Het beste van het ergste

Zonder twijfel is de aardbeving in Haïti de ergste meest ingrijpende ramp die lokaal, dus in een beperkt gebied, voorstelbaar is. Het getroffen gebied is dicht bevolkt en er is totaal geen infrastructuur. Het land behoort tot de armste ter wereld. Ziekenhuizen, toch al niet toereikend, zijn ingestort en functioneren niet meer. Een regelende coördinerende overheid ontbreekt geheel, evenals een effectieve vorm van gezag en wat er nog was aan overheidsdiensten is nu ook weggevaagd. Alles wat voor een effectieve reddingsoperatie nodig is moet van buitenaf worden aangevoerd naar het gebied dat in totale chaos verkeert.
Niet zo vreemd dus, dat de Amerikaanse hulpverlening meteen de leiding genomen heeft in de logistiek, te beginnen op de luchthaven, en de organisatie en coördinatie van de hulp. Dat is het positieve, een keerzijde van de gangbare desolate toestand van bestuur in Haïti, dat er met de plaatselijke autoriteiten niet "gehandeld" hoeft te worden, want die zijn toch niet tot iets in staat. Wat nu prioriteit heeft is het opschalen en versnellen van de hulp, om zoveel mogelijk mensen te redden.
President Obama heeft alert gereageerd, tot grote woede van zijn vijanden, die hem op grond daarvan opnieuw van racisme beschuldigen, maar de oppositie is verdeeld.
Je hebt er de "echte" Amerikanen die elke actie van de federale overheid veroordelen behalve als het om oorlogsvoering gaat, als er naar geen belasting voor betaald hoeft te worden.
Je hebt Fox-news adepten die elke handeling van hun president zien als het optreden van een communistische dictator gelijk Stalin of Hitler - in één adem genoemd, omdat ideologisch onderscheid aan de domme massa toch niet besteed is - met het best bekeken kabelnetwerk.
Je hebt de duizenden ultra-rechtse radiostations waarop de hysterische commentator/presentator Rush Limbaugh domineert om over te brengen wat de racistische en communistische impact van Obama's presidentschap is.
Hier een commentaar op video van Keith Olbermann over een voorbeeld van de schaamteloze inbreng van Rush Limbaugh, waarin de vette rotzak afraadt om bij te dragen aan de hulpverlening met de toevoeging dat er misbruik van gemaakt zal worden ten behoeve van de politiek van de President en de Amerikaanse burger heeft immers al gedoneerd voor Haïti door inkomstenbelasting te betalen? Gelden die worden overgemaakt aan het Rode Kruis, Artsen zonder Grenzen en andere hulporganisaties zouden gebruikt worden voor de herverkiezing van Barack Obama, suggereert hij.

Je hebt ook de enorme hoeveelheid diepgelovige Amerikanen die ervan overtuigd zijn dat alle ellende veroorzaakt wordt door God die de wereld straft voor feminisme, homoseksualiteit en dergelijke "gruwelen" met de "goddeloze" president Obama als aanstichter daarvan.
Maar dominee Pat Robertson verkondigt het Evangelie met een geheel eigen visie waarmee hij uitlegt dat de bevolking van Haïti het geheel aan zichzelf te wijten heeft omdat ze twee eeuwen geleden ene verdrag sloten met de duivel en in opstand kwamen tegen de Fransen om aan de slavernij te ontkomen.

Je hebt hier doorheen de grote groep (14%) Amerikanen die ervan overtuigd is dat de huidige Amerikaanse president helemaal geen Amerikaan is - dus niet als president erkend kan worden - maar een fundamentalistische moslim - waarschijnlijk een leider van Al Qaeda - uit Kenia of Indonesië.
Deze groeperingen, samen met de bijna tweeduizend organisaties van nog extremer rechts, de blanke suprematistische groepen en de sterk oplevende Klu Kluks Klan, scharen zich aan de zijde van een zieltogende Republikeinse Partij om alles wat de Democratische President doet af te kraken en te bestrijden, inclusief de hulpverlening aan rampgebieden. Al deze hierboven genoemde groeperingen in de ernstig gemankeerde Amerikaanse samenleving proberen politieke munt te slaan uit andermans ellende. Keith Olbermann spreekt met Eugene Robinson over deze verschijselen:

Zo wordt op voor ons, beschaafde Europeanen, onvoorstelbare wijze haat gezaaid tegen de slachtoffers van de Haïtiaanse catastrofe - je hebt vrijheid van meningsuiting nietwaar? - en de motieven hiervoor komen voort uit het feit dat President Obama hen wil helpen, mede op grond van een andere interpretatie van zijn Christendom.

Niettemin, het is traditie dat Amerikaanse oud-presidenten, ongeacht hun politieke signatuur, zich inspannen voor de internationale charitas en op die grond heeft Obama direct zijn beide laatste voorgangers ingeschakeld. Tja, ook Bush43 kan dat niet weigeren.

Veel positiever is echter dat de volle kracht van de Amerikaanse knowhow met voorbeeldige snelheid en slagvaardigheid wordt ingezet. Daarvan bericht Rachel Maddow op MSNBC en om meer ruimte daarvoor te hebben worden zelfs de reclameboodschappen teruggedraaid.

Ik geef hier twee items van Rachel Maddow's show die geheel aan Haïti gewijd was:

klik hier voor de hele show