiligstellen van de gemeenschappelijke munt, namelijk het veiligstellen van hun reputatie. Daarom bejubelen de zeventien eurolanden nu al de prachtige resultaten die zij op het punt staan te boeken: 'Het vandaag gesloten akkoord betekent een belangrijke extra stap in de goede richting. De euro berust nog steeds op een solide fundament', valt te lezen in een concept-slotverklaring. In werkelijkheid is de basis van de euro ondermijnd door een handvol gebroken beloften. (...) De schuld wordt geherstructureerd en het noodfonds zal een bijzonder krachtige hefboomfunctie krijgen…

Tenslotte schrijft Le Figaro dat na deze top een nieuw Europa zal oprijzen onder leiding van Duitsland:

Als we moeten kiezen tussen het Duitsland van Merkel en het Italië van Berlusconi, dan is de keus snel gemaakt. Zij die menen dat Parijs aan de leiband van Berlijn loopt en daarop kritiek leveren, begrijpen niet hoe ernstig de crisis is. (...) In de nieuwe structuur die zich aftekent, is deze hoofdrol van Duitsland een gegeven. Dit moet ons aansporen hand in hand met Duitsland ambitieuze plannen te ontwikkelen om Europa weer op te bouwen.

Lega Nord maakt van Europees overleg schertsvertoning.

Het maakt niets uit wat Europese regeringsleiders deze week afspreken, want enerzijds kan Nederland niet instemmen met flauwekul zegt Plasterk terecht en anderzijds zal Italië niets doen aan de staatsschuld. Zelfs een kleine tegemoetkoming zoals verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd van 65 naar 67 jaar is niet te accepteren voor de Lega Nord. Als Berlusconi tegemoet wil komen aan de Europese eisen, valt zijn regering, omdat Rossi dan uit de coalitie stapt. Gaan Nederlanders dan de Italiaanse pensioenen betalen, omdat Italianen dat zelf niet willen? Dat dacht ik niet en het zou ook bij lange na niet voldoende zijn.
Cameron kwam naar het vaste land om de Eurozone aan te sporen sneller en verstandiger beslissingen te nemen omdat het UK evenzeer door de crisis geraakt wordt. Sarkozy snauwde hem af. Hij moest zich nergens mee bemoeien, gewoon z'n kop dicht houden. Heeft hij dat ook tegen Geithner en Obama gezegd? Dat kan maar zo, maar duidelijk is dat elke coördinatie ver te zoeken is en overeenstemming over iets wat hout snijdt, is nog tien stappen verder.
Het voorstel van Rutte, dat Nederland al gedaan had voordat Rutte er ooit van gehoord had, is het paard achter de wagen spannen, nog afgezien van de onwaarschijnlijkheid dat de Club Med er ooit mee akkoord zal gaan.

Wat we met Griekenland doen, is dus totaal onbelangrijk geworden, omdat Italië, als de derde economie in Europa, daarna even hard op z'n bek valt en dan zullen Spanje en Portugal ook niet overeind kunnen blijven. Sarkozy is vast besloten dit zelfmoord-scenario te volgen, want wat er ook gebeurt, het mag de Franse banken geen geld kosten. Die ramp kan Sarkozy nog net veroorzaken, voordat de oppositie het van hem overneemt en alle schuld in de schoenen geschoven krijgt. Nou ja, ik kan me vergissen in het tempo. Wellicht gaat het wat sneller bergafwaarts. Het is een lawine-effect, dus als je het niet bij het begin stopt wordt het onbeheersbaar. Dat weten we allemaal. Toch laten ze het gebeuren.

Zo te zien zijn er twee onmogelijke opties voor ons:
1. We betalen met enorme zelfopoffering alle huidige en toekomstige schulden van alle zuidelijker Europeanen af die dan niet hoeven te bezuinigen, direct na school een goed pensioen krijgen en geen belasting hoeven te betalen.
2. We kappen ermee en rijden de storm af in de hoop het te overleven.

Ja, ik weet het, optie 2 is een idee van Wilders, maar wie kon bevroeden dat Duitsers en Fransen net zulke stompzinnige kamikaze-piloten zijn als hij?

Over huwelijk en prostitutie

Opnieuw is de discussie ontbrand over prostitutie. Vooral vrouwen praten graag over de vliegende lul.
Niks nieuws, maar wat mij steeds weer verbaast bij dit onderwerp is, dat men de noodzaak veronderstelt van nieuwe wetgeving en dat is uiteraard pure onzin.
Alles wat er fout is in de prostitutie - en dat is schandalig veel - is reeds verboden bij wet- en regelgeving.

Soms zelfs tot in het absurde, zoals bijvoorbeeld dat in de model-vergunning voor bordelen die ontworpen is door de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. Een aantal voorwaarden wordt gespecificeerd, waaraan de vergunninghouder moet voldoen of anders wordt de vergunning ingetrokken en de zaak dus gesloten.
Zulke voorwaarden zijn uiteraard nuttig, behalve in dit geval als de VNG stelt: De vergunninghouder is verplicht te zorgen voor de bescherming van gezondheid en zedelijkheid.
Tja, dat dankt je de koekoek, bescherming van de gezondheid is uiteraard prima, hoewel wat moeilijk te controleren, maar verder? Als onzedelijkheid niet meer mag in een bordeel, wat is dan het nut van dat bordeel? Een babbeltje maken over een keurig, liefst interessant onderwerp kan immers ook op een bankje in het park? Dat kost niks.
Toch is dit model van een bordeelvergunning door de meeste gemeenten met een vergunningstelsel klakkeloos overgenomen. Een bordeelvergunning houdt in, dat het bordeel open mag blijven, zolang er niets gebeurt wat tegen de zedelijkheid ingaat. Moet de bordeelsluiper dan zijn eigen vrouw meenemen om daarmee het noodzakelijke te doen om nakroost te verwekken? Volgens mij is dat thuis toch nog wat netter.
Wat is dan de bedoeling?
Stel je voor dat daar de verantwoordelijke wethouder binnenstapt die een gratis behandeling eist, want anders zou hij wel eens kunnen constateren dat er in het bordeel onzedelijke handelingen worden uitgevoerd en dan moet hij de tent helaas sluiten op basis van punt zeven onder voorwaarden van de vergunning.
Zulk misbruik wordt uitgelokt door deze onzinvergunning.
En kunnen wij niet allemaal de vergunninghouder aanklagen wegens het niet voldoen aan de voorwaarden?

Nu constateert men dat het vergunningenstelsel niet heeft gezorgd voor effectieve bestrijding van prostitutie. Dwang, misbruik en uitbuiting komen nog steeds voor. Wie had dat gedacht, toen het bordeelverbod werd opgeheven?
Zo heb je een minimum leeftijd die op 18 jaar gesteld is, jonger mag niet, maar wat zie je nou? Meisjes van 18 jaar stromen in in de vergunde prostitutie!
Dat was niet de bedoeling. Dus moet de legale leeftijd worden opgetrokken naar minimaal 20 jaar. Dat kan, maar ik voorspel dat men dan een instroom zal zien van 20-jarigen. Zo kun je doorgaan tot je alleen nog vergunde bordelen hebt voor necrofielen. Of regelt men dan dat lijken minstens 20 jaar in een graf gelegen moeten hebben voordat je ze mag gebruiken?

Wat mij betreft, gaat het alleen om goede prostitutie legaliseren, tegenover slechte prostitutie opruimen.
Als er legale goede prostitutie is, zal de grotendeels onzichtbare, illegale, slechte prostitutie uit de markt gedrukt worden.

Domweg alle prostitutie verbieden heeft door de eeuwen heen nog nooit geholpen om wantoestanden tegen te gaan. Daarom moet je regelen wat acceptabel is.
Daar mankeert het aan, want gemeenten hebben het makkelijker als ze de vergunde prostitutie - die ze kunnen zien - het leven zuur maken, zodat bijvoorbeeld een luxe hotelsuite met een schitterende badkamer wordt afgekeurd, omdat er niet volgens voorschrift twee wasbakjes op minstens twee meter afstand naast het bed aan de muur hangen of omdat het plafond een hoogte heeft van 260cm in plaats van de voorgeschreven 240cm.

Ook zijn veel vergunningen geheel ten onrechte verleend aan bordelen waar meisjes en vrouwen tegen hun wil werken en/of waar ze worden uitgebuit en/of waar ze zwart verdienen naast een uitkering en/of waar illegaal in Nederland verblijvende dames werken.
Bij de uitgifte van vergunningen werd voorrang gegeven aan bestaande bordelen. Die waren daarvoor dus illegaal en het mag niemand verwonderen dat er mannen de scepter zwaaiden die meermalen veroordeeld waren wegens geweld en seksmisdrijven.
Wettelijk mag dat niet getolereerd worden, maar ze krijgen zelfs voorrang! Moeten er dan wetten komen die van ieder strafrechtelijk verbod nog eens apart voorschrijven of het al dan niet strafbaar is?

Het toppunt van absurditeit is de nieuwe roep om het gebruik van prostitutie totaal te verbieden. De reden zou zijn, dat vrouwen in de prostitutie misbruikt worden. Die constatering is juist en dat moet je dus aanpakken, wat nauwelijks gebeurt.
Het is daarom in de eerste plaats de schuld van wetshandhavers dat ze hun plicht niet vervullen. Ze weten dat er misbruik plaatsvindt, dat is strafrechtelijk verboden, maar ze doen er niks aan.
Er zijn echter, net als in het huwelijk, vrouwen en meisjes die helemaal geen bezwaar hebben tegen de seks en die de klanten gaarne van dienst zijn.
Er zijn ook mensen die dat ontkennen, die zeggen dat geen enkele vrouw ooit vrijwillig aan seks doet, omdat ze het allemaal verschrikkelijk vinden. Die mensen zijn er maar die doen er niet toe. Om een mening te hebben, moet je weten waarover je het hebt. Als we met alle misverstanden ook nog rekening moeten houden is het land onbestuurbaar.

Hoe dan ook, we kunnen gemakkelijk vaststellen dat er binnen de huwelijkse staat meer onvrijwillige seks plaatsvindt dan in de prostitutie. Er zijn nu eenmaal veel meer onwillige huwelijkspartners (m/v) dan onwillige hoeren en beide groepen worden maar al te vaak uitgebuit.
Stel je voor: je wordt als vrouw door je man uit werken gestuurd om geld te verdienen voor zijn boot. Je gaat en dus kom je moe thuis en dan moet je nog neuken ook, alsof je nog steeds van hem houdt. Is het niet verschrikkelijk?

De oplossing is dat bestaande wetten worden uitgevoerd en alle vrijwillige prostitutie wordt toegestaan voor al degenen die in Nederland mogen werken, met inachtneming van de volgende restrictie.

De Grondwet garandeert de integriteit van het lichaam.
Dit houdt in dat iedere hoer zelf haar klanten selecteert en dat is een onmogelijke eis in de openbare prostitutie, langs de straat, in de berm, achter het raam in een club en achter een telefoonnummer van een uitzendorganisatie.
Daarom kan een pooier of bordeelhouder nooit de baas zijn van de hoeren die er werken. Alleen door een zelfstandige beroepsuitoefening kan het grondwettelijk zelfbeschikkingsrecht van de hoer effectief zijn. Een bordeelhouder kan dus niet anders zijn dan iemand die faciliteiten beschikbaar stelt aan legale hoeren, zonder verdere verplichtingen, anders dan een redelijke financiële tegemoetkoming.
Omdat iedere gezagsverhouding het grondwettelijk zelfbeschikkingsrecht corrumpeert kan een bordeel alleen als een franchiseorganisatie van zelfstandige hoeren levensvatbaar zijn.

Monarchiedebat

We hebben het gehad, het monarchiedebat van de NOS. Nu de 2de Kamer nog. Zullen we een ceremoniële monarchie krijgen, de functie van de Koning(in) beperken tot lintjes knippen?
“De Koningin moet uit de Regering,” roept Wilders. Hij bedoelt niet dat de monarchie moet worden afgeschaft. Hij is de tweede die in de laatste honderd jaar dat “briljante” idee huldigt. De eerste was Anton Mussert en daarmee is het slecht afgelopen.
In het NOS-debat had je natuurlijk ook republikeinen. Je zou verwachten dat deze de kans zouden grijpen om de voortreffelijke voordelen van een presidentschap aan de man te brengen. Want het eerste wat ik vraag als men van het koningschap afwil is: “Wat wil je dan? Hoe ziet dat eruit?”
Dat ik daar geen beeld heb van presidentschap dat gunstiger kan zijn voor Nederland is de enige reden waarom ik geen republikein ben. Vertel nu eens jongens, wat we daar beter van worden. Misschien wil ik dat dan ook wel.
Maar we krijgen dat niet te horen. Integendeel, als we horen speculeren dat “het volk” vindt dat er teveel hofcultuur is, dan vertellen anderen van de veel grotere (ergere) hofcultuur van verschillende presidenten. Zelf denk ik ook altijd, wanneer er weer klachten opklinken over dat het zoveel geld kost, “denk je nu echt dat een representatieve president, een president, waarmee je met goed fatsoen voor de dag kunt komen, een stuk goedkoper is?”
Trouwens moet die president dan in of uit de Regering, een ceremonieel presidentschap? Of moet de president de baas van de Regering zijn en de premier zijn ondergeschikte? Het lijkt mij niet makkelijker om de taken goed te verdelen, maar wat het meest waarschijnlijk is, lijkt mij, dat je de monarchie kwijtraakt en er feitelijk niets voor terugkrijgt terwijl het wel net zoveel kost. Presidenten die geen Regeringsleiders worden, worden niet langdurig voorbereid op hun functie. Het zijn altijd amateurs.
En moet dan niet iedere regering zijn eigen president hebben? Die zit dan anderhalf jaar en dan moet ie weer weg omdat de premier en ministers iets fout doen. Hij of zij, na een heel korte tijd president geweest te zijn, kan weer gewoon politieagent worden en het verkeer gaan regelen.
Ja, de Constitutionele Monarchie wordt ingevuld bij erfopvolging en dat is hartstikke ondemocratisch. Daar ben ik het volledig mee eens. Je hebt ook mensen die met blond haar of met rood haar geboren worden en dat is ook hartstikke ondemocratisch. Het voordeel van erfopvolging is dat de degelijk vooropleiding verzekerd is. Is de opvolger ongeschikt dan zijn we heus mans genoeg om dat tijdig te ontdekken en een stapje verder op de lijst te kijken of er iets beters bij is, maar het kan niemand ontgaan dat we bij de aanstaande opvolging weinig problemen verwachten. Hij doet het goed, die Kroonprins en wie er wat aandachtiger naar kijkt moet zelfs toegeven dat hij, ondanks een zeventje, wordt onderschat, dus hij verdient eigenlijk meer, een acht of zo.
Goed, het gaat dus nu niet zozeer om de poppetjes maar om het principe. Doen andere koningshuizen het beter? Doen presidenten het beter?
Wie van de republikeinen zou zelf president willen zijn?
Ik denk dat elk van hen denkt meer geschikt te zijn om de Troonrede uit te spreken en ik waag dat te betwijfelen, terwijl ik bovendien geen enkele reden heb aan te nemen, dat één van hen meer indruk maakt bij staatsbezoeken en met staatsbezoeken moet het geld, dat de hele Regering kost, terugverdiend worden. Met een koning(in) aan het hoofd lukt dat wel.
In de staatsrechtelijke context wordt de Koning(in) enige invloed toegekend en in het debat wordt die invloed verschrikkelijk overdreven. Immers met de ministeriële verantwoordelijkheid is het de premier die de dienst uitmaakt waar het politieke beslissingen betreft. Er is geen vorstin die stiekem alle touwtjes in handen houdt, zoals gesuggereerd wordt.
Ik heb sinds Wilhelmina nooit meer een premier horen zeggen, dat bepaalde regeringsvoornemens niet konden doorgaan omdat hij, de premier, het met de koningin niet eens kon worden. In tijd van oorlog met een provisorische regering in ballingschap kan men zich dat voorstellen. Met een premier uit democratisch gekozen volksvertegenwoordiging is dat sowieso nooit voorgekomen en naar mijn inschatting ondenkbaar. Ook de bezwaren tegen de vorstelijke invloed op de formatie van een regering. De laatste keer leidde dat tot klachten terwijl het nu juist zo’n gelegenheid was waarbij duidelijk gedemonstreerd werd dat politici hun eigen weg gaan. Of dat onze geliefde vorstin behaagde of mishaagde, dat weten we niet en dat hoeven we ook niet te weten.